"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/1516 E., 2023/512 K.
DAVA TARİHİ : 03.07.2020
KARAR : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Kahramanmaraş 2. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2020/330 E., 2021/970 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama aşamasında, İlk Derece Mahkemesince davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına ve fer'îlerine, kadının mehir ve mal rejimine ilişkin taleplerinin tefriki ile ayrı esasa kaydına karar karar verildiği anlaşılmıştır.
İlk Derece Mahkemesinin kararın davacı kadın vekili tarafından tefrik kararına konu olacak bir taleplerinin olmadığı yönünden; davalı erkek vekili tarafından ise hükmün tümü yönünden istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince yukarıda başlıkta belirtilen tarih ve sayılı kararı ile evlilik birliği içerisinde edinilen malların tasfiyesine ilişkin taleplerin boşanmanın fer'îsi niteliğinde olmadığı, yargılamanın sağlıklı şekilde yürütülmesi amacıyla davanın tefrik edilmesinin gerekli olduğu; tarafların İlk Derece Mahkemesince kabul edilen kusurlarının gerçekleştiği, boşanmaya neden olan olaylarda davacının az kusurlu, davalının ise ağır kusurlu olduğu, İlk Derece Mahkemesi kararında usule ve esasa ilişkin herhangi bir aykırılığın bulunmadığı, delillerin değerlendirilmesinde, kanunun olaya uygulanmasında, gerekçede ve kusur belirlemesinde hata edilmediği, davanın kabulüne dair kararın doğru olduğu, tarafların boşanmaya neden olan olaylardaki kusur dereceleri, tarafların evlilik süresi, tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, kişilik haklarına yapılan saldırı ile boşanma yüzünden zedelenen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamı, paranın alım gücü, nafakanın niteliğine, ortak çocukların ihtiyaçları, günün ekonomik koşullarına göre; İlk Derece Mahkemesince kadın ve ortak çocuk lehine takdir edilen tedbir, yoksulluk ve iştirak nafakaları ile kadın lehine hükmedilen tazminatların miktarlarının hakkaniyete uygun olduğu, velâyete dair hükümlerin kesin hüküm oluşturmayıp değişen şart ve koşullara göre her zaman velâyetle ilgili dava açılabileceği, annenin ortak çocuğa karşı olumsuz bir davranışının ispat edilemediği, ortak çocuğun içinde bulunduğu yaş dönemi, çocuğun üstün yararı gereğince velâyetinin anneye verilmesine ilişkin kararın da doğru olduğu gerekçesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) inci alt bendi ve 362 nci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı kadın vekili tarafından tefrik kararı yönünden temyiz edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen tefrik kararı 6100 sayılı Kanun'un 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (5) inci alt bendi kapsamında olup bu maddede davaların ayrılmasına yönelik kararların kesin nitelikte olduğu açıkça belirtilmiştir. Davacı kadın vekili tarafından temyiz isteminde bulunulan Bölge Adliye Mahkemesi kararı 6100 sayılı Kanun'un 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (5) inci alt bendi ve 362 nci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendine göre kesin nitelikte olduğundan, davacı kadının tefrik kararına ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davacı kadın vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
25.03.2024 tarihinde oy birliği ile karar verilmiştir.