"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/3547 E., 2023/850 K.
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurularının esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi uyarınca temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi uyarınca temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi uyarınca temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi uyarınca temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin, 7079 sayılı Kanun’un 94. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 299/1. maddesi gereği reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstinaf bozması öncesi Urla 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.05.2019 tarihli ve 2019/73 Esas, 2019/387 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-a-e, 87/1-d-son, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İstinaf bozması sonrası İzmir 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.06.2022 tarihli ve 2020/437 Esas, 2022/236 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında nitelikli kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 82/1-d, 35/2, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 11 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 04.04.2023 tarihli ve 2022/3547 Esas, 2023/850 Karar sayılı kararı ile, sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan Bakanlık vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvuruları üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ile sanık hakkında gönüllü vazgeçme kapsamında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 36. maddesi yollaması ile 86/1, 86/3-a-e, 87/1-d, 62/1 ve 53 maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, ilk karar yalnızca sanık müdafii tarafından istinaf edildiğinden verilecek ceza 5271 sayılı Kanun'un 283. maddesi uyarınca önceki hükümden daha ağır olamayacağından, sanığın "neticeten 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına" ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1.Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işlemediğine, sanığın atılı suçu işleme kastı bulunmadığına, beraatine karar verilmesi gerektiğine, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, eksik inceleme yapıldığına, mahkumiyet için yeterli delil bulunmadığına, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
2.Katılan Bakanlık vekilinin temyiz sebepleri özetle: eksik ceza tayinine, gönüllü vazgeçme ve takdirî indirim hükümlerinin uygulanmasının hatalı olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
1.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, sanığın olayda kullandığı bıçağın niteliği, darbe şiddeti ile mağdurda meydana gelen yaralanma bölgesi ve yaralanma mahiyetleri dikkate alındığında suç vasfının gönüllü vazgeçme kapsamında kasten yaralamaya olarak tayininde isabetsizlik bulunmadığı, uygulanabilecek başka lehe hükmün olmadığı, eksik incelemenin bulunmadığı, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, sanığın eylemi ile orantılı şekilde ceza tayin edildiği, gönüllü vazgeçme ve takdirî indirim hükümlerinin uygulanmasında isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde düzeltme nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Sanığın kazanılmış hakkı gereği uygulama yapılırken, kararda "sanığın neticeten 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına" denilmek suretiyle 5271 sayılı Kanun'un 232/6. maddesine muhalefet edilmesi, hukuka aykırı bulunmuş ise de söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 04.04.2023 tarihli ve 2022/3547 Esas, 2023/850 Karar sayılı kararına yönelik katılan Bakanlık vekili ve sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hüküm fıkrasından "sanığın neticeten 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin çıkartılarak yerine "sanığın hapis cezasının 4 yıl 2 ay hapis cezası üzerinden infazına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca İzmir 7. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
18.12.2024 tarihinde karar verildi.