"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 56. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/443 E., 2024/70 K.
DAVA TÜRÜ : Boşanma
İLK DERECE MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 15. Aile Mahkemesi
SAYISI : 2020/13 E., 2021/655 K.
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın vekili tarafından boşanma davasının reddi ile kusur belirlemesi ve ziynet alacağı davasının reddi yönünden temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda gereği düşünüldü:
Davacı kadın vekilinin ziynet alacağı davası yönünden temyiz itirazlarının incelemesinde;
Dosya içeriğine göre davacı kadının temyizine konu ziynet alacağı miktarı, Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihi itibari ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362 nci maddesi uyarınca kesinlik sınırı olarak belirlenen 378.290,00 TL’nin altında kaldığı anlaşılmakla; davacı kadın vekilinin ziynet alacağı davası yönünden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
Davacı kadın vekilinin diğer yönlerden gerekli şartları taşıyan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
İlk Derece Mahkemesince, davacı kadın tarafında açılan boşanma davasının reddine karar verilmiş, kararın istinafı üzerine Bölge Adliye Mahkemesince başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, karar, davacı kadın tarafından temyiz edilmiştir. Dosyanın incelenmesinde; davacı kadın tanığı .... "Son yaşadıkları olayda ben Antalya'daydım. En son olaydan sonra evliliği kurtarmak için aileler bir araya geldi. 15 gün daha taraflar ailelerin yatıştırmasıyla beraber kaldılar. Olaylar daha da içinden çıkılmaz hale gelince kız kardeşleri gidip davacıyı çocuğuyla beraber evinden aldılar "şeklinde beyanda bulunduğu, tarafların ailelerinin araya girmesiyle barıştıkları ve fiilen ayrılmadan önce on beş gün daha birlikte yaşadıkları ve daha sonra anlaşmazlık devam edince davacı kadının evden ayrıldığı, davalı erkeğe atfedilen önceki olayların affedilmiş veya en azından hoşgörü ile karşılanmış olduğu, affedilen veya en azından hoşgörü ile karşılanan vakıaların erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği gerekçesi ile davanın reddine, istinaf başvurusunun ise esas reddine karar verildiği görülmüştür. Yapılan yargılama ile toplanan deliller ve özellikle tanık ...'nin beyanı birlikte değerlendirildiğinde; tarafların, ailelerinin istekleri ile bir araya geldikleri, ancak bir araya geldikleri on beş günlük süre içerisinde geçimsizliklerinin devam ettiği ve kadının ailesinin yardımı ile ortak konuttan ayrıldığı anlaşılmaktadır. Buna göre tarafların sadece aynı evde yaşamalarının barıştıkları şeklinde değerlendirilemeyeceği, bir araya gelmelerinin barışma girişimi niteliğinde olduğu ve affın söz konusu olmadığı anlaşılmıştır. Bu hale göre, tarafların tüm delilleri birlikte değerlendirilerek davanın esası hakkında bir karar verilmesi gerekirken, davalı erkeğe atfedilen önceki olayların affedilmiş veya en azından hoşgörü ile karşılanmış olduğu gerekçesi davacı kadının davasının reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
KARAR
Açıklanan sebeplerle;
1.Davacı kadının ziynet alacağı davasına yönelik temyiz dilekçesinin kesinlikten REDDİNE,
2.Temyiz olunan, İlk Derece Mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının KALDIRILMASINA,
3.İlk Derece Mahkemesi kararının boşanma davasının reddi yönünden BOZULMASINA, bozma nedenine göre kadının sair temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına,
Peşin alınan harcın istek halinde yatırana iadesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, karardan bir örneğin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,15.01.2025 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.