"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/1967 E., 2023/1616 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurularının esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara Batı 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 23.06.2022 tarihli ve 2021/539 Esas, 2022/282 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 87/1-son, 29/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 22.09.2023 tarihli ve 2022/1967 Esas, 2023/1616 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvuruları üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280/1. maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasıyla sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 29/1, 53. maddeleri uyarınca 5 yıl 12 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; sanığın tasarlayarak kasten öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılması gerektiğine, haksız tahrik sebepleri bulunmadığına ilişkindir.
2. Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; meşru savunma ve sınırın aşılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine, ceza miktarına, haksız tahrik indirimin yetersiz olduğuna, takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Tarafların akraba oldukları, aralarında miras nedeniyle ve muhtarlık seçiminden dolayı husumet bulunduğu, olay tarihinde katılanın, babası Nurettin ile tarlada sulama yaptığı sırada sanığın gelerek tarlanın sınırının neden değiştirildiğini ve sınırla neden oynandığı hususunda katılan ile tartışmaya başladığı, tartışmanın kavgaya dönüşmesi üzerine karşılıklı birbirlerini darp ettikleri, sanığın elindeki kürekle katılana vurarak Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğünün 31.03.2021 tarihli raporuna göre katılanı yaşamını tehlikeye sokacak, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek ve vücudunda hayat fonksiyonlarını 5. derecede etkileyecek kemik kırığına neden olacak şekilde yaraladığı anlaşılmıştır.
2.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, somut olayda meşru savunma ve meşru savunmada sınırın aşılması yasal şartlarının oluşmadığı, sanığın eylemini ani gelişen kavga ortamında gerçekleştirdiği ve eylemine ciddi bir engel olmaksızın kendiliğinden son verdiği anlaşıldığından sanığın eyleme bağlı ortaya çıkan kastının yaralamaya yönelik olduğu, katılandan sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan söz ve davranışların ulaştığı boyut dikkate alındığında haksız tahrik nedeniyle belirlenen indirim oranında isabetsizlik olmadığı, yasal ve yeterli gerekçe ile takdiri indirim hükümlerinin uygulanmadığı anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde bozma nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğünün 31.03.2021 tarihli raporuna göre katılanın yaralanmasının hayati tehlike oluşturduğu, basit tıbbi müdahale ile giderilmeyeceği, hayat fonksiyonlarını ağır (5.) derecede etkileyecek şekilde kemik kırığı oluşturduğu, duyu ve organlarından birinin işlevinin zayıflaması veya yitirilmesine neden olmadığı anlaşılan olayda, kasten yaralama suçu nedeniyle sanığın eylemine uyan ve temel cezayı düzenleyen 1 yıldan 3 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı Kanun'un 86/1. maddesi uyarınca meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı nazara alınarak aynı Kanun'un 61. maddesi ile 3. maddesindeki orantılılık ilkesi gereğince alt ve üst sınır arasında makul bir ceza belirlenmesi gerektiği gözetilmeyerek sanık hakkında üst sınıra yaklaşılarak fazla ceza tayini hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde (3) numaralı bentte açıklanan nedenle sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 22.09.2023 tarihli ve 2022/1967 Esas, 2023/1616 Karar sayılı kararının temel cezanın belirlenmesi yönünden 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2-b maddesi uyarınca Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine, gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
11.12.2024 tarihinde karar verildi.