"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2024/30 E., 2024/402 K.
SUÇ : Kasten yaralama neticesinde ölüme neden olma
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Kısmi ret, kısmi temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanması
7201 sayılı Kanun'un 10/1. maddesi uyarınca öncelikle katılan ...'in bilinen son adresine gerekçeli kararın tebliğe çıkarılması, aynı Kanun'un 10/2. maddesi uyarınca bilinen son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen son adresi olarak kabul edilip tebligatın bu adrese yapılması gerektiği, ancak katılanın 30.03.2023 tarihli celsede bildirdiği, bilinen son adresi olan ".... Mah. ... Sk. No:... İç Kapı No:2 Keçiören/Ankara" adresine tebligat çıkartılmadan, "... Mah. ... Cad. No:... İç Kapı No:K Keçiören/ Ankara" adresine 7201 sayılı Kanun'un 21/1. maddesi uyarınca yapılan karar tebliğinin usulsüz olduğu anlaşılmakla, katılan ...'in öğrenme üzerine verdiği temyiz dilekçesi süresinde kabul edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin, 7079 sayılı Kanun’un 94. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 299/1. maddesi gereği reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara 32. Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.10.2023 tarihli ve 2023/28 Esas, 2023/283 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama neticesinde ölüme neden olma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 87/4-2. cümle, 29/1, 62/1, 53/1, 58/6-7. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,
2. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 22.03.2024 tarihli ve 2024/30 Esas, 2024/402 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/1. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ile sanığın kasten yaralama neticesinde ölüme neden olma suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 87/4-1. cümle, 29/1, 53/1, 58/6-7. maddeleri uyarınca 6 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,
Karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan ...'in temyiz sebepleri özetle; sanığın daha fazla ceza ile cezalandırılması gerektiğine,
2. Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; haksız tahrik nedeniyle daha fazla oranda indirim uygulanması gerektiğine ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanmamasının hukuka aykırı olduğuna, İlişkindir.
III. GEREKÇE
1. 7201 sayılı Kanun'un 10/1. maddesi uyarınca öncelikle katılan ...'in bilinen son adresine gerekçeli kararın tebliğe çıkarılması, aynı Kanun'un 10/2. maddesi uyarınca bilinen son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen son adresi olarak kabul edilip tebligatın bu adrese yapılması gerektiği, ancak katılanın 30.03.2023 tarihli celsede bildirdiği, bilinen son adresi olan "... Mah. ... Sk. No:25 İç Kapı No:2 Keçiören/Ankara" adresine tebligat çıkartılmadan, "... Mah. Gazeller Cad. No:... İç Kapı No:K Keçiören/ Ankara" adresine 7201 sayılı Kanun'un 21/1. maddesi uyarınca yapılan karar tebliğinin usulsüz olduğu anlaşılmakla, katılan ...'in öğrenme üzerine verdiği temyiz dilekçesi süresinde olduğundan, Tebliğname'nin katılan ...'in temyiz isteminin reddine dair görüşüne iştirak edilmemiştir.
2. Gerekçeli karar başlığında suç tarihi, 05.09.2022 yerine 06.09.2022 olarak hatalı gösterilmiş ise de bu husus mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak kabul edilmiştir.
3. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, maktulden sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan eylemin niteliği ve ulaştığı boyut dikkate alındığında belirlenen indirim oranının isabetli olduğu ve takdiri indirimin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında, yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle sanık hakkında uygulanmamasına karar verildiği anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 22.03.2024 tarihli ve 2024/30 Esas, 2024/402 Karar sayılı kararında katılan ... ve sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda eleştiri nedeni dışında hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Ankara 32. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
27.03.2025 tarihinde karar verildi.