"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davalı şirketin, taşınmazında 7 yıllığına yapılmış kira sözleşmesi uyarınca kiracı olduğunu, sözleşmesinin sona ermesinden sonra kiralananın 13/01/2013 tarihinde teslim edildiğini, davalının kira sözleşmesinin feshedildiği 15/09/2011 tarihinden kiralananın tahliye edildiği 13/01/2013 tarihine kadar herhangi bir bedel ödemediğini ileri sürerek; 6.000 USD’nin dava tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile dava konusu taşınmazın ecrimisil miktarının 15/09/2011-13/01/2013 tarihleri arası dönem için toplam 5.979,45 USD/net olarak tespitine dair verilen karar, tarafların temyizi üzerine, Dairemizin 29/05/2019 tarihli ve 2017/8666 Esas, 2019/5106 Karar sayılı ilamıyla; davalının sair temyiz itirazların reddedildikten sonra, Mahkemece oluşturulan hükümde, 5.979,45 ABD dolarının hangi tarihteki kur üzerinden TL’ye dönüştürüleceğinin belirsiz bırakılmasının doğru görülmediği, ayrıca davacının faiz talebine ilişkin olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesinin doğru olmadığı gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulüne, dava konusu taşınmazın 15/09/2011-13/01/2013 tarihleri arası dönem için ecrimisil miktarının 5.979,45 USD/net olarak tespiti ile, bu tutarın dava tarihindeki kur üzerinden davalıdan alınarak davacıya verilmesine, asıl alacağa dava tarihinden itibaren reeskont faiz yürütülmesine karar verilmiş; karar, taraflarca temyiz edilmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, tarafların sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2) Davacı, 6.000 USD alacağın yabancı para olarak aynen tahsilini talep ettiği halde Mahkemece, dava tarihindeki kur üzerinden tahsiline karar vermiş olması doğru görülmemiştir.
Ayrıca, yabancı para cinsinden hüküm altına alınan alacak için, 3095 sayılı Kanun'un 4/a maddesinde; sözleşmede daha yüksek akdi veya gecikme faizi kararlaştırılmadığı hallerde, yabancı para borcunun faizinde Devlet Bankalarının o yabancı para ile açılmış bir yıl vadeli mevduat hesabına ödediği en yüksek faiz oranı uygulanacağı kabul edilmiştir. Bu nedenle mahkemece; alacağa 3095 sayılı Kanun'un 4/a maddesi gereğince Devlet Bankalarının Dolar ile açılmış bir yıl vadeli mevduat hesabına ödediği en yüksek faiz oranı uygulanmak suretiyle tahsiline hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde reeskont faize hükmedilmiş olması, usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyip kararın düzeltilerek onanması HMUK'nın 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle tarafların sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan ".... 5.979,45 USD nin dava tarihindeki kur üzerinden davalıdan alınarak davacıya verilmesine, asıl alacağa dava tarihinden itibaren reeskont faiz yürütülmesine," ibaresinin çıkartılarak yerine "5.979,45 USD'nin fiili ödeme tarihindeki Türk Lirası karşılığının, dava tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun'un 4/a maddesi uyarınca Devlet Bankalarının Dolar ile açılmış bir yıl vadeli mevduat hesabına ödediği en yüksek faiz oranı ile davalıdan tahsiline," ibaresinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu haliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harçlarının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 6100 sayılı HMK'nın geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 13/12/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.