Logo

1. Ceza Dairesi2025/399 E. 2025/2661 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanık hakkında intihara yönlendirme suçundan verilen mahkûmiyet hükmünün, bozma ilamına uygun olup olmadığına ilişkin uyuşmazlık.

Gerekçe ve Sonuç: Yargılama sürecinin usul ve yasaya uygun yapıldığı, delillerin ve savunmaların değerlendirildiği, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin tespit edildiği, suç vasfının ve cezanın doğru belirlendiği, katılan kurum lehine vekalet ücretine hükmedilmesinde isabetsizlik bulunmadığı gözetilerek yerel mahkemenin mahkûmiyet hükmü onanmıştır.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2024/4 E., 2024/549 K.

SUÇ : İntihara yönlendirme

HÜKÜM : Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1. Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 23.06.2023 tarihli ve 2022/712 Esas, 2023/313 Karar sayılı bozma üzerine verdiği kararının, katılan Kurum vekili ve sanık müdafii tarafından temyizi üzerine, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 12.12.2023 tarihli ve 2023/8090 Esas, 2023/7825 Karar sayılı kararı ile, "üst sınıra yakın bir ceza tayin edilmesi ve katılan Kurum lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği" nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.

2. Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 10.10.2024 tarihli ve 2024/4 Esas, 2024/549 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında intihara yönlendirme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 84/1. maddesi delaletiyle 84/2, 62/1, 53/1. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, gerekçesiz teşdit uygulandığına, katılan Kurum lehine vekalet ücretine hükmedilmesinin hatalı olduğuna, beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.

III. GEREKÇE

Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımın doğru biçimde belirlendiği, kendisini vekil ile temsil ettiren katılan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı lehine vekalet ücretine hükmedilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

IV. KARAR

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle, Bitlis 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 10.10.2024 tarihli ve 2024/4 Esas, 2024/549 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

08.04.2025 tarihinde karar verildi.