"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ: Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/165 E., 2023/1310 K.
KARAR : Başvurunun kısmen kabulü ile yeniden esas hakkında hüküm kurma
İLK DERECE MAHKEMESİ : Denizli 4. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2020/518 E., 2021/774 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararın her iki taraf vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kısmen kaldırılarak bu yönlerden yeniden esas hakkında hüküm kurulmasına karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı her iki taraf vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı erkek vekili dava dilekçesinde özetle; tarafların 20 yılı aşan süredir ayrı olduklarını, müvekkilinin ekonomik durumunun bozulmasından sonra yeniden toparlanmasına fırsat dahi vermeden davalının ayrı yaşamaya başladığını, evlilik birliği içinde davalının müvekkiline hiç destek olmadığını, müvekkilinin Denizli 2.Aile Mahkemesinin 2016/188 Esas,2017/46 Karar sayılı dosyası ile evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle boşanma davası açtığını ancak reddedildiğini, aradan 3 yıl geçmesine rağmen tarafların biraraya gelmediklerini belirterek 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun (4721 sayılı Kanun) 166 ncı maddesinin dördüncü fıkrası gereğince tarafların boşanmalarına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı kadın vekili cevap dilekçesinde özetle; iddiaları kabul etmediklerini, taraflar arasında görülen boşanma dosyasında erkeğin tam kusurlu bulunarak davasının reddedildiğini, erkeğin defalarca başka kadınlarla ve Güllü isimli kadınla eşini aldattığını, müvekkiline şiddet uyguladığını, evlilik birliğinin kendisine yüklediği edinimleri yerine getirmediğini, erkeğin tam kusurlu olduğunu belirterek davanın reddine, boşanmaya karar verilecek olursa, kadın lehine 250.000,00 TL maddî ve 250.000,00 TL manevî tazminata, aylık 1.000,00 TL tedbir ve yoksulluk nafakasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; erkek tarafından 02.05.2014 tarihinde Denizli 2 Aile Mahkemesinin 2016/188 Esas sayılı dosyasında 4721 sayılı Kanun'un 166 ncı maddesinin birinci ve ikinci fıkrası uyarınca açılan boşanma davasında erkeğin sadakatsiz olduğu kabul edilerek tam kusurlu olduğundan bahisle nedeniyle davanın reddine karar verildiği, kararın 21.03.2017 tarihinde kesinleştiği, aynı Kanun'un 166 ncı maddesinin son fıkrasında aranan 3 yıllık sürenin dolduğu, davacı erkeğin reddedilen ilk boşanma davasını açarak boşanma sebebi yaratıp, fiili ayrılığa neden olduğu, bu nedenle kusurlu olduğu, boşanma davasının reddinden sonra tarafların bir araya gelmedikleri, fiili ayrılık döneminde kadından kaynaklanan ve ona kusur olarak yüklenebilecek yeni bir maddî olayın varlığı da kanıtlanamadığından davanın kabulü ile tarafların 4721 sayılı Kanun'un 166 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca boşanmalarına, davalı kadın yararına aylık 250,00 TL tedbir ve boşanmakla yoksulluğa düşeceğinden aylık 400,00 TL yoksulluk nafakası ile (Denizli 4. Aile Mahkemesinin 2015/616 Esas ve 2015/797 Karar sayılı ilamı ile davalı kadın yararına hükmedilen nafaka ile mükerrer olmamak üzere) yasal koşulları oluştuğundan 40.000,00 TL maddî ve 40.000,00 TL manevî tazminat, davacı erkek yararına maktu vekâlet ücretine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde her iki taraf vekilince istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
1.Davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde özetle; kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası ve tazminatlar yönünden istinaf yoluna başvurmuştur.
2.Davalı kadın vekili istinaf dilekçesinde özetle; nafakaların ve tazminatların miktarı, velâlet ücreti yönünden istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre davalı kadın lehine hükmedilen yoksulluk nafakası miktarının az olduğu gerekçesiyle kadın vekilinin bu yöne ilişkin istinaf itirazının kabulüne, kadın lehine aylık 1.000,00 TL yoksulluk nafakasına, davacı erkek vekilinin tüm, davalı kadın vekilinin ise sair istinaf itirazlarının ayrı ayrı esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde her iki taraf vekilince temyiz isteminde bulunulmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
1.Davacı erkek vekili temyiz dilekçesinde özetle; kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası ve tazminatlar yönünden kararın bozulmasına karar verilmesini talep etmiştir.
2.Davalı kadın vekili temyiz dilekçesinde özetle; tazminatların miktarı ve vekâlet ücreti yönünden kararın bozulmasına karar verilmesini talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; boşanma davasında kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası, tazminatlar ve vekâlet ücreti noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 323 üncü ve devamı maddeleri, 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri; 4721 sayılı Kanunu’un 4 üncü maddesi, 166 ncı maddesi, 174 üncü maddesi, 175 inci maddesi; 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 50 nci ve 51 inci maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup taraf vekillerince temyiz dilekçelerinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlere yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
04.07.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.