"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/434 E., 2015/381 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret
Kiraz Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.11.2015 tarihli ve 2014/434 Esas, 2015/381 Karar sayılı kararının hükümlü tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
Temyiz süresinin geçirilmiş olması nedeniyle ileri sürülen eski hale getirme istemleri hakkında inceleme ve karar verme yetkisinin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 42/1.maddesi uyarınca Yargıtay’a ait olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Ayrıntıları Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun, 20.11.2020 tarihli ve 2019/2 Esas, 2020/3 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun (7210 sayılı Kanun) 10. maddesindeki, "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır. Bilinen en son adresin
tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntemin benimsendiği, muhatabın bilinen en son adresine çıkartılan tebligatın iade edilmesi ve adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresinin bilinen adresten farklı olması halinde; adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresine mernis adresi şerhi verilerek Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi uyarınca doğrudan tebligat çıkartılmasının yeterli olduğunun kabul edildiği, somut olayda 05.11.2015 tarihinde yokluğunda verilen gerekçeli kararın sanığın 2. celsede savunmasında bildirdiği ikamet adresine usulüne uygun olarak 02.12.2015 tarihinde tebliğ edildiği, yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu,
Hükümlünün 27.04.2022 tarihli dilekçe ile "gerekçeli karar tebliğinin usulüne uygun olmadığını beyanla eski hale getirme ve temyiz isteminde bulunduğu" anlaşılmış ise de; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. mgereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310/1. maddesinde belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 27.04.2022 tarihinde, usulsüz tebliğ nedeniyle temyiz hakkını kullanamadığından bahisle eski hale getirme isteğini de içerir şekilde temyiz isteminde bulunduğu, hükmün 1412 sayılı Kanun’un 305/1. maddesi gereği re’sen temyize de tabi olmadığı anlaşılmakla, hükümlünün yerinde görülmeyen eski hale getirme ve buna bağlı olarak temyiz isteğinin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
Esası incelenmeyen dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
26.06.2024 tarihinde karar verildi.