"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2020/215 E., 2023/528 K.
SUÇ : Kasten öldürme
KARAR : Direnme
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Onama
Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 28.12.2023 tarihli ve 2020/215 Esas, 2023/528 Karar sayılı kararı ile Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 10.06.2020 tarihli ve 2018/5269 Esas, 2020/1221 Karar sayılı bozma kararına karşı direnme kararı verildiği anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 6763 sayılı Kanun’un 36. maddesiyle değişik 307/4. maddesi ile 6763 sayılı Kanun’un 38. maddesiyle 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 10. maddesi uyarınca yapılan incelemede;
Mahkemece direnme suretiyle verilen sanığın beraatine ilişkin kararın; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260/1 maddesi gereği temyiz edenlerin direnme kararını temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 09.10.2012 tarihli ve 2011/222 Esas, 2012/391 Karar sayılı kararı ile;
a) Sanık ... hakkında maktul ...'e yönelik kasten öldürme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 37/1 delaletiyle 81/1 ve 53/1-2-3. maddeleri uyarınca müebbet hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
b) Sanık ... hakkında katılanlar ... ve ...'a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Kanun 37/1 delaletiyle 81/1, 35/2 ve 53/1-2-3. maddeleri uyarınca iki kez 9 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına, karar verilmiştir.
2. Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 09.10.2012 tarihli ve 2011/222 Esas, 2012/391 Karar sayılı kararının katılanlar vekili, Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 25.03.2014 tarihli ve 2013/6168 Esas, 2014/1875 Karar sayılı kararı ile yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle sanık hakkında "takdiri indirim maddesinin uygulanmaması ve teşebbüsün derecesinde yanılgıya düşülmesi" nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 24.11.2016 tarihli ve 2012/610 Esas, 2016/345 Karar sayılı kararı ile sanık ... hakkında maktul ...'e yönelik nitelikli kasten öldürme, katılanlar ... ve ...'a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçlarından cezalandırılması talebi ile açılan kamu davasında 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi uyarınca oy çokluğu ile beraatine, karar verilmiştir.
4. Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 24.11.2016 tarihli ve 2012/610 Esas, 2016/345 Karar sayılı kararının katılanlar vekili ve Cumhuriyet savcısı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 10.06.2020 tarihli ve 2018/5269 Esas, 2020/1221 Karar sayılı kararı ile " sanık ... hakkında, mahkumiyeti yerine bozma ilamını etkisiz kılacak şekilde beraat kararı verilmesi" nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
5. Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 28.12.2023 tarihli ve 2020/215 Esas, 2023/528 Karar sayılı kararı ile 24.11.2016 tarih ve 2012/610 Esas, 2016/345 Karar sayılı kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle Yargıtay 1. Ceza Dairesi'nin 10.06.2020 tarih ve 2018/5269 Esas, 2020/1221 Karar sayılı bozma ilamına 5271 sayılı Kanun'un 307/4 maddesi gereğince oy çokluğu ile direnilmesine, sanık ...'ın üzerine atılı maktul ...'e karşı nitelikli kasten öldürme ve katılanlar ... ve ...'a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçlarından, 5271 sayılı Kanun'un 223/2-e maddesi gereğince oy çokluğu ile beraatine, karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan ...'in temyiz isteği; sanığın mahkumiyeti yerine beraat kararı verilmesinin hatalı olduğuna ilişkindir.
2. Katılanlar ..., ... ve ... vekilinin temyiz isteği; sanığın mahkumiyeti yerine beraat kararı verilmesinin hatalı olduğuna, ilişkindir.
3. Cumhuriyet savcısının temyiz isteği; sanık hakkında atılı suçlardan mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğine, ilişkindir.
III. GEREKÇE
Olaydan 2-3 gün kadar önce ikamet ettiği Ankara ilinden Ergani ilçesine gelen maktulün olay tarihi olan 24.11.2010 günü öğleden sonra akrabası katılan ...'ın vefat eden babasına ilişkin taziye ziyareti için evine gittiği, saat 20:30 sıralarına kadar burada kalan maktulün sonrasında katılan ... ile birlikte ...'ın evine gittikleri, burada kısa bir süre oturduktan sonra maktulün katılanlar ... ve ... ile birlikte kardeşi olan ...'in evine doğru saat 20:45 sıralarında yola çıktıkları, eve yakın bir mesafede sanık ... ve inceleme dışı sanıklarla karşılaştıkları ve birbirlerine sinkaflı küfürler ettikleri, sanıkların maktul ile katılanlar ... ve ...'a saldırdıkları, maruz kaldığı kesici - delici alet yaralanmalarına bağlı iç organ yaralanması ve iç - dış kanama sonucu olay yerinde maktulün vefat ettiği ve katılanların ise hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandıkları ve tanık anlatımları ile bu hususun sabit olduğu anlaşılmakla sanığın maktule yönelik kasten öldürme katılanlara yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçlarını işlediği sabit olduğundan, atılı suçlardan mahkumiyeti yerine, beraatine karar verilmesi hukuka aykırı görüldüğünden mahkemenin beraate ilişkin verdiği direnme kararı yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, 28.12.2023 tarihli ve 2020/215 Esas, 2023/528 Karar sayılı direnme kararı yerinde görülmediğinden, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 10.06.2020 tarihli ve 2018/5269 Esas, 2020/1221 Karar sayılı bozma kararının, oy birliğiyle DÜZELTİLMESİNE YER OLMADIĞINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun'un 307/4. maddesi gereğince direnme kararını incelemek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE,
17.12.2024 tarihinde karar verildi.