"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2024/1300 E., 2024/1993 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz istemlerinin esastan reddi ile hükmün düzeltilerek onanması
Sanık hakkında Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 04.07.2024 tarihli ve 2023/3719 Esas, 2024/5034 Karar sayılı bozma kararı üzerine yapılan yargılama sonucunda verilen silahla tehdit suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına dair kararın 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 223/1. maddesinde sayılan hüküm türlerinden olmaması nedeniyle temyiz incelemesine tabi olmadığı belirlenerek sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne hasren yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında bozma üzerine kasten yaralama suçundan verilen kararın; 5271 sayılı Kanun'un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 14.09.2022 tarihli ve 2019/1262 Esas, 2022/1209 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün katılan vekili ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 04.07.2024 tarihli ve 2023/3719 Esas, 2024/5034 Karar sayılı kararıyla özetle; sanığın katılanla aralarında çıkan tartışma sırasında av tüfeğiyle etrafa ateş ettikten sonra katılanın ayağına ateş ederek yaraladığı olayda; eylemlerine bağlı ortaya çıkan kastının yaralamaya yönelik olduğu anlaşılmakla ayrıca silahla tehdit suçundan da mahkumiyet hükmü kurulması ve kasten yaralama suçundan hüküm kurulması sırasında sanığın eylemi neticesinde katılanın hayati tehlike geçirdiğinin ve vücudunda kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandığı anlaşılmakla 5237 sayılı Kanun’un 86/1. maddesi uyarınca sonuca etkili olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşılarak temel ceza tayin edilerek en ağır cezayı gerektiren 5237 sayılı Kanun'un 87/1-d, 87/1-son maddeleri uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle eksik ceza tayini nedenleriyle bozulmasına, bozma sebebine göre istinaf aşamasında kesinleşmesi nedeniyle inceleme dışı kalan sanık hakkında silahla tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmü bakımından bozma kararının sirayetine ve dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304/2-b. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
2. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 27.11.2024 tarihli ve 2024/1300 Esas, 2024/1993 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86/1, 86/3-e, 87/1-d-son, 29, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 4 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; sanık hakkında eksik ceza tayin edildiğine, sanığın eyleminin kasten yaralama ve silahla tehdit olarak iki ayrı suç oluşturduğuna, sanık lehine haksız tahrik ve takdiri indirim koşullarının oluşmadığına,
2. Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; sanığın suç kastıyla hareket etmediğine, delillerin hatalı değerlendirildiğine, eksik incelemeye, meşru savunmaya, haksız tahrik indirim oranına, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, dosyada eksik incelemenin bulunmadığı, delillerin isabetli şekilde değerlendirildiği, sanığın yaralama kastıyla gerçekleştirdiği saptanan eyleminin kül halinde kasten yaralama olarak doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek sanığın eylemiyle orantılı şekilde belirlendiği, somut olayda sanık lehine meşru savunma
koşullarının oluşmadığı, katılandan kaynaklanan ve haksız tahrik oluşturduğu kabul edilen söz ve davranışların ulaştığı boyut dikkate alınarak uygulanan haksız tahrik indirim oranının isabetli olduğu, takdiri indirim hükümlerinin mahkemenin takdir yetkisi kapsamında ve olup dosya içeriği ile uyumlu şekilde yasal ve yeterli gerekçe gösterilerek uygulanmadığı anlaşıldığından, ileri sürülen temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde düzeltme nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve sanığın ikinci kez mükerrirliğine yol açan Kırkağaç Asliye Ceza Mahkemesinin 27.11.2014 tarihli ve 2014/348 Esas, 2014/474 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınan ilamdan daha ağır ceza içerdiği gözetilmeden, birinci kez mükerrirlik şartlarını sağlayan cezayı içeren ilamın tekerrüre esas alınması hukuka aykırı bulunmuş ise de; bahse konu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde (2) numaralı paragrafta açıklanan nedenle katılan vekilinin temyiz istemi tekerrür hükümleri yönünden yerinde görüldüğünden İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 27.11.2024 tarihli ve 2024/1300 Esas, 2024/1993 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 303. maddesi gereği tekrrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin fıkra hükümden çıkartılarak yerine "Kırkağaç Asliye Ceza Mahkemesinin 27.11.2014 tarihli 2014/348 Esas, 2014/474 Karar sayılı kararıyla 5237 sayılı Kanun’un 179. maddesi uyarınca Alkol veya Uyuşturucu Maddenin Etkisi Altındayken Araç Kullanma suçundan almış olduğu 1 ay 20 gün hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, sanığın cezasının 5237 sayılı Kanun'un 58/6. maddesi uyarınca ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezasının infazından sonra sanık hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Kırkağaç Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
17.04.2025 tarihinde karar verildi.