"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İnfaz Hakimliği
SAYISI : 2017/2257 (E), 2017/2476 (K)
İNCELEME KONUSU KARAR : Denetimli serbestlik kararının kaldırılmasına dair
KANUN YARARINA BOZMA YOLUNA BAŞVURAN: Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : İlgili kararın kanun yararına bozulması
Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama ve hakaret suçlarından Ceyhan 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 18.03.2015 tarihli ve 2015/108 değişik iş sayılı içtima kararı ile 5 yıl 7 ay 15 gün hapis cezasına hükümlü ...'in, bu cezasının infazı sırasında, cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına ilişkin İzmir 2. İnfaz Hâkimliğinin 03.03.2017 tarihli ve 2017/764 Esas, 2017/790 Karar sayılı kararını müteakip, hükümlünün denetimli serbestlik tedbiri yükümlülüklerini ihlâl ettiğinden bahisle denetimli serbestlik kararının kaldırılması ile kapalı ceza infaz kurumuna gönderilmesine dair İzmir 1. İnfaz Hâkimliğinin 02.05.2017 tarihli ve 2017/2257 Esas, 2017/2476 Karar sayılı kararı ile ilgili olarak;
Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 17.09.2024 tarihli ve 94660652-105-35-5504-2024-Kyb sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 04.10.2024 tarihli ve 2024/98283 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü;
I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 04.10.2024 tarihli ve 2024/98283 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
"Dosya kapsamına göre, adı geçen hükümlü hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin İzmir 2. İnfaz Hâkimliğinin 03.03.2017 tarihli kararını müteakip, İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce hazırlanan denetim planı doğrultusunda hükümlünün 22.03.2017 tarihinde yerine getirmesi gereken "kamu hizmeti" yükümlülüğünü ihlâl ettiğinden bahisle İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğü İnfaz İşlemleri Değerlendirme Komisyonu'nun 27.03.2017 tarihli ve 7891 sayılı kararı ile hükümlüye ihtar yapılmasına karar verildiği, ihtar kararının hükümlünün mernis adresine, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi uyarınca mernis adresi şerhi düşülerek tebliğ edildiği ve hükümlünün uyarı tebliğine rağmen yeniden yükümlülük ihlâlinde bulunduğundan bahisle denetimli serbestlik dosyasının kapatılarak yükümlüye ait dosyanın Cumhuriyet Başsavcılığına iade edildiği anlaşılmış ise de,
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, öncelikle bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, anılan Kanun'a göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bilâ tebliğ iade edilmesi hâlinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından tebligata 7201 sayılı Tebligat Kanun'un 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” şeklindeki şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği nazara alındığında, somut olayda, ihtarlı uyarı yazısının 10.04.2017 tarihinde doğrudan mernis adresine 7201 sayılı Kanun'un 21/2. maddesi gereğince tebliğ olunması nedeniyle bahse konu tebliğ işleminin usul ve yasa hükümlerine aykırı bulunduğu cihetle, infazın kaldığı yerden devamına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir."
Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
1. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin, (1), (2) ve (3) üncü fıkraları;
(1) Hâkim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümde hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini, yasal nedenlerini belirterek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirir.
(2) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, bu nedenleri aynen yazarak karar veya hükmün bozulması istemini içeren yazısını Yargıtayın ilgili ceza dairesine verir.
(3) Yargıtayın ceza dairesi ileri sürülen nedenleri yerinde görürse, karar veya hükmü kanun yararına bozar.
2. 7201 sayılı Kanun'un "Bilinen adreste tebligat" başlıklı 10 uncu maddesinin birinci ve fıkralarına göre;
"Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır.
(Ek fıkra: 11.1.2011-6099/3 md.) Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır."
Şeklinde düzenlenmiştir.
3. 7201 sayılı Kanun'un 10 uncu maddesinin birinci fıkrası gereği öncelikle, hükümlünün bilinen en son adresi esas alınarak kararın tebliği yoluna gidilmesi, 7201 sayılı Kanun'un "Tebliğ imkansızlığı ve tebellüğden imtina" başlıklı 21 inci maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi uyarınca bu adrese tebligat çıkarılıp söz konusu tebligatın bila tebliğ iade edilmesi hâlinde, aynı Kanun'un 10 uncu maddesinin ikinci fıkrası gereği en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde 21 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca MERNİS adresi esas alınarak tebliği yoluna gidilmesi gerekmektedir.
4. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun, 20.11.2020 tarihli ve 2019/2 Esas, 2020/3 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere; 7201 sayılı Kanun'un 10 uncu maddesinin ikinci fıkrası hükmü gereği gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsendiği, muhatabın bilinen en son adresine çıkarılan tebligatın iade edilmesi veya MERNİS adresinin bilinen adresten farklı olması hâlinde MERNİS adresine “MERNİS” şerhi düşülerek 7201 sayılı Kanun'un 21 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca doğrudan tebligat çıkartılması gerekmektedir.
5. Somut olayda, yükümlülük ihlalinde bulunan hükümlü hakkında Denetimli Serbestlik Müdürlüğü tarafından ihtarlı uyarı yazısının 10.04.2017 tarihinde hükümlünün adresine doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca “mernis adresi” şerhi düşülerek çıkartıldığı anlaşılmakla tebligatın usûlüne uygun olmadığı anlaşılmakla, bu tebliğ işlemi geçerli kabul edilerek verilen karar Kanun’a aykırı olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görülmüştür.
III. KARAR
1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,
2. İzmir 1. İnfaz Hâkimliğince verilen 02.05.2017 tarihli ve 2017/2257 Esas, 2017/2476 Karar sayılı kararın 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.12.2024 tarihinde karar verildi.