"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/57 E., 2022/806 K.
DAVA TARİHİ : 06.02.2015
HÜKÜM/KARAR : İstinaf Başvurusunun Esastan Reddine
İLK DERECE MAHKEMESİ : Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
SAYISI : 2019/574 E., 2020/250 K.
Taraflar arasında rücuen tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikler yönünden yapılan inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hakimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, şirkette şoför olarak çalışan diğer davalı ...'ın sebep olduğu kaza nedeniyle açılan maddi ve manevi tazminat davasında verilen karara istinaden icra dosyasına 171.554,09 TL ödeme yapıldığını, mezkur ilamın Yargıtay'ca manevi tazminat yönünden kısmen bozulması üzerine toplam 22.887,00 TL yi iade aldıklarını, kazanın hizmet alım işi ihalesi kapsamında çalışan işçinin trafik kazasından kaynaklanması nedeniyle davalı şirketin ve çalışanının sorumluluğunun bulunduğunu ileri sürerek 184.456,00 TL tazminatın ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
1.Davalı ... cevap dilekçesinde özetle; kazada kendisinin kusuru bulunmadığını, davacının alacağının 184.456,00 TL olmadığını, dava değerinin yüksek yazıldığını, zamanaşımı itirazlarının olduğunu, ödeme gücünün bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
2. Davalı şirket cevap dilekçesi vermemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davacı ile davalı şirket arasında imzalanan hizmet alım sözleşmesinin 31 nci maddesi kapsamında zarar ve ziyandan yüklenicinin sorumlu olacağı konusunda taraflar anlaştıkları, olayın yüklenicinin hizmeti altında çalışan tarafından gerçekleştirilmesi nedeniyle doğrudan sorumluluğunun olduğu, TBK nın 66 ncı maddesine göre adam çalıştıranın ödediği tazminat için zarar veren çalışana ancak onun bizzat sorumlu olduğu ölçüde rücu hakkına sahip olduğu, mahkeme kararında tazminat miktarı kusur sorumluluğu oranında belirlendiği, davacının toplam 179.362,70 TL ödeme yaptığı, bunun 22.887,00 TL sinin iade edildiği gözetilerek 156.465,70 TL açısından ödeme tarihlerinden itibaren yasal faiz ile birlikte rücu talebinin yerinde olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı şirket vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı şirket vekili istinaf dilekçesinde; TBK'nın 66/2 maddesi anlamında müvekkili şirketin üstüne düşen yükümlülüğü eksiksiz ve tam olarak yerine getirdiğini, müvekkilinin diğer davalı ...’ın işe alımıyla alakalı tüm gerekli özen ve hassasiyeti gösterdiğini, işçinin öngörülen işte çalışmak için gerekli tüm vasıflara sahip olması ve gerekli tüm evrakları da eksiksiz şekilde müvekkili şirkete teslim etmesi sonucu işe kabul edildiğini, işçinin davacı ile yapılan sözleşme gereğince davacıya ait resmi plakalı kılavuz kanal temizleme aracında ihaleye uygun olarak çalışmaya başladığını, tüm emir ve talimatları davacıdan aldığını, taraflar arasındaki sözleşmeye dayalı olarak davacı taraf işin görülmesiyle ilgili olarak adam çalıştıran tarafından çalışana talimat verilmesi, işin organizasyonun adam çalıştıranca kurulması ve işin onun denetim ve gözetiminde yapılması yetkilerini kendi bünyesinde tuttuğunu, müvekkili şirketin hizmet alım ihalesi ve eki olan idari sözleşme ve şartnameleri gereğince sadece personel temin ettiğini, davacı tarafça müvekkili şirketin ne şekilde özen göstermediğinin ileri sürülmediğini, müvekkili şirketin tazminattan sorumlu tutulamayacağını, diğer davalı ...'ın halihazırda davacı bünyesinde çalışmasına devam ettiğini, dava konusu olayın meydana geldiği kazaya sebebiyet veren davalının davacının işyerinde ve kendi yetkililerinin sorumluluğu altında çalıştığını, olayın müvekkili şirketin hizmeti altında çalışan kişi tarafından gerçekleştirilmediğini, kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürerek mahkeme kararının kaldırılmasına karar verilmesini talep etmiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile kararın usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı şirket vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı şirket vekili temyiz dilekçesinde, istinaf dilekçesinde ileri sürdüğü sebepleri temyiz nedeni olarak ileri sürmüştür.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 369 ncu maddesinin birinci fıkrası, 370 ve 371 nci maddeleri,
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanunun 371 nci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanunun 370 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
09.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.