"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/510 E., 2016/29 K.
SUÇ : Kasten yaralama
KARAR : Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair
KANUN YARARINA BOZMA YOLUNA BAŞVURAN: Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: İlgili kararın kanun yararına bozulması
Tatvan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.01.2016 tarihli ve 2014/510 Esas, 2016/29 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/2, 86/3-e, 29, 62, 52/2. maddeleri gereğince 1.500,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmalarına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasına geri bırakılmasına ilişkin kararlar yönelik sanıklar müdafii tarafından yapılan itirazın reddine dair merci Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 18.03.2016 tarihli ve 2016/154 Değişik İş sayılı kararının kesin olmakla 18.03.2016 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Kanun'un 309/1. maddesi uyarınca, 17.09.2024 tarihli ve 2024/3267 sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 01.10.2024 tarihli ve KYB-2024/98164 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü:
I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 01.10.2024 tarihli ve KYB-2024/98164 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
"Sanıkların aynı fikir ve eylem birliği içerisinde daha önce aralarında husumet bulunan müşteki ...'nin yolunu kesmek suretiyle kendi arabalarına binmeye zorladıkları, müştekinin direnmesi üzerine müştekiyi keserle, bıçakla ve yumruk atmak suretiyle darp ettikleri olay nedeniyle başlatılan soruşturma evresi sonunda, sanıklar hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından açılan kamu davası üzerine yapılan yargılama sonucunda, sanıklar hakkında her iki suçtan mahkûmiyet kararı verildiği, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 8. Dairesinin 03.10.2023 tarihli ve 2020/10083 esas, 2023/7010 sayılı ilâmı ile, sanıkların eyleminin kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya teşebbüs suçuna vücut verdiği, kasten yaralama eyleminin ise bu suçun cebir ve şiddet unsuru içerisinde kaldığından ayrıca bu suçtan mahkûmiyet kararı verilemeyeceği gerekçesiyle kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik kanun yararına bozma ihbarında bulunulduğu anlaşılmakla,
...
Dosya kapsamına göre, olay günü sanıkların aynı fikir ve eylem birliği içerisinde müştekiyi aracından zorla indirmek istedikleri ve müştekiyi darp ettikleri olayda; sanıkların mahkûmiyetleirine konu 5237 sayılı Kanun'un 86/2. maddesi kapsamında kalan kasten yaralama suçlarının anılan Kanun'un 109/2. maddesinde düzenlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun 'cebir' unsurunu oluşturduğu ve aynı Kanun'un 42. maddesi uyarınca kasten yaralama suçlarından ayrıca hüküm kurulamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir."
Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
Talepname ile kanun yararına bozulması istenen Tatvan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.01.2016 tarihli ve 2014/510 Esas, 2016/29 Karar sayılı kararına yönelik itiraz üzerine merci Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 18.03.2016 tarihli ve 2016/154 Değişik İş sayılı kararı ile itirazın reddine karar verildiği belirlenmekle, Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 18.03.2016 tarihli ve 2016/154 Değişik İş sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağına ilişkin Adalet Bakanlığından görüş istenilmesine karar vermek gerekmiştir.
III. KARAR
Gerekçe bölümünde tespit edilen husus yönünden kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağının takdiri için dava dosyasının, Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
Oy birliğiyle, 04.11.2024 tarihinde karar verildi.