Logo

5. Hukuk Dairesi2024/5964 E. 2024/8698 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Kat malikinin bağımsız bölümünde beslediği köpeğin yönetim planına aykırılık teşkil edip etmediği ve tahliyesinin gerekip gerekmediği hususunda ihtilaf bulunmaktadır.

Gerekçe ve Sonuç: Davalı kat malikinin evinde köpek beslemesinin yönetim planına aykırı olduğunun tespit edilmesi ve davacının bu aykırılığın giderilmesi talebinin yasal dayanağının bulunması gözetilerek, yerel mahkeme kararının onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARIN

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi

SAYISI : 2021/872 Esas, 2024/288 Karar

DAVA TARİHİ : 28.07.2020

KARAR : Esastan ret

İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara Batı 2. Sulh Hukuk Mahkemesi

SAYISI : 2020/660 Esas, 2021/438 Karar

Taraflar arasındaki hakimin müdahalesi davasında yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiştir.

Kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA

Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davalı tarafından bağımsız bölümünde beslenen köpeğin siteden tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.

II. CEVAP

Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle; davayı açmak için site yöneticisinin yetkilendirildiğine dair bir belgenin sunulmadığını, köpeğin site içerisinde gezdirilmesinin söz konusu olmadığını ve yalnızca köpeğin tuvalet ihtiyacını site dışında gidermesi için tasmalı olarak hatta yere bile konulmadan kucakta site dışına çıkartılması durumunda dahi her daim tasmalı şekilde tutulduğunu, köpeğin oldukça uysal olup kimseye saldırmadığını, rahatsızlık vermediğini, sitede yaşayan başka maliklerin de evlerinde evcil hayvan olarak hayvanlar bulunduğunu, somut delillerle köpeğin çevreye rahatsızlık verdiğinin davacı tarafça kanıtlanmadığını, davacının çevreye rahatsızlık vermiş olduğunu kanıtlayamadığı evcil köpeğin evden uzaklaştırılmasında hukukça korunması gereken bir yararının bulunmadığını, aksine bu durumun davacıya yarar sağlamadan önce müvekkile zarar vereceğinin açık olduğunu, davalının evcil hayvanın rahatsızlık verip vermediğine ilişkin somut delillerin ortaya konulmamasından dolayı iddia edilen hususlar hakkında gerçekliğinin araştırılması adına bilirkişi raporu istenilmesini ve keşif yapılmasını, sitenin ada-parsel bilgileriyle hangi ilçede olduğunun belirlenerek yetkili mahkemenin bulunmasını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI

İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davanın kabulüne karar verilmiştir.

IV. İSTİNAF

A. İstinaf Yoluna Başvuranlar

İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.

B. İstinaf Sebepleri

Davalı vekili istinaf dilekçesinde özetle; davacının yetkisiz olarak davayı açtığını ve dava ehliyetinin bulunmadığını, mahkemece keşif, bilirkişi ve kamera kayıtları incelemesi yapılmadan karar verilmesinin hatalı olduğunu, davacılar tarafından delil olarak sunulan 26.05.2013 tarihli Kat Malikleri Genel Kurul Tutanağının geçersiz olduğunu, müvekkilin köpeğinin süs köpeği diye tarif edilen küçük boyutlarda köpek olduğunu, köpeğin site içerisinde gezdirilmesinin söz konusu olmadığını ve yalnızca köpeğin tuvalet ihtiyacını site dışında gidermesi için tasmalı olarak hatta yere bile konulmadan kucakta site dışına çıkartılması durumunda dahi her daim tasmalı şekilde tutulduğunu, çevreye rahatsızlık vermediğini, yönetim planında ortak alanla ilgili hayvan beslenemeyeceğinin yazdığını, buna karşın Yönetim Planında kendi dairesinde hayvan beslemeye mani bir durum bulunmadığını, Mahkemece delillerinin dikkate alınmadan karar verilmesinin hatalı olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini belirtmiştir.

C. Gerekçe ve Sonuç

Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

V. TEMYİZ

A. Temyiz Yoluna Başvuranlar

Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri

Davalı vekili temyiz dilekçesinde özetle; özel hayatın kapsamına giren evcil hayvan besleme hakkına ancak sağlığın, ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüğünün korunması amacıyla ölçülülük ve yasallık çerçevesinde müdahale edilebileceğini, evcil hayvan beslemeyi yasaklayan hiçbir kanuni düzenleme olmadığı gibi evcil hayvanların birçok uluslararası sözleşme ile koruma altına alındığını ilave etmek suretiyle istinaf dilekçesinde ileri sürülen nedenleri tekrar ederek Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulmasını talep etmiştir.

C. Gerekçe

1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme

Uyuşmazlık, yönetim planına aykırı davranış nedeniyle hakimin müdahalesi istemine ilişkindir.

2. İlgili Hukuk

1.6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.

2. 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 18 inci ve 33 üncü maddeleri.

3. Değerlendirme

1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

VI. KARAR

Açıklanan sebeplerle;

Davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,Davalıdan peşin alınan temyiz harcının Hazineye irat kaydedilmesine,Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,18.11.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.