"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2023/1143 E., 2023/1165 K.
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : İstinaf başvurularının düzeltilerek esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurularının esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Mersin 5. Ağır Ceza Mahkemesinin, 23.03.2023 tarihli ve 2022/325 Esas, 2023/90 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında maktule yönelik kasten öldürme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 53/1 ve 58. maddeleri uyarınca müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
2. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 14.09.2023 tarihli ve 2023/1143 Esas, 2023/1165 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılanlar vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvurularının İlk Derece Mahkemesince kurulan hüküm fıkrasının ilgili yerine "Katılanlar ... ve ... kendilerini ilk derece mahkemesindeki yargılamada vekille temsil ettirdiğinden karar tarihi itibariyle 17.400 TL olan maktu vekalet ücretinin sanık ...'dan alınarak katılanlar ... ve ...'a verilmesine" cümlesinin eklenmesi suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a ve 303/1-h maddeleri uyarınca düzeltilerek esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; eksik incelemeye, kabul ve delil değerlendirmesinin hatalı olduğuna, sanığın maktule yönelik olası kastla hareket ettiğinden bahisle suç vasfına, haksız tahrik hükümlerinin uygulanmamasının hukuka aykırı olduğuna, sanık lehine takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
2. Katılanlar vekilinin temyiz sebepleri özetle; tahkikatı yürüten kolluk görevlileri hakkında 5237 sayılı Kanun’un 83. maddesi kapsamında ve ...’a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan suç duyurusunda bulunulmasına yönelik taleplerinin karşılanmaması nedeniyle eksik inceleme ve araştırmaya, sanığın kasten öldürme eylemini bir suçu işleyememekten duyulan infialle ve tasarlayarak işlediğine, iki katılan lehine ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmemesinin hatalı olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eksik inceleme ve araştırmanın bulunmadığı, eylemin sanık tarafından doğrudan kast ile gerçekleştirildiğinin saptandığı, dosyada mevcut raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, katılanlar ve tanıkların soruşturma aşamasında sıcağı sıcağına alınan beyanlarında maktulle birlikte avluda oturdukları sırada sanığın elinde tüfekle içeriye doğru bağırdığı ve bulundukları yere doğru toplam 3 el ateş ettiği, dosyada mevcut olay yeri inceleme raporunda, sokak içerisinde 3 adet av tüfeği kartuşu bulunduğu, ikametin batı duvarında saçma izlerinin bulunduğu, batı duvarı yatak odası penceresi önü dış kısmında yerde av tüfeği fişeği tapasının ve deforme saçma tanesinin olduğu, yatak
odası batı penceresi önü iç kısmında bulunan sedir üzerinde de cam kırıkları ve saçma tanesinin olduğu, pencerenin tülünde ve perdesinde saçma tanelerinin olduğunun tespit edilmesi karşısında katılanlar ve tanıkların kovuşturma aşamasında sanık aleyhine değiştirdikleri değerlendirilen beyanlarında maktulün sanığı engellemeye çalışırken vurulduğuna yönelik beyanlarının her türlü şüpheden uzak, kesin ve yeterli deliller olarak kabul edilemeyeceği anlaşıldığından sanığın asıl hedefi olan ...'ı öldürememekten dolayı duyduğu infialle maktulü öldürdüğüne dair kesin bir vicdani kanaat edinilemediği, sanığın öldürme kararını ne zaman aldığının ve belli bir hazırlıkla eylemlerini gerçekleştirdiğinin de kesin olarak saptanamadığı, oluşan şüpheli durumun sanık aleyhine yorumlanamayacağı, bu itibarla tasarlamanın da koşulları bulunmadığından eyleme uyan suç vasfının doğru bir şekilde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre Bölge Adliye Mahkemesince isabetli olarak yapılan düzeltme dışında ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, olaya ilişkin görgü sahibi olan tanıkların beyanları ile de sabit olduğu üzere maktulden sanığa yönelen etki-tepki dengesini bozacak nitelikte haksız söz veya davranışın bulunmadığı, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında yasal, yerinde ve yeterli gerekçeyle uygulanmamasına karar verildiği, katılanlar lehine hükmedilen vekalet ücretinin isabetli bir şekilde belirlendiği anlaşıldığından temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 14.09.2023 tarihli ve 2023/1143 Esas, 2023/1165 Karar sayılı kararında katılanlar vekili ve sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Mersin 5. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Adana Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
03.03.2025 tarihinde karar verildi.