"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2023/297 E., 2023/639 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Konya 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.02.2016 tarihli ve 2015/570 Esas, 2016/101 Karar sayılı kararının, Cumhuriyet savcısı(lehe) tarafından temyizi üzerine, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin, 31.10.2022 tarihli ve 2020/23176 Esas, 2022/21190 Karar sayılı ilâmı ile özetle; sanığın yaralama eylemini eşe karşı ve silahtan sayılan terlikle işlenmesi karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 61. maddesi gereğince temel ceza belirlenirken, aynı Kanun'un 86/3-a-e maddesindeki iki ağırlaştırıcı halin gerçekleştiği gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, sanık hakkında yasal olmayan ve yetersiz gerekçe ile takdiri indirim maddesinin uygulanmaması, sanığın yargılama konusu eyleminde 5271 sayılı Kanun'un 251. maddesi kapsamında basit yargılama usûlünün uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
2. Konya 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.02.2023 tarihli ve 2023/29 Esas, 2023/223 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında basit yargılama usûlü uygulanarak kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 86/2, 86/3-a-e, 62, 53, 5271 sayılı Kanun'un 251/3. maddeleri uyarınca 5 ay 18 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. Konya 6 Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.07.2023 tarihli ve 2023/297 Esas, 2023/639 Karar sayılı kararı ile sanığın itirazı üzerine 5271 sayılı Kanun’un 252/2 ve 252/3. maddeleri uyarınca duruşma açılarak genel hükümlere göre yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'unn 86/2, 86/3-a-e, 62, 53. maddeleri uyarınca 7 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ancak 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı dikkate alınarak 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebebi özetle; verilen cezanın haksız olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Mağdur ile sanığın evli oldukları, sanığın suç tarihinde eşi olan mağdurun başına terlikle vurup yerde sürüklemek suretiyle onu aldırılan doktor raporuna göre basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı anlaşılmıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, hükme esas alınan adlî raporun yeterli olduğu, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımlarının yasal bağlamda ve gerekçeleri gösterilerek belirlendiği, mağdurdan sanığa yönelen haksız söz, saldırı veya eylem bulunmadığından meşru savunma ve haksız tahrik hükümlerinin uygulanma
koşullarının oluşmadığı, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle 5237 sayılı Kanun'un 50. Maddesinde düzenlenen seçenek yaptırımlar, 51. maddesinde düzenlenen erteleme ve 5271 sayılı Kanun'un 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına karar verildiği anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde düzeltme nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.04.2018 tarihli ve 2017/853 Esas, 2018/135 Karar sayılı ilâmı ve 09.02.2016 tarih ve 2014/71 Esas, 2016/42 Karar sayılı ilâmı da gözetildiğinde aleyhe temyiz olmaması nedeniyle 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca sanık lehine kazanılmış hak oluştuğu görülmekle, son hükümde verilen hapis cezasının ilk hükümde tayin edilen hapis cezası üzerinden infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, ilk hükümde tayin edilen hapis cezasının netice ceza şeklinde hükmedilmesi, hukuka aykırı bulunmuş ise de söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
IV. KARAR
Gerekçe başlığı altında (3) numaralı paragrafta açıklanan nedenle, Konya 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.07.2023 tarihli ve 2023/297 Esas, 2023/639 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca hüküm fıkrasında yer alan "NETİCETEN 6 AY HAPİS CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA" ibaresinin çıkartılarak yerine "cezasının 6 ay hapis cezası üzerinden infazına" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.05.2024 tarihinde karar verildi.