"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2023/1956 E., 2023/2183 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : İstinaf başvurularının düzeltilerek esastan reddi
TEMYİZ EDENLER : Katılan vekili, sanık ... müdafii
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun reddi, temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan hükmolunan cezanın tür ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı ile bu suça yönelik temyizin niteliği dikkate alındığında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/2-a maddesi uyarınca hükmün temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.
İlk Derece Mahkemesince sanık ... hakkında verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 04.10.2023 tarihli ve 2023/347 Esas, 2023/500 Karar sayılı kararı ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (5271 sayılı Kanun) 286/1 maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Tunceli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 30.09.2021 tarihli ve 2020/337 Esas, 2021/181 Karar sayılı kararı ile; sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-b, 87/3, 29/1, 53/1, 58/6. maddeleri uyarınca 1 yıl 2 ay 18 gün hapis cezası ile cezalandırılmalarına, hak yoksunluklarına ve cezaların mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
2. Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 29.11.2023 tarihli ve 2023/1956 Esas, 2023/2183 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümlere yönelik katılan vekili ve sanıklar müdafiilerinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca sanık ... hakkındaki cezanın ikinci kez mükerrirlik yönünden düzeltilerek esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; ceza miktarına, haksız tahrik bulunmadığına ilişkindir.
2. Sanık ... müdafiinin temyiz sebepleri özetle; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, delillerin değerlendirilmesinde hataya düşüldüğüne, mahkumiyete yeterli delil bulunmadığına ilişkindir.
III. GEREKÇE
1.Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 05.04.2011 tarihli ve 2010/7-228 Esas, 2011/40 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere, yargılama aşamasında sanıklardan şikayetçi olduklarını ve davaya katılmak istediklerini belirten Deniz ve velisi Haskar'ın 5271 sayılı Kanun'un 234 ve 237. maddeleri uyarınca katılanlıklarına karar verilmesinde isabetsizlik görülmediğinden, Tebliğnamedeki hazırlık aşamasında şikayetçi olmadıklarını belirten mağdurlar hakkında katılma kararı verilemeyeceğine ve hükümleri temyize hakları olmadığına yönelen temyiz isteminin reddi görüşüne iştirak olunmamıştır.
2. Karar başlığında, incelenen kararın suç tarihinin "06.08.2020" yerine "06.09.2020" olarak yazılması mahallinde düzeltilebilecek maddi hata olarak değerlendirilmiştir.
3. Yargılama sürecindeki işlemlerin usul ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanıklar tarafından gerçekleştirildiğinin katılanların beyanlarıyla uyumlu adli tıp raporu ile saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, suç vasfının kasten yaralama olarak kabulünde ve belirlenen yaptırımda isabetsizlik bulunmadığı, ilk haksız hareketin hangi taraftan kaynaklandığı tespit edilemediğinden asgari oranda haksız tahrik indiriminin uygulanmasının doğru olduğu, takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmamasına karar verildiği, ikinci kez mükerrirliğe ilişkin düzeltmenin isabetli olduğu anlaşıldığından, katılan vekili ve sanık ... müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
A. Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen hüküm yönünden;
İlk Derece Mahkemesince hükmolunan cezanın tür ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı nazara alınarak 5271 sayılı Kanun’un 286/2-a maddesinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu kasten yaralama suçunun, 5271 sayılı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, katılan vekilinin bu suça yönelen temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye değişik gerekçe ile uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen hüküm yönünden;
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 29.11.2023 tarihli ve 2023/1956 Esas, 2023/2183 Karar sayılı kararında katılan vekili ve sanık ... müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Tunceli 2. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.01.2025 tarihinde karar verildi.