"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/959 E., 2023/1041 K.
KARAR : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Küçükçekmece 7. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2021/1178 E., 2022/1165 K.
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulü ile boşanma ve fer'îlerine karar verilmiştir.
Kararın davacı kadın vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı kadın vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı kadın vekili dava dilekçesinde özetle; tarafların kaçarak evlendiklerini, müvekkilinin 14.06.2016 tarihinde boşanma talebiyle dava açtığını, Küçükçekmece 2. Aile Mahkemesinin 2016/499 Esas, 2017/494 Karar sayılı kararı ile davanın reddedildiğini, kararın 11.09.2017 tarihinde kesinleştiğini, aradan geçen yaklaşık 4 yılık süre içerisinde yeniden ortak hayat kurulmadığını ve ortak hayatı yeniden tesis etmeye yönelik herhangi bir girişimde olmadığını, müvekkilinin evlilik süresince şiddete maruz kaldığını, davalı tarafın evlilik birliğini çekilmez hale getirdiğini, müvekkilinin yaşadığı bu ortamda yaşadığı ruhsal çöküntüden dolayı herhangi bir işte çalışamadığını, bu nedenle yoksulluğa düştüğünü, yapılacak yargılama neticesinde 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun (4721 sayılı Kanun) 166/son maddesi gereğince tarafların boşanmalarına, müvekkili lehine 70.000,00 TL maddî, 70.000,00 TL manevî tazminata, aylık 2.000,00TL nafakaya hükmedilmesine, yapılacak yargılama giderleri ve ücreti vekâlet giderinin karşı tarafa yükletilmesini talep ve dava etmiştir
II. CEVAP
Davacı tarafça sunulan dava dilekçesi usulüne uygun şekilde davalı tarafa tebliğ edilmiş, davalı tarafça cevap dilekçesi sunulmamıştır.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıdaki başlıkta tarih ve sayısı belirtilen kararı ile, dava 4721 sayılı Kanun'un 166/son maddesine dayalı olduğundan daha önce Küçükçekmece 2. Aile Mahkemesinde açılmış olan 2016/999 Esas sayılı dosya dava tarihi öncesi gerçekleşmiş olan ya da dava tarihi sonrası gerçekleşmiş olan vakalar dikkate alınmarak yalnızca önceki boşanma davasının karara bağlanmasından sonra tarafların tekrar bir araya gelip gelmedikleri, müşterek hayatın kurulup kurulmadığının değerlendirilmesi gerektiği, dinlenilen tanıkların örtüşen ve itibar edilebilir beyanlarına göre müşterek hayatın tekrardan kurulamadığı, önceki reddedilen boşanma davasını açan dosyamız davacısının reddedilen davası ile birlikte ayrılığa sebebiyet verdiği ve bu nedenle kusurlu olduğu kabul edilerek tarafların 4721 sayılı Kanun'un 166 ncı maddesinin dördüncü fıkrası gereğince boşanmalarına, ortak çocuğun velâyetinin tedbiren ve hükmün kesinleşmesi ile davalı babaya verilmesine, anne ile kişisel ilişki kurulmasına, davacı tarafın yoksulluk nafakası talebinin reddine, davacının boşanmanın fer'î niteliğinde olan maddî ve manevî tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı kadın vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı kadın vekili istinaf dilekçesinde özetle, eksik inceleme ile karar verildiğini, uzaklaştırma dosyalarının celp edilmediğini, davalının fiili ayrılık döneminde haksız eylemlerine devam ettiğini, hakkında uzaklaştırma kararları verildiğini, bu hususun incelenmediğini, davacının ceza davasında çocukların baskısı ile uzlaştığını, delillerin yeterince toplanılmadığını, eksik inceleme ile hüküm tesis edildiğini belirterek dava yeniden görülerek davacının tazminat taleplerinin kabulüne karar verilmesini istemiş, kararın usul ve kanuna aykırı bulunduğunu tanık dinletmesine izin verilmediğini, asıl kendi lehine tazminata hükmedilmesi gerektiğini beyanla istinaf yasa yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesi ile davacı kadının istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) inci alt bendi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı kadın vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı kadın vekili temyiz dilekçesinde özetle; eksik inceleme ile karar verildiğini, 4. Aile Mahkemesi D.İş dosyasının celp edilmediği, fiili ayrılık döneminde haksız fiillerine devam ettiğini beyanla kusur ve reddedilen tazminat talepleri yönünden kararın bozulmasına karar verilmesini talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davacı kadın tarafından açılan boşanma davasında taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamında imkan vermeyecek nitelikte davalı erkekten kaynaklanan bir geçimsizlik bulunup bulunmadığı, kusur belirlemesinin yerinde olup olmadığı, davacı kadın yararına maddî ve manevî tazminat koşullarının oluşup oluşmadığı noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
4721 sayılı Kanun'un 4 üncü maddesi, 6 ncı maddesi, 166 ncı maddesinin son fıkrası, 169 uncu, 174 üncü 6100 sayılı Kanun'un 190 ıncı maddesi, 194 üncü maddesi, 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 inci ve 371 inci maddesi;
3. Değerlendirme
1.Bölge Adliye Mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı kadın vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,03.06.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.