Logo

1. Ceza Dairesi2024/7803 E. 2025/258 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Covid-19 iznindeki hükümlünün, denetimli serbestlik kararının kendisine tebliğ edilmeden açık ceza infaz kurumuna iade edilip edilmeyeceği.

Gerekçe ve Sonuç: Hükümlünün Covid-19 iznine gönderildiğine ve izinden dönmesi gereken tarihin kendisine bildirildiğine dair belgenin dosyada bulunmaması, denetimli serbestlik kararının hükümlüye usulüne uygun tebliğ edilip edilmediğinin araştırılmaması ve eksik inceleme nedeniyle, yerel mahkeme kararının kanun yararına bozulmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARIN

MAHKEMESİ:İnfaz Hakimliği

SAYISI: 2023/7801 (E), 2023/7691 (K)

Hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl etme suçlarından Elazığ İnfaz Hâkimliğinin 12.05.2023 tarihli ve 2023/3501 Esas, 2023/3644 Karar sayılı içtima kararı ile 5 yıl 6 ay hapis cezasına hükümlü ...'in, işbu cezasının Elazığ Kampüs Açık Ceza İnfaz Kurumunda infazı sırasında, Covid-19 izninde bulunduğu esnada, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 10. maddesi uyarınca hükümlünün cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına dair Elazığ İnfaz Hâkimliğinin 28.07.2023 tarihli ve 2023/6534 Esas, 2023/6482 Karar sayılı kararını müteakip, yasal süresi içinde denetimli serbestlik müdürlüğüne başvurmaması nedeniyle açık ceza infaz kurumuna iade edilmesine ilişkin Elazığ İnfaz Hâkimliğinin 28.08.2023 tarihli ve 2023/7801 Esas, 2023/7691 Karar sayılı kararı ile ilgili olarak;

Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 01.11.2024 tarihli ve 94660652-105-23-16575-2024-Kyb sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 10.12.2024 tarihli ve 2024/114096 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü;

I. İSTEM

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 10.12.2024 tarihli ve 2024/114096 sayılı kanun yararına bozma isteminin;

"5275 sayılı Kanun'un geçici 10/2. maddesinde yer alan; "31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan ve ilgili mevzuat uyarınca cezalarının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına beş yıl ve daha az süre kalan hükümlülerin talebi aranmaksızın, cezalarının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına infaz hakimi tarafından karar verilebilir." şeklindeki düzenleme karşısında,

İnfaz dosyası kapsamına göre, Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 12.05.2023 tarihli ve 2023/0-4681 sayılı müddetnameye göre, Elazığ İnfaz Hâkimliğinin 12.05.2023 tarihli içtima kararına konu 5 yıl 6 ay hapis cezasının infazı amacıyla hükümlünün 10.05.2023 tarihinde cezaevine alındığı, koşullu salıverilme tarihinin 05.02.2026, bihakkın tahliye tarihinin ise 04.11.2028 tarihi olduğu, Elazığ Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünce düzenlenen belgeye göre 12.06.2023 tarihinden itibaren covid-19 iznine ayrıldığı,

Elazığ İnfaz Hâkimliğince, covid-19 izninde bulunan hükümlünün, cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına, izin süresinin bitiş tarihi olan 31.07.2023 tarihinden itibaren 5 gün içerisinde denetimli serbestlik müdürlüğüne müracaat etmemesi halinde açık ceza infaz kurumuna gönderileceğine dair 28.07.2023 tarihli kararın verildiği, ancak anılan kararın hükümlünün yokluğunda verildiği gibi hükümlüye usulüne uygun olarak tebliğ edildiğine dair bir tebligatın dosya içerisinde bulunmadığı,

Elazığ İnfaz Hâkimliğinin 28.07.2023 tarihli kararı ile cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına karar verildiği ancak anılan denetimli serbestlik kararının hükümlüye usulüne uygun olarak tebliğ edildiğine dair bir belgenin yahut tutanağın dosya içerisinde mevcut olmadığı anlaşılmakla, hükümlünün yasal süresi içerisinde denetimli serbestlik müdürlüğüne başvurmadığından bahisle açık ceza infaz kurumuna iadesine karar verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir."

Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE

1. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 uncu maddesinin, (1), (2) ve (3) üncü fıkraları;

(1) Hâkim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümde hukuka aykırılık bulunduğunu öğrenen Adalet Bakanlığı, o karar veya hükmün Yargıtayca bozulması istemini, yasal nedenlerini belirterek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına yazılı olarak bildirir.

(2) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, bu nedenleri aynen yazarak karar veya hükmün bozulması istemini içeren yazısını Yargıtayın ilgili ceza dairesine verir.

(3) Yargıtayın ceza dairesi ileri sürülen nedenleri yerinde görürse, karar veya hükmü kanun yararına bozar.

2. 7242 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesi ile 5275 sayılı Kanun’a eklenen geçici 9 uncu maddesinin beşinci fıkrası;

(5) Covid-19 salgın hastalığının ülkemizde görülmüş olması sebebiyle, açık ceza infaz kurumlarında bulunanlar ile kapalı ceza infaz kurumunda bulunup da açık ceza infaz kurumlarına ayrılmaya hak kazanan hükümlüler, 105/A maddesi kapsamında denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezasının infazına karar verilen hükümlüler ve 106 ncı madde veya diğer kanunlar uyarınca denetimli serbestlik tedbirinden yararlanan hükümlüler, 31/5/2020 tarihine kadar izinli sayılır. Salgının devam etmesi hâlinde bu süre, Sağlık Bakanlığının önerisi üzerine Adalet Bakanlığı tarafından her defasında iki ayı geçmemek üzere ondokuz kez uzatılabilir. Bu fıkra uyarınca izinli sayılanlar hakkında 95 ve 97 nci madde hükümleri uygulanır.

3. 7456 sayılı Kanun’un 15 inci maddesi ile 5275 sayılı Kanun’a eklenen geçici 10 uncu maddenin birinci fıkrası;

(1) 31/7/2023 tarihi itibarıyla geçici 9 uncu maddenin beşinci fıkrası uyarınca Covid-19 salgın hastalığı nedeniyle izinde bulunan hükümlüler, izin bitimini takip eden onbeş gün içinde infaz işlemlerinin devam ettiği kurumlara dönmek zorundadır.

Şeklinde düzenlenmiştir.

4. Hükümlünün, hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etmek suçlarından verilen ve kesinleşen 5 yıl 6 ay hapis cezasının infazı amacıyla Cumhuriyet Savcılığınca düzenlenen 12.05.2023 tarihli ve 2023/0-4681 sayılı müddetnameye göre, 10.05.2023 tarihinde cezasını infaz etmek üzere ceza infaz kurumuna alındığı ve 12.06.2023 tarihinde 5275 sayılı Kanun'un Geçici 9 uncu maddesi gereğince Covid-19 iznine çıkarıldığı, şartla tahliye tarihi 05.02.2026 olan hükümlü hakkında izinde bulunduğu sırada İnfaz Hakimliğinin 28.07.2023 tarihli ve 2023/6534 Esas, 2023/6482 Karar sayılı kararı ile 5275 sayılı Kanun'un 105/A maddesi uyarınca kalan cezasının şartla tahliye tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik uygulanarak infazına karar verildiği anlaşılmaktadır.

5. İnfaz Hakimliğince şartla tahliye tarihine kadar olan cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infaz edilmesine karar verilen hükümlünün, 5275 sayılı Kanunu'nun geçici 10 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca izin bitimini takip eden onbeş gün içinde infaz işlemlerinin devam ettiği kuruma dönme zorunluluğu olduğu görülmektedir.

6. Hükümlünün Covid 19 iznine gönderildiğine ve izinden dönmesi gereken tarihin kendisine bildirildiğine ilişkin düzenlenen ve hükümlü tarafından imzalanan izin belgenin aslı yada onaylı suretinin dosya içerisine alınması ve hükümlünün yokluğunda denetimli serbestlik kararı verilmiş olsa da denetimli serbestlik kararının kendisine tebliğ edilmemiş olma ihtimaline binaen Açık Ceza İnfaz Kurumuna müracaat edip etmediğinin ve müracaat etti ise ne gibi işlem yapıldığının araştırılmasında zorunluluk bulunmaktadır.

7. Ayrıca hükümlünün yokluğunda verilen denetimli serbestlik kararının usulüne uygun şekilde hükümlüye tebliğ edilip edilmediği, edildi ise hangi tarihte tebliğ edildiği ve hükümlünün UYAP sisteminde kayıtlı GSM numarasına cezasının infaz durumu ile ilgili SMS gönderilip gönderilmediği, gönderildi ise hangi tarihte gönderildiği araştırılmaksızın, eksik inceleme sonucu verilen karar Kanun'a aykırı olup, kanun yararına bozma talebi açıklanan bu sebeple yerinde görülmüştür.

III. KARAR

1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,

2. Elazığ İnfaz Hâkimliğince verilen 28.08.2023 tarihli ve 2023/7801 Esas, 2023/7691 Karar sayılı kararın 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,10.01.2025 tarihinde karar verildi.