"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/376 E., 2023/721 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 29. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2021/6 E., 2022/39 K.
Taraflar arasındaki karşılıklı boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince asıl ve birleşen boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilmiştir.
Kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı taraf vekilleri tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı-karşı davalı kadın vekili dava dilekçesinde özetle; erkeğin psikolojik baskı yaptığını, küçük düşürdüğünü, rencide edici sözler söylediğini, kadın meme kanseri olduğunda erkekten hiç maddî ve manevî destek görmediğini, kardeşinin maddî yardımıyla ameliyat olduğunu, özellikle kadının hastalanma sürecinden sonra yaşam alanını kısıtlamaya yönelik davranışlarda bulunduğunu, erkeğin bankada parası olduğu halde kadının sağlığı için gerekli ameliyat masraflarını karşılamamak için parasını gizlediğini, kadının bunu sonradan öğrendiğini, bu olay üzerine evden ayrıldığını iddia ederek, evlilik birliğinin sarsılması nedeni ile tarafların boşanmalarına, yasal faizi ile 100.000,00 TL maddî ve 100.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
1.Davalı-karşı davacı erkek vekili cevap ve birleşen dava dilekçesinde özetle; kadının işini ailesinin üstünde tuttuğunu, ilgisiz olduğunu, güven kırıcı ve rencide edici davrandığını, son yıllarda kadının ortak konuta hiçbir katkısının olmadığını, erkeği ve çocuğunu ihmal ettiğini, 2015 yılında kadının tedavisinden sonra birlikte tatile gittiklerini, kadının evliliğin son döneminde aşırı borçlanması yüzünden eve hacizlerin geldiğini, kadının müsrif olduğunu, hacizden mal kaçırdığını, en son eşyalarını taşıyarak evi terk ettiğini iddia ederek; evlilik birliğinin sarsılması nedeni ile tarafların boşanmalarına,100.000,00 TL maddî ve 100.000,00 TL manevî tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile iddia, savunma, toplanan kanıtlar, dinlenen tanık anlatımları ve tüm dosya kapsamından; erkeğin eşinin hastalık dönemi ve sonrasında maddi ve manevi olarak destek olmadığı, kadının ise, eve haciz gelmesine sebep olduğu ve borçlar nedeniyle telefonla eşinin ve eşinin ailesinin aranıp rahatsız edildiği, bu hali ile tarafların eşit kusurlu olduğu gerekçesi ile açılan asıl ve birleşen boşanma davasının ayrı ayrı kabulü ile 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun (4721 sayılı Kanun'un) 166 ncı maddesinin birinci fıkrası gereğince tarafların boşanmalarına, tarafların tazminat taleplerinin reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde taraf vekilleri tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
1.Davacı-davalı kadın vekili istinaf dilekçesinde özetle; kadının borçlarının keyfi olmayıp, şirketindeki ekonomik sıkıntılar sebebiyle olduğunu, şirketin iflas etmesinden sonra erkeğin maddi destekte bulunmadığını, dosyaya haciz tutanağının sunulmadığını belirterek kusur belirlemesi, birleşen boşanma davasının kabulü, reddedilen tazminatlar yönünden istinaf başvurusunda bulunmuştur.
2.Davalı-davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde özetle; erkeğin ekonomik durumunun her zaman standartların üzerinde olduğunu, kadının bu durumu bildiğini ve bilebilecek durumda olduğunu, erkeğin vermeyi reddettiği paranın, kadının aile şirketini kurtarmak için erkekten istediği para olduğunu, erkeğin söz konusu 3.000,00 TL'yi kadına vermediği iddiası gerçek olsa bile bu iddianın af kapsamında olan bir boşanma nedeni olduğunu, kadının bunu tesadüfen 2018 yılında öğrendiğini iddia ederek mahkemeyi yanıltmayı amaçlamakta olduğunu, 2015 yılındaki iddiaların üzerinden 4 yıl geçtiğini, kadının ameliyatından sonra birlikte tatile gittiklerini belirterek, kusur belirlemesi, asıl boşanma davasının kabulü, reddedilen tazminatlar yönünden istinaf başvurusunda bulunmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, kararın usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesi ile taraf vekillerinin istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1)inci alt bendi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde taraf vekilleri tarafından temyiz isteminde bulunulmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
1.Davacı-davalı kadın vekili temyiz dilekçesinde özetle: istinaf dilekçesindeki kanun yolu itirazlarını tekrar ederek, kusur belirlemesi, birleşen boşanma davasının kabulü, reddedilen tazminatlar yönünden temyiz başvurusunda bulunmuştur.
2.Davalı-davacı erkek vekili temyiz dilekçesinde özetle; istinaf dilekçesindeki kanun yolu itirazlarını tekrar ederek, kusur belirlemesi, asıl boşanma davasının kabulü, reddedilen tazminatlar yönünden temyiz başvurusunda bulunmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, taraflarca karşılıklı açılan boşanma davasında taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamında imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik bulunup bulunmadığı, geçimsizlik var ise kusurun kimden kaynaklandığı, kadına ve erkeğe yüklenen kusurların gerçekleşip gerçekleşmediği, kusur belirlemesine bağlı olarak erkeğin ve kadının maddi ve manevi tazminata hak kazanıp kazanamayacakları, asıl ve birleşen boşanma davasının kabulünün usul ve kanuna uygun olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Kanun’un 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri; 4721 sayılı Kanun'un 6 ncı, 166 ncı maddesinin birinci fıkrası, 174 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkrası; 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun (6098 sayılı Kanun) 50 nci ve 51 inci maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup taraf vekillerince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlere yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,30.05.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.