"İçtihat Metni"
B O Z M A Ü Z E R İ N E
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/456 E., 2023/33 K.
MAĞDUR-SANIKLAR : ..., ...
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanıklar hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A.Bozma üzerine verilen, Terme 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.03.2016 tarihli ve 2015/1318 Esas, 2016/372 Karar sayılı kararının sanıklar tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin 05.10.2020 tarihli ve 2020/5618 Esas, 2020/12590 Karar sayılı kararı ile uygulama
maddesinin eksik gösterilmesi, yazım hatalarının düzeltilmesi ve basit yargılama usulünün uygulanması yönünde değerlendirme yapılması nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
B. Terme 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.01.2023 tarihli ve 2022/456 Esas, 2023/33 Karar sayılı kararı ile;
1. Sanık ... hakkında mağdurlar ... ve ...a karşı kasten yaralama suçlarından, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (5237 sayılı Kanun) 86/2, 86/3-a-e, 29, 62 ve 52/2-4 maddeleri uyarınca ayrı ayrı 3.360'ar Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, taksitlendirmeye,
2. Sanık ... hakkında mağdur ...'a karşı kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 86/2, 86/3-a-e, 29, 62 ve 52/2-4 maddeleri uyarınca 3.360 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, taksitlendirmeye,
Karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1.Sanık ...'ın temyiz sebepleri özetle; hakkında verilen mahkumiyet kararının haksız olduğuna ve para cezasını ödeyecek maddi gücünün olmadığına ilişkindir.
2.Sanık ...'in temyiz sebepleri özetle; hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Mağdur sanıkların evli oldukları fakat aralarında geçimsizlik bulunduğu, olay günü mağdur sanıklar arasında yaşanan tartışma neticesinde ...ın silah vasfı taşıyan fındık dalı ile...'e vurduğu,...'in de ...a fındık dalı ile vurduğu, bu sırada tarafların oğlu olan mağdur ...'ın da kavgaya müdahil olduğu ve eline geçirdiği fındık dalı ile babası ...a vurduğu, ...ın da aynı şekilde ...a vurduğu, bu şekilde mağdur sanıkların birbirlerini ve ayrıca ...ın, mağdur ...'ı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladıkları anlaşılan olayda,
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemlerin sanıklar tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımlarının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, eksik incelemenin bulunmadığı anlaşıldığından sanıkların temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümlerde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Terme 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.01.2023 tarihli ve 2022/456 Esas, 2023/33 Karar sayılı kararında sanıklar Yaşar ve... tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden hukuka aykırılık görülmediğinden sanıkların temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
23.09.2024 tarihinde karar verildi.