"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2020/677 E., 2023/140 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Bakırköy 10. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2019/51 E., 2020/45 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına ve fer'îlerine karar verilmiştir.
Kararın davacı erkek vekili ve davalı kadın tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurularının ayrı ayrı esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı erkek vekili ve davalı kadın tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı erkek vekili dava dilekçesinde özetle; erkeğin Ankara Batı 4. Aile Mahkemesi'nin 2014/993 Esas sayılı dosyasına kayden boşanma davası açtığını, davanın reddine karar verildiğini, kararın 15.12.2015 tarihinde kesinleştiğini, tarafların uzun yıllardır ayrı yaşadıklarını, fiili birlikteliğin oluşmadığını ve ortak hayatın kurulmadığını iddia ederek fiili ayrılık nedeniyle tarafların boşanmalarına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı kadın cevap dilekçesinde özetle; Ankara Batı mahkemelerinin yetkili olduğunu, erkek tarafından haksız olarak terk edildiğini belirterek davanın reddine, kadın yararına 200.000,00 TL maddî ve 200.000,00 TL manevî tazminata karar verilmesini talep etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen ve yetkili olduğuna karar verilerek yapılan yargılama neticesinde verilen kararı ile; taraflar arasında Ankara Batı 4. Aile Mahkemesi'nin 2014/993 Esas sayılı boşanma davasında yapılan yargılama neticesinde davanın reddine karar verildiği, kararın 15.12.2015 tarihinde kesinleştiği, bu tarihten sonra tarafların tekrar bir araya gelmediği, barışma durumlarının da olmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne, tarafların fiili ayrılık nedeniyle boşanmalarına, erkeğin 2009 yılında tayininin başka şehre çıkması nedeniyle kadını yanında götürmediği, ortak çocuk olan tanık ...'ın yanında "anan bu eve giremez" diye konuştuğu, bu suretle birlikte yaşamaktan kaçındığı, boşanmayı gerektiren olaylar yüzünden kadının kişilik haklarının saldırıya uğraması söz konusu olmadığından manevî tazminat talebinin reddinin gerektiği, ancak kadının mevcut veya beklenen menfaatleri boşanma yüzünden zedeleneceğinden kadın yararına 30.000,00 TL maddî tazminata, her ne kadar davalı kadın 06.02.2020 tarihli celsede yoksulluk nafakası talep etmiş ise de, cevap dilekçesinde yoksulluk nafakası talebinin bulunmadığı, savunmanın genişletilmesi niteliğindeki yoksulluk nafakası talebine davacı erkek tarafından muvafakat edilmediği, bu nedenle davalı kadının yoksulluk nafakası talebi hakkında karar verilemesine yer olmadığına karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili ve davalı kadın tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
1.Davacı erkek vekili istinaf başvuru dilekçesinde özetle; kusur değerlendirmesi ve maddî tazminat miktarı yönünden istinaf dilekçesi sunmuştur.
2.Davalı kadın istinaf başvuru dilekçesinde özetle; yoksulluk nafakasının yargılamanın her aşamasında istenebileceği, maddî tazminat miktarı ile manevî tazminat talebinin reddi yönünden istinaf dilekçesi sunmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; erkek tarafından Ankara Batı 4. Aile Mahkemesi'nin 10.11.2015 tarih ve 2014/993 Esas 2015/789 Karar sayılı dosyası ile davalı kadın aleyhine 10.12.2014 tarihinde, evlilik birliğinin temelinden sarsılması sebebiyle boşanma davası açıldığı, yapılan yargılama sonunda davanın reddine dair verilen kararın 15.12.2015 tarihinde kesinleştiği, eldeki davanın ise 22.01.2019 tarihinde açıldığı, fiili ayrılık süresinin gerçekleştiği, fiili ayrılık döneminde de kadına atfıkabil bir kusurun varlığının ispat edilemediğinden reddedilen davayı açarak boşanma sebebi yaratan erkeğin tam kusurlu olduğu, koşulları oluşmakla kadın yararına maddî tazminata hükmedilmesi ve miktarının usul ve yasaya uygun olduğu, kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eden bir eylemin varlığının ispat edilemediğinden kadının manevî tazminat isteğinin reddine karar verilmesi, davalı kadının yoksulluk nafakası talebinin ön inceleme duruşmasından sonra yapılmış olması nedeni ile yoksulluk nafakası talebi ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesinde isabetsizlik olmadığı gerekçesi ile davacı erkek vekilinin ve davalı kadının istinaf taleplerinin ayrı ayrı esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı erkek vekili ve davalı kadın tarafından temyiz isteminde bulunulmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
1.Davacı erkek vekili temyiz başvuru dilekçesinde özetle; kusur değerlendirmesi ve maddî tazminat miktarı yönünden temyiz dilekçesi sunmuştur.
2.Davalı kadın temyiz başvuru dilekçesinde özetle; yoksulluk nafakasının yargılamanın her aşamasında istenebileceği, maddî tazminat miktarı ile manevî tazminat talebinin reddi yönünden temyiz dilekçesi sunmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davacı erkek vekili tarafından fiili ayrılık nedenine dayalı olarak açılan boşanma davasında kusur belirlemesi, kadın yararına maddî ve manevî tazminat ile yoksulluk nafakası şartlarının mevcut olup olmadığı ile mevcutsa maddî tazminat miktarının hakkaniyete uygun olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 140 ıncı, 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddesi, 4721 sayılı Türk Medeni Kanun'un 4 üncü, 166 ncı maddesinin dördüncü fıkrası, 174 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkrası, 175 inci ve 176 ncı maddesi, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun (6098 sayılı Kanun) 50 nci ve 51 inci maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Tarafların iddia, savunma ve dayandıkları belgelere, uyuşmazlığın hukuki nitelendirilmesi ile uygulanması gereken hukuk kurallarına, dava şartlarına, yargılamaya hâkim olan ilkelere, ispat kurallarına ve temyiz olunan kararda belirtilen gerekçelere göre davacı erkek vekilinin tüm, davalı kadının aşağıdaki paragrafın kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2.Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatlerin kapsamı dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddî tazminat azdır. 4721 sayılı Kanun'un 4 üncü maddesi ile 6098 sayılı Kanun'un 50 nci ve 51 inci maddelerinde düzenlenen hakkaniyet kuralları dikkate alınarak 4721 sayılı Kanun'un 174 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca daha uygun miktarda maddî tazminat takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
1.Temyiz olunan, İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının kadın lehine hükmedilen maddî tazminat miktarı yönünden ORTADAN KALDIRILMASINA,
2.İlk Derece Mahkemesi kararının kadın lehine hükmedilen maddî tazminat miktarı yönünden BOZULMASINA,
3.Davacı erkek vekilinin tüm, davalı kadının diğer temyiz itirazlarının reddi ile temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde temyiz eden ...'a iadesine,
Aşağıda yazılı temyiz karar harcının temyiz eden ...'e yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,02.05.2024 tarihinde oy birliği ile karar verildi.