"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2020/1774 Esas, 2023/60 Karar
KARAR : Esastan ret/ Düzeltilerek yeniden esas hakkında verilen karar
İLK DERECE MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 10. Sulh Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2017/677 Esas, 2020/143 Karar
Taraflar arasındaki yönetim planının iptali ile müdahalenin önlenmesi ve eski hale getirme davasında yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davacılar vekili ve bir kısım davalı tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun davacılar vekili yönünden esastan reddine, bir kısım davalılar yönünden kısmen kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak düzeltilerek yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacılar vekili tarafından temyiz edilmekle; süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacılar vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkillerinin 10 adet bağımsız bölümün maliki olduğunu, davalı tarafın ise 1, 2 ve 6 No.lu bağımsız bölümlerin maliki olduklarını, ... Mahallesi, ... Caddesi, ... Apartmanı No:335 .../İstanbul adresli ve tapuda ... Mahallesi, 1249 ada 72 parselde kayıtlı ana taşınmazın 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu'na (634 sayılı Kanun) aykırı hükümler içeren yönetim planının 31 inci maddesinin iptali ile kanuna uygun hale getirilmesini, 634 sayılı Kanun'a göre ortak yerlere müdahalenin önlenmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
1. Davalılar ... ve ... vekili cevap dilekçesinde özetle; davacıların her iki talebinin mesnetsiz ve hukuka aykırı olduğunu, yönetim planı ile dükkan kullanımına bırakılan ortak alana ilişkin, önceki kiracıdan yıllarca kira bedeli tahsil edildiğini, bu dönemde her hangi bir itirazda bulunmadığını, daha sonradan ortak alana ilişkin yönetim planı hükmünün hukuka aykırı olduğunun, iddia edilmesinin 4721 sayılı Türk Medenî Kanunu'nun 2 nci maddesine aykırı olduğunu, yönetim planının iptalini gerektirir bir durum bulunmadığını belirterek açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
2. Davalılar ... vd. cevap dilekçesinde özetle; 41 yıl önce kabul edilmiş ve yürürlükte olan Yönetim Planına aykırı hiçbir kullanımları olmadığını, davacıların çıkar elde etmek için haksız ve kötü niyetli olarak dava açtıklarını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmişlerdir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacılar vekili ve bir kısım davalılar istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
1. Davacılar vekili istinaf dilekçesinde özetle; yönetim planının 31 inci maddesinin iptali talebinin reddinin hatalı olduğunu, iptali istenen hükmün yönetim planının 2 ve 3 üncü maddelerini hükümsüz hale getirdiğini, ortak yerlerin tanımlaması ve bakım masraflarının bu şekilde bertaraf edilemeyeceğini, yan bahçe olarak tarif edilen yerlerin otopark giriş çıkışı olduğunu, bu nedenle mutlak ortak yer olarak kabulü gerektiğini, 1 numaralı dükkanın hem otopark yolunu hem de ön bahçeyi kapattığını, amaca aykırı olarak kullandığını, mutlak ortak alanın hiçbir şekilde bağımsız bölümlere özgülenemeyeceğini belirterek kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
2. Davalılar ... ve ... vekili istinaf dilekçesinde özetle; eski hâle getirme talebinin kabulünün hukuka aykırı olduğunu, yönetim planı hükmünün geçerli olduğunu, iptal talebinin reddedildiğini, her türlü kullanma hakkının içinde bahçeye masa, sandalye, gölgelik, eşya konulmasını da kapsadığını, özgülemenin amacının da bu olduğunu belirterek kararın kaldırılmasını talep etmiştir.
3.Davalılar ..., ... ve ... istinaf dilekçesinde özetle; bahçeye masa, sandalye konulamayacak ise kullanım hakkının maksadının sadece bahçeye bakmak veya bahçede yürümek olarak mı anlaşılması gerekeceğini, yönetim planının 31 inci maddesinin matbu olan plana sonradan daktilo ile eklendiğini ve oy birliğiyle tescil edildiğini, kullanma hakkını işlevsiz hâle getiren eski hâle getirme kararının hatalı olduğunu, yönetim planının kullanım için sınırlama getirmediğini belirterek kararın kaldırılmasını istemişlerdir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile yönetim planının 31 inci maddesine ilişkin ret kararının yerinde olduğu; ancak yönetim planındaki özgüleme hükmü gereği bir kısım eski hâle getirme talebinin reddine karar verilmesi gerektiğinden, davacılar vekilinin istinaf başvurusunun reddine, davalı tarafın istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile yeniden hüküm kurmak sureti ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacılar vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacılar vekili temyiz dilekçesinde özetle; istinaf dilekçesindeki itirazlarını tekrar ederek eksik inceleme ve araştırmaya dayalı hüküm kurulduğunu, istinaf taleplerinin incelenmediğini, iki ayrı vekâlet ücreti takdirinin hatalı olduğunu ileri sürmüştür.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, tarafların kat maliki oldukları ana gayrimenkulde mimari projeye aykırı imalatların eski hâle getirilmesi ve müdahalenin önlenmesi istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 634 sayılı Kanun'un 16, 19, 28, 31 ve 33 üncü maddeleri.
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. 634 sayılı Kanun'un 28 inci maddesinin birinci fıkrasına göre yönetim planı ana taşınmazın yönetim tarzını, kullanma maksat ve şeklini, yönetici ve denetçilerin alacakları ücreti ve yönetime ilişkin diğer hususları düzenleyen ve tüm kat maliklerini bağlayan bir sözleşme hükmündedir. Anılan Kanun maddesinin üçüncü fikrası hükmüne göre de; yönetim planının (bu bağlamda maddelerinin) değiştirilmesi ancak tüm kat maliklerinin beşte dördünün oyu ile olanaklıdır. Kat maliklerinin 33 üncü maddeye göre mahkemeye başvurma hakkı saklıdır. 634 sayılı Kanun'un 16 ncı maddesi gereğince ortak yerlerden yararlanma hakkı sözleşmeyle düzenlenebileceğinden mahkemece yönetim planının 31 inci maddesinin iptaline dair verilen ret kararı yerindedir.
3. Yönetim planındaki özgüleme hükmünün sadece kullanım hakkı vereceği, ana gayrimenkule ait mimari proje üzerinde değişiklik yapma hakkı vermeyeceği gözetilerek müdahalenin önlenmesi ve eski hale getirme talebine yönelik kısmen kabul kararı verilmesinde de bir isabetsizlik görülmemiştir.
4. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Davacılar vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Davacılardan peşin alınan temyiz harcının Hazineye irat kaydedilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
11.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.