"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/498 E., 2023/1287 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Bursa 2. Sulh Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2021/2142 E., 2022/2311 K.
Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından duruşma istemli temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyize konu edilen kararın niteliğinin duruşma istenebilecek davalardan olmadığı anlaşılmıştır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin ikinci fıkrası uyarınca davalı vekilinin duruşma isteğinin reddine, temyiz dilekçesinin kabulü ile incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında 21.12.2016 başlangıç tarihli ve 5 yıl süreli kira sözleşmesi imzalandığını, müvekkilinin üretim kapasitesinin artması sebebiyle mevcut iş yerinin kendisine yetmediğini, bu nedenle dava konusu kiralanana ihtiyaç duyulduğunu, .... Noterliğinin 05.11.2021 tarihli ve 55347 yevmiye numaralı ihtarnamesi ile kiralananı süre bitiminde tahliye etmeleri için ihtarname keşide edildiğini ancak davalının ihtarnameye rağmen taşınmazı tahliye etmediğini ileri sürerek; davalının, dava konusu taşınmazdan tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili; ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olmadığını, taşınmaza davalının ihtiyacı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; hükme esas alınan bilirkişi raporları doğrultusunda davacı şirketin üretim ve depolama işleri için yeni bir alana ihtiyacının bulunduğu, bu hususun rapora ekli fotoğraflardan anlaşıldığı, ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğu, davacının aynı iş faaliyetini yürüteceği nazara alındığında kendi iş yerinin bitişiğinde bulunan dava konusu yerin belirlenen ihtiyacın karşılanması için uygun olduğu, ihtiyaç sebebiyle tahliye davalarında davacı kiraya verinin ihtiyaç iddiasını ispat etmesi gerektiği, somut olay özelinde bu iddianın ispat edildiği, dava konusu yere davalı kiracının ihtiyacının bulunup bulunmamasının önemli olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile kiralananın tahliyesine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı vekili; hükme esas alınan bilirkişi raporlarının eksik ve çelişkili olduğunu, yaptıkları itirazların değerlendirmeye alınmadığını, davacının dava dilekçesinde ticari kayıt ve defterler ile SGK kayıtlarına ve yatırım belgelerine dayanmadığını, bu belgelerin Mahkemece nazara alınmaması gerektiğini, bilirkişi incelemesine esas alınan ticari defterler ve onaylı tabloların davacının ihtiyacının arttığını tespit etmeye yeterli bilgiler içermediğini ileri sürerek; kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; Mahkemece davacıya ait tapu kayıtlarının celbedildiği, keşif ve bilirkişi incelemesinin yapıldığı, ihtiyacın gerçek ve samimi olup olmadığı yönünden davacının defter ve kayıtlarının incelenebileceği, bilirkişi raporunda davacının 2017 yılından 2021 yılına kadar olan ciro, kar, zarar ve çalışan sayısı kısımlarının belirtildiği, çalışan sayısının 102'den 190'a çıktığı, cironun da yaklaşık 5 kat arttığının tespit edildiği, Mahkemece dava konusu taşınmazın ve davacının kullandığı kısmın keşfen görüldüğü, davacının mevcut yerinin mevcut kapasitesini karşılamaya yeterli olmadığı ve dava konusu yere ihtiyacı bulunduğunun tespit edildiği, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 01.10.1997 tarihli ve 1997/6-630 E., 1997/762 K. sayılı ilamında da belirtildiği üzere özel teşebbüsün ticaretini genişletme amacı ve bu doğrultudaki gereksinimlerinin Türk Borçlar Kanununda tahliye sebebi olarak tanımlanan zorunlu ihtiyaç kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, ayrıca davalının da mevcut yere ihtiyacının olmasının davanın niteliği itibariyle ihtiyaçların kıyaslanarak sonuca varılması açısından değerlendirilemeyeceği gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili; istinaf dilekçesinde bildirdiği sebepleri tekrarlayarak, kararın bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, işyeri ihtiyacı nedeniyle tahliye istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 6 ncı maddesi,
2. 6100 sayılı Kanun'un 190 ıncı maddesi,
3. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 350 nci maddesi.
3. Değerlendirme
Temyizen incelenen kararda belirtilen gerekçelere ve özellikle davacı tarafça kanıtlanan ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun anlaşılmasına göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
23.10.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.