"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2023/1241 E., 2023/1777 K.
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
Sanık müdafii temyiz istemini kanunî süresi içinde öne sürdükten sonra, sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla gönderdiği 18.12.2023 tarihli dilekçesi ile temyiz isteminden feragat ettiği anlaşılmıştır.
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A. Sivas 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 13.04.2023 tarihli ve 2023/32 Esas, 2023/90 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında maktulü kasten öldürme suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 29, 62/1,53/1,54,63, maddeleri gereğince 15 yıl hapis cezasına ve hak yoksunluğuna,
B. Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 17.10.2023 tarihli ve 2023/1241 Esas, 2023/1777 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılanlar vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Katılan vekilinin temyiz sebepleri; suç vasfının nitelikli kasten öldürme olduğuna, sanık hakkında haksız tahrik ve takdiri indirim yapılmaması gerektiğine ilişkindir.
B. Sanık müdafii temyiz istemini kanunî süresi içinde öne sürdükten sonra, sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla gönderdiği 18.12.2023 tarihli dilekçesi ile temyiz isteminden feragat etmiştir.
III. GEREKÇE
A. Sanık müdafiinin temyiz istemi yönünden;
Sanık müdafii temyiz istemini kanunî süresi içinde öne sürdükten sonra, sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla gönderdiği 18.12.2023 tarihli dilekçesi ile temyiz isteminden feragat ettiği ve temyiz davasının istek şartına bağlı olduğu anlaşılmakla, 5271 sayılı Kanun'un 266 ncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminden vazgeçme nedeniyle dava dosyasının incelenmeksizin iadesine karar verilmiştir.
B. Katılan vekilinin temyiz istemi yönünden;
Sanık ... ile maktul ...'ın aynı site içerisinde ikamet ettikleri, sitede yönetici olan maktul ... ile sanık arasında, sanığın LPG'li aracını kapalı sığınak bölümüne park etmesi nedeniyle olay tarihinin birkaç gün öncesinde tartışma yaşandığı, olay tarihinde karşılaşan tarafların araba park meselesi yüzünden tekrardan tartıştıkları, maktul ...'ın elinde bulunan kürekle sanığın üstüne yürümesi akabinde sanık ...'nin üzerinde taşımış olduğu tabancayı maktul ...'a doğrultarak 2-3 el ateş ettiği, maktul ...'nin olay yerinde hayatını kaybettiği anlaşılmıştır.
Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, dava dosyası tekemmül ettirilerek karar verildiği, eksik incelemenin bulunmadığı, ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından kasten gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, sanığın öldürme kararını ne zaman aldığının ve belli bir hazırlıkla eylemlerini gerçekleştirdiğinin kesin olarak saptanamadığı, oluşan şüpheli durumun sanık aleyhine yorumlanamayacağı, bu itibarla tasarlamanın koşullarının bulunmadığı, dosya içeriğinden varlığı anlaşılan, maktulden sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan eylemlerin niteliği ve ulaştığı boyut dikkate alındığında belirlenen indirim oranının isabetli olduğu, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmasına karar verildiği anlaşıldığından temyiz sebeplerinin incelenmesinde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
A. Sanık müdafiinin temyiz istemi yönünden;
Gerekçenin (A) paragrafında açıklanan nedenle, 5271 sayılı Kanun'un 266 ncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminden vazgeçme nedeniyle dava dosyasının, bu temyiz istemi yönünden oy birliğiyle İNCELENMEKSİZİN İADESİNE,
B. Katılan ... vekilinin temyiz istemi yönünden;
Gerekçenin (B) bölümünde açıklanan nedenlerle Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 17.10.2023 tarihli ve 2023/1241 Esas, 2023/1777 Karar sayılı kararında katılan vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy çokluğu ile TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Sivas 3. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
02.05.2024 tarihinde karar verildi.
KARŞI OY
İncelenen davada hukuki uyuşmazlık konusu sanık lehine TCK'nin 29 uncu madde hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı yolundadır.
Mevcut davada sanık ve maktul altmışlı yaşlarda olup aynı sitede ikamet etmektedir. Maktul sitedeki blok yöneticilerinden biridir. Sanık ise eski bir taksici olup emeklilikten sonra memleketine gitmiş ve aracına olan bağlılığı ve abartılı yaklaşımı etraftaki herkes tarafından biline gelmiştir. Sitenin otopark olarak kullanılmayan sığınak olarak tanımlanan en alt katına sanık LPG'li olan aracını koymakta ve yönetici olan maktul buna itiraz etmektedir. Taraflar arasında bu hususta süre gelen karşılıklı bir anlaşmazlık vardır. Nitekim olay günü taraflar karşılaşmış yine sığınağa araç parkı yüzünden sözlü tartışma olmuş maktul sinirlenerek elindeki küreği havaya kaldırmış bunun üzerine sanık tabancası ile maktule çok sayıda ateş etmiş hatta kendisini tutmaya çalışan tanığın elinden kurtularak ateş etmeyi sürdürmüştür.
Her ne kadar bu davada ilk haksız hareketin havaya kürek kaldırmakta yani tahditle maktulden geldiği düşünülebilir ise de bu olayın öncesindeki aşamalara ve tespitlere bakıldığında;
- Taraflar arasında uyuşmazlık sığınağa kimin araç koyacağı yolunda değildir.
- Maktul blok yönetici olup kendi kişisel talep veya menfaati ile hareket etmemiştir.
- Sanığın aracı LPG'lidir. Kaldı ki LPG'li olmasa bile sığınak olarak tanımlanan yer otopark olarak kullanılmamaktadır.
- Sanık dışında herkesin rızası hilafına sığınağa araç park etmek isteyen başka kimse yoktur.
Bu çerçevede ilk haksız eylemi gerçekleştiren ve gerginliğin ortaya çıkmasına sebebiyet veren kişi sanıktır.
Anılan nedenlerle sanık hakkında TCK'nin 29 uncu madde hükümleri uygulanması haklı bir nedene dayanmaz iken tahrikli olarak verilen bu ceza hükmünün onanması konusunda görüş bildiren Sayın çoğunluğa iştirak etmiyorum.