"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2011/26 E., 2011/2069 K.
Taraflar arasındaki itirazın iptali davasından dolayı yapılan yargılama sonucunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme kararı davalı tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; müvekkili idarenin konut üretimi yaparak vatandaşlara uzun vadeli olarak sattığını, satışların taksitli olması nedeniyle mülkiyetin alıcıya son taksitin ödenmesi ile geçtiğini, dava dışı ... ile müvekkili idare arasında 07.08.1998 tarihinde imzalanan gayrimenkul satış sözleşmesi ile 5. Etap 18A Blok Aktürk sitesi 10 no’lu bağımsız bölümün adı geçen şahsa satıldığını ve konutun kendisine teslim edildiğini, taksit ödemeleri devam ederken 19.09.2003 tarihli devir protokolü ile konutu davalıya devrettiğini, müvekkilinin davalıya ait taşınmazın aidat borçlarını ... yapı yönetimine ödediğini, ödediği miktarın rücuen tahsili için davalı aleyhine Ankara 8. İcra Müdürlüğünün 2010/3640 E. sayılı dosyası ile icra takibi yapıldığını, ancak davalının itirazı üzerine takibin durdurulduğunu ileri sürerek, itirazın iptali ile takibin devamını; davalı aleyhine asıl alacağın %40'ından az olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı; ikametgah adresinin ...’da olması sebebiyle yetkili ve görevli mahkemenin Sincan (Ankara Batı) Sulh Hukuk Mahkemeleri olduğunu belirterek yetki itirazında bulunmuş; toplu yapı yönetimi tarafından gerçeğe aykırı olarak çıkarılan yakıt aidatlarının hem kendisinden hem davacı idareden talep edilmesi üzerine davacı idarenin ödeme yaptığını, ancak kendisinin herhangi bir aidat borcu bulunmadığını, bu yüzden davacının rücuen tahsil istemiyle başlatılan icra takibine haklı olarak itiraz ettiğini belirterek, davanın reddini savunmuştur.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacının iddiası, davalının cevapları, sunulan belgeler, celp edilen icra dosyası ve tüm dosya içeriğine uygun görülen bilirkişi raporuna göre; davacı idarenin dava konusu taşınmazın maliki olup, Kat Mülkiyeti Kanunu’nun 22 nci maddesine göre davalının da ortak gider ve avans bedelinden kat maliki ile birlikte müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğu, davalının faydalandığı toplu yapı yönetimi hizmetleri için davacı idarenin 2.048,00 TL ödeme yaptığı, davacının yaptığı ödemeyi davalıdan istemesinin Kat Mülkiyeti Kanunu ve Borçlar Kanunu’na uygun olduğu gerekçesiyle, davanın kabulüne ve davalı borçlunun Ankara 8. İcra Müdürlüğünün 2010/3640 E. sayılı takip dosyasında 2.048,00 TL asıl alacağa yapmış olduğu itirazın iptali ile takibin devamına, asıl alacağa takip tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına ve asıl alacağın %40'ı oranındaki icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
IV. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı, süresi içinde davalı temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı; cevap dilekçesinde bildirdiği sebeplere ek olarak, talep edilen alacağa ilişkin toplu yapı yönetimi karar defterleri ile ilgili belge ve bilgilerin getirtilmediğini, bilirkişi raporunun eksik incelemeye dayalı olup, raporun tarafına tebliğ edilmediğinden itiraz hakkını kullanamadığını ileri sürerek, hükmün bozulmasını ve davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davacı tarafından ödenen toplu konut ortak giderlerinin rücuen tahsili için davalı aleyhinde başlatılan icra takibine itirazın iptali isteminden kaynaklanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
1. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 19 uncu maddesi,
2. 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’nun 20 ve 22 nci maddeleri,
3. 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 67 nci maddesi.
3. Değerlendirme
1. 634 sayılı Kanun'un 20 nci maddesine göre; “Kat maliklerinden her biri aralarında başka türlü anlaşma olmadıkça: a) Kapıcı, kaloriferci, bahçıvan ve bekçi giderlerine ve bunlar için toplanacak avansa eşit olarak; b) Ana gayrimenkulün sigorta primlerine ve bütün ortak yerlerin bakım, koruma, güçlendirme ve onarım giderleri ile yönetici aylığı gibi diğer giderlere ve ortak tesislerin işletme giderlerine ve giderler için toplanacak avansa kendi arsa payı oranında katılmakla yükümlüdür. c) Kat malikleri ortak yer veya tesisler üzerindeki kullanma hakkından vazgeçmek veya kendi bağımsız bölümünün durumu dolayısıyla bunlardan faydalanmaya lüzum ve ihtiyaç bulunmadığını ileri sürmek suretiyle bu gider ve avans payını ödemekten kaçınamaz. (Değişik: 13/4/1983-2814/9 md.) Gider veya avans payını ödemeyen kat maliki hakkında, diğer kat maliklerinden her biri veya yönetici tarafından, yönetim planına, bu Kanuna ve genel hükümlere göre dava açılabilir, icra takibi yapılabilir. Gider ve avans payının tamamını ödemeyen kat maliki ödemede geciktiği günler için aylık yüzde beş hesabıyla gecikme tazminatı ödemekle yükümlüdür. Birinci fıkradaki giderlere, kat maliklerinden birinin veya onun bağımsız bölümünden herhangi bir suretle faydalanan kişinin kusurlu bir hareketi sebep olmuşsa, gidere katılanların yaptıkları ödemeler için o kat malikine veya gidere sebep olanlara rücu hakları vardır.”
Anılan Kanun'un 22 nci maddesine göre de; “Kat malikinin, 20 nci madde uyarınca payına düşecek gider ve avans borcundan ve gecikme tazminatından, bağımsız bölümlerin birinde kira akdine, oturma (sükna) hakkına veya başka bir sebebe dayanarak devamlı bir şekilde faydalananlar da müştereken ve müteselsilen sorumludur. Ancak, kiracının sorumluluğu ödemekle yükümlü olduğu kira miktarı ile sınırlı olup, yaptığı ödeme kira borcundan düşülür. Kat malikinin borcu bu yolla da alınamazsa, Mahkemece tespit edilen borcunu ödemeyen kat malikinin bağımsız bölümü üzerine, varsa yöneticinin yoksa kat maliklerinden birinin yazılı istemiyle bu borç tutarı için, diğer kat malikleri lehine kanuni ipotek hakkı tescil edilir. (Değişik son cümle: 14/11/2007-5711/10 md.) 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun 893 üncü maddesinin son fıkrası hükmü burada da uygulanır. (Değişik: 13/4/1983 - 2814/10 md.) Kat maliklerinin, gider borcunu ödemeyen kat maliki veya diğer sorumlulardan olan alacakları önceliklidir.”
2. Yukarıda açıklanan kanun hükümleri doğrultusunda temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere ve özellikle taraflar arasında geçerli olan gayrimenkul satış sözleşmesinin 6. maddesi uyarınca davalı alıcının, 634 sayılı Kanun’da öngörülen ortak giderlerden, sözleşmeye konu bağımsız bölüme isabet eden miktarları, toplu yapı alanındaki ortak yer ve tesislere ilişkin gider payı ile birlikte bağımsız bölümün teslim edildiği aydan geçerli olmak üzere her ay toplu yapı yönetimine ödemeyi kabul ve taahhüt ettiğinin; davacı idarenin dava konusu bağımsız bölümün maliki olup, bağımsız bölümü taksitle satın almak suretiyle ondan faydalanan davalının da 634 sayılı Kanun’un 22 nci maddesi gereğince ortak gider ve avans bedelinden kat maliki ile birlikte müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğunun; hükme esas alınan bilirkişi raporunda da davacı idarece aidat borcu olarak ödenen miktarın dosyada mevcut ödeme makbuzları doğrultusunda hesaplanmasının yerinde olup, anılan kanun hükmü uyarınca davacı idarenin yaptığı bu ödemeleri davalıdan rücuen talep edebileceğinin anlaşılmasına göre usul ve kanuna uygun bulunduğundan davalının temyiz itirazlarının reddi ile kararın onanması gerekmiştir.
V. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davalının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,
Aşağıda yazılı bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine,
6100 sayılı Kanun'un Geçici 3 üncü maddesi atfıyla 1086 sayılı Kanun'un 440 ıncı maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere,
17.10.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.