"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/26 E., 2023/650 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Bozma
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.02.2016 tarihli ve 2015/315 Esas, 2016/147 Karar sayılı kararının sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 30.11.2020 tarihli ve 2020/13057 Esas, 2020/17599 Karar sayılı ilâmı ile yetersiz rapor ile suç vasfının belirlenmesi, görüntü kayıtlarının incelenmesi nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
2. Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.09.2023 tarihli ve 2021/26 Esas, 2023/650 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 87 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, ve son cümlesi 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 2 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; usule, mahkûmiyete yeter delil bulunmadığına, fazla ceza tayin edildiğine, sanık hakkında üst hadden haksız tahrik indirimi yapılması ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
2.Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
1.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, sanık lehine meşru savunma ve sınırın aşılması koşullarının oluşmadığı, katılandan kaynaklanan ve haksız tahrik oluşturduğu kabul edilen söz ve davranışların ulaştığı boyut dikkate alınarak uygulanan haksız tahrik indirim oranının isabetli olduğu yasal ve yeterli gerekçeyle takdiri indirim hükümlerinin uygulanmadığı anlaşıldığından, hükümde ceza miktarına ilişin bozma nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2.Sanığın eylemi neticesinde katılandaki yaralanmanın, organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olduğu ayrıca hayat fonksiyonlarını orta (3) derecede etkileyen kemik kırığının meydana geldiği olayda, birden fazla nitelikli hal ihlaline neden olan sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 86 ncı maddesinin birinci fıkrasındaki temel cezaya hükmedilirken meydana gelen zararın ağırlığı ve kastının yoğunluğu da dikkate alınarak aynı Kanun'un 3 üncü maddesindeki cezada orantılılık ilkesi ve 61 inci maddesindeki ölçütler dikkate alınarak sonuca etkili olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde (2) numaralı bendde eksik ceza tayinine ilişkin açıklanan nedenle Eskişehir 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.09.2023 tarihli ve 2021/26 Esas, 2023/650 Karar sayılı kararına yönelik katılan vekilinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
11.03.2025 tarihinde karar verildi.