"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2023/697 E., 2024/577 K.
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilmiştir.
Kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvuruların esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı kadın vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 14.09.2023 tarihli ve 2023/1097 Esas, 2023/3994 Karar sayılı kararı ile hükmün kusur belirlemesi, kadın eşin reddedilen tazminat talepleri ve yoksulluk nafakasının miktarı yönlerinden bozulmasına ve temyiz istemine konu sair yönlerden onanmasına karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince bozma ilâmına uyularak verilen karar davalı erkek vekili tarafından temyiz edilmekle; yapılan ön inceleme sonucunda gereği düşünüldü:
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 361 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca bölge adliye mahkemesince verilen kararlara karşı tebliğ tarihinden itibaren iki hafta içinde temyiz yoluna başvurulabilir. Temyiz dilekçesinin süresinden sonra verilmesi hâlinde anılan Kanun’un 366 ncı maddesi atfıyla aynı Kanun’un 352 nci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekir.
İlk Derece Mahkemesi tarafından verilen karar davalı erkek vekiline 21.10.2024 tarihinde tebliğ edilmiş; temyiz dilekçesi ise yasal süre (04.11.2024) geçirildikten sonra 05.11.2024 tarihinde verilmiştir.
KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davalı erkek vekilinin temyiz dilekçesinin süreden REDDİNE,
Temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine,
11.12.2024 tarihinde oy çokluğuyla karar verildi.
(Muhalif)
KARŞI OY
Elektronik yolla tebligat, muhatabın elektronik adresine ulaştığı tarihi izleyen beşinci günün sonunda yapılmış sayılır (Tebligat Kanunu md.7/a-f.4, Elektronik Tebligat Yönetmeliği md. 9/6).
Bilindiği üzere bir takvim günü, gece saat 24.00'den (12.00 veya 00.00 olarak da adlandırılır) ertesi gece 24.00'e kadar olan saat dilimidir. Diğer bir anlatımla bir takvim günü, gece saat 00.00’dan (12 saatlik zaman dilimine göre ise gece 12.00’den) başlayıp ertesi gece 24.00’e kadardır. Ertesi gece saat 24.00'de (yani saat 00.00'da) diğer gün başlar. Birbirini izleyen günler arasında ara bir zamanın bulunmadığı, bir günün sona ermesiyle diğer günün başlayacağı da kuşkusuzdur.
Bu durumda, elektronik yolla yapılan bir tebligatın muhatabın adresine ulaştığı tarihi izleyen beşinci günün sonunda yapılmış sayılmasından, beşinci günün sona ermesi ve altıncı günden itibaren yasal sürenin başlayacağını anlamak gerekir. Aksi düşünce kabul edilirse, yasada “beşinci günün sonunda yapılmış sayılır” ibaresinde yer alan “sonunda” sözcüğünün hiçbir anlamı bulunmamaktadır. Hem bir günün sonundan söz edip hem de o gün tebligatın yapılmış sayılacağı başlı başına bir çelişki oluşturur. Ayrıca, “muhatabın elektronik adresine ulaştığı tarihi izleyen beşinci gün” hesaplanırken, tebligatın beşinci günde yapılmış kabul edilmesi hâlinde; tebligatın, beşinci günün “başında”, “ortasında”, “sonunda” yapılmış olmasının bir farkı da kalmaz. Oysa yasa koyucu burada, “izleyen beşinci günün sonunda” ibaresiyle; tebligatın okunmuş sayılması (tebligatın yapılmış sayılması) için tebligatın muhatabın elektronik adresine ulaştığı tarihten sonra beş tam günün geçmesini amaçlamıştır. Diğer bir anlatımla, muhataba tebligatı okuması (tebellüğ etmiş sayılması) için, tebligatın elektronik adresine ulaştığı gün hariç beş tam gün verilmiştir. Yasa koyucu, tebligatın elektronik adrese ulaştığı günü izleyen beşinci günde tebligatın yapılmış sayılacağını amaçlasaydı, “izleyen beşinci günün sonunda” ibaresinin yerine “izleyen beşinci günde” tebligat yapılmış sayılır şeklinde düzenleme yapabilirdi. Dolayısıyla “beşinci günün sonunda” şeklindeki düzenlemeyi, elektronik yolla yapılan tebligatın, muhatabın elektronik adresine ulaştığı tarihi izleyen beşinci gün bittikten sonra; yani, izleyen altıncı günde yapılmış sayılır şeklinde anlamak gerekir.
Eldeki temyiz başvurusunun yukarıdaki açıklamalar ışığında değerlendirilmesi gerekmektedir. Dava dosyasına göre Mahkeme kararının davalı vekilinin elektronik adresine 16.10.2024 tarihinde ulaştığı anlaşılmaktadır. Tebligat, davalı vekilinin elektronik adresine ulaştığı tarihi (16.10.2024 gününü) izleyen beşinci günün sonunda (beş tam gün sonra); yani, 21.10.2024 gününün bittiği (sona erdiği) ve 22.10.2024 gününün başladığı gece saat 00.00’da yapılmış sayılacaktır. 22.10.2024 tarihi Salı gününe rastlamaktadır. Bu durumda, davalının iki haftalık istinaf süresi 05.11.2024 Salı günü tatil saatine kadar devam etmektedir (6100 sayılı Kanun md. 92/2, 361/1). Ayrıca, elektronik ortamda yapılan işlemlerde ise süre gün sonunda bitmektedir (6100 sayılı Kanun md. 445/4).
Davalı vekili, 05.11.2024 Salı günü (son gün) kararı temyiz ettiğine göre, davalının temyizi süresinde olup temyiz isteminin esas yönüyle incelenmesi gerekmektedir.
Bu sebeple değerli çoğunluğun onama görüşüne katılmıyorum.