"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ceza Dairesi
EK KARAR TARİHİ : 07.07.2023
SAYISI : 2022/1689 E., 2023/1114 K.
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER: İstinaf başvurularının esastan reddi, mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Kısmi red, kısmi temyiz isteminin reddi ile ek kararın onanması
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 02.06.2023 tarihli ve 2022/1689 Esas, 2023/1114 Karar sayılı kararının katılan sanık ... müdafii ve katılan sanık ... müdafii tarafından, 07.07.2023 tarihli ek kararının ise katılan sanık ... müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
1. Katılan sanık ... hakkında kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen beraat kararına yönelik katılan sanık ... müdafinin temyiz istemi yönünden,
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/2-d maddesinin ilgili bölümünde yer verilen; “..ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçun, aynı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı anlaşılmakla, katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
2. Katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik katılan sanık ... müdafinin temyiz istemi yönünden,
Ayrıntıları, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 10.10.2019 tarihli ve 2019/9.MD-355 Esas, 2019/596 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere; katılan sanık ... ve müdafiinin yüzüne karşı 02.06.2023 tarihinde verilen karara karşı, 5271 sayılı Kanun'un 291/1. maddesinde belirlenen kanunî süre içerisinde 05.06.2023 tarihli, temyiz sebebi içermeyen dilekçe ile temyiz isteminde bulunduğu; ancak aynı Kanun’un 295/1. maddesinde öngörülen yedi günlük kanunî süre içerisinde temyiz nedenlerini içeren gerekçeli temyiz dilekçesini sunmadığı anlaşılmakla, katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
3. Katılan sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan temyiz isteminin reddine dair ek karara yönelik katılan sanık ... müdafiinin temyiz istemi yönünden
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen 07.07.2023 tarihli ve 2022/1689 Esas, 2022/1114 Karar sayılı ek kararın; 5271 sayılı Kanun'un 296/2. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin ek kararı temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede,
5271 sayılı Kanun’un 286/2-a maddesinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile 5271 sayılı Kanun’un 286/3. maddesinde belirtilen suçlar ve aynı Kanun’un 296/1. maddesinin ilgili bölümünde yer alan; “... temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmiş [ise] …, hükmü temyiz olunan bölge adliye veya ilk derece mahkemesi bir karar ile temyiz istemini reddeder.” şeklindeki hüküm birlikte değerlendirildiğinde, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 07.07.2023 tarihli ve 2022/1689 Esas, 2023/1114 Karar sayılı ek kararında hukuka aykırılık görülmediğinden katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 296/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİ İLE EK KARARIN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Şabanözü Asliye Ceza Mahkemesine,
Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
11.07.2024 tarihinde karar verildi.