"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/11 E, 2015/228 K.
SUÇLAR : Kasten yaralama, mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : Beraat, mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, onama
1. Sanıklar ..., ..., ..., ..., ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 231/12. maddesi gereği karar tarihi itibarıyla itiraza tabi olduğu, temyizinin mümkün olmadığı anlaşılmakla anılan kararlar temyiz incelemesi dışında bırakılmıştır.
2. Sanık ... hakkında ...'e yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükmün karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği kesin nitelikte temyiz edilemez olduğu anlaşılmıştır.
3. Sanık ... hakkında ...'a yönelik kasten yaralama, sanık ... hakkında mala zarar verme, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında hakaret suçlarından kurulan hükümlerin karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun'un 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun'un 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Çat Asliye Ceza Mahkemesinin 20.11.2015 tarihli ve 2014/11 Esas, 2015/228 Karar sayılı kararı ile;
a. Sanık ... hakkında ...'a yönelik kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 4 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına,
b. Sanık ... hakkında ...'a yönelik mala zarar verme suçundan 5271 sayılı Kanun'un 223/2-a maddesi gereği beraatine,
c. Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... ..., ... hakkında ...'e yönelik hakaret suçundan 5217 sayılı Kanun'un 129/3, 5271 sayılı Kanun'un 223/4-e maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına
karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan sanık ...'in temyiz sebepleri özetle; üzerine atılı suçları işlemediğine, cezalandırılmasına dair kararın hatalı olduğuna, lehe hükümlerin uygulanmadığına, ayrıca ... ve Yıldırım soyadlı kişiler hakkında eksik ceza verildiğine, ... hakkında mala zarar verme suçundan ceza verilmesi gerektiğine, beraat kararının hatalı olduğuna ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Sanık ... hakkında mala zarar verme, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında hakaret suçundan verilen hükümlerin incelenmesinde;
Sanıklara yüklenen mala zarar verme ve hakaret suçlarının gerektirdiği cezaların kanunda belirtilen türü ve üst sınırına göre; 5237 sayılı Kanun'un 66/1-e maddesindeki 8 yıllık asli zamanaşımı süresine tabi olduğu, 5237 sayılı Kanun'un 67/2-d maddesinde yer alan ve en son zamanaşımı kesen işlem olan 20.11.2015 tarihli karar ile temyiz inceleme tarihi arasında 5237 sayılı Kanun'un 66. ve 67. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğunun anlaşılması nedeniyle düşme kararı verilmesi gerekmiştir.
2. Sanık ... hakkında ...'ı kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
a. Sanık ... hakkında ...'ı yaralama suçundan kurulan hükümde; Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı Kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin
yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı Kanun'un 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (1/4) uygulanması gerektiği gözetilmeden (3/4) oranında indirim yapılarak, eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından, kemik kırığı nedeniyle uygulanan 5237 sayılı Kanun'un 87/3. maddesinin kararda gösterilmemesi mahallinde giderilebilir eksiklik olarak görülmekle bozma nedeni yapılmamıştır.
b. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, eksik inceleme bulunmadığı, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, yasal ve yerinde gerekçe gösterilerek sanık hakkında lehe hükümlerin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın temyiz sebeplerinin incelenmesinde eleştiri nedenleri dışında hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
1. Sanıklar ..., ..., ..., ..., ... hakkında verilen hükümler yönünden;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına karşı başvurulacak yasa yolu 5271 sayılı Kanun'un 231/12. maddesi gereği karar tarihi itibarıyla “itiraz” olduğu, 5271 sayılı Kanun'un 264/1. maddesinde belirtilen kanun yolu ve merciinde yanılmanın başvuru hakkını ortadan kaldırmayacağına dair hükmü nazara alındığında, başvurunun itiraz niteliğinde olduğu kabul edilerek, temyizen incelenmeyen dosyanın itiraz merciince incelenmesi için mahalli mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2. Sanık ... hakkında ...'i kasten yaralama suçundan verilen hüküm yönünden;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca hüküm kesin nitelikte bulunduğundan; sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun'un 317. maddesi uyarınca Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
3. Sanık ... hakkında ...'ı kasten yaralama suçundan verilen hüküm yönünden;
Gerekçe bölümünde yer alan (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle Çat Asliye Ceza Mahkemesinin 20.11.2015 tarihli ve 2014/11 Esas, 2015/228 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden eleştiri nedenleri dışında herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
4. Sanık ... hakkında mala zarar verme, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında hakaret suçundan verilen hükümlerin incelenmesinde;
Gerekçe bölümünde yer alan (1) numaralı bentte açıklanan zamanaşımının dolmuş olması nedeniyle Çat Asliye Ceza Mahkemesinin 20.11.2015 tarihli ve 2014/11 Esas, 2015/228 Karar sayılı kararına yönelik katılan sanık ...'in temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321/1. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322/1. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanıklar hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı Kanun’un 223/8. maddesi gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
05.02.2025 tarihinde karar verildi.