"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi
KARAR : İstinaf başvurusunun esastan reddine
Taraflar arasındaki kadastro davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince, dava şartı yokluğu nedeniyle davanın usulden reddine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının davacılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı ..., ... ve ... vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
K A R A R
Malatya ili Hekimhan ilçesi ... Mahallesi çalışma alanında 3402 sayılı Kadastro Kanunu'nun (3402 sayılı Kanun) geçici 8 inci maddesi gereğince yapılan kadastro sırasında, 106 ada 47, 49, 50, 51, 52, 54, 55, 56 ve 118 ada 39 parsel sayılı sırasıyla 847.95 , 978.62 , 234.81 , 1301.45 , 2820.25 , 1647.40 2023.58 , 946.40 ve 1074,89 metrekare yüzölçümündeki taşınmazlar, devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerlerden olduğundan bahisle kadastro tutanağının edinme sebebi bölümünde 106 ada 47, 50, 52, 55, 56 parsellerin ...'ın, 106 ada 49, 51, 54 ve 118 ada 39 parsellerin ...'ın, 2008 yılından beri kullanımlarında olduğu belirtilerek Hazine adına tespit edilmiştir.
Davacılar ..., ..., ..., ... ve ... vekili dava dilekçesinde; Malatya ili Hekimhan ilçesi ... Mahallesi 106 ada 47, 49, 50, 51, 52, 54, 55, 56 ve 118 ada 39 parsel sayılı taşınmazların müvekkilleri olan davacıların kullanımında bulunduğunu ileri sürerek, kadastro tutanaklarının edinme sebebi bölümünde adı geçen davalı ... ve ...'ın iptali ile davacıların kullanımında olduğunun tespit ve tescilini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama sonunda; " Somut olayda, kullanım kadastrosu söz konusu olmayıp, 3402 sayılı Kanun'un geçici 8 inci maddesi uyarınca mülkiyetinin belirlenmesine ilişkin kadastro çalışması yapıldığı, kadastro tutanağının beyanlar hanesinde yer alan nitelikteki şerhlere yönelik olarak dava açılması mümkün olup, edinme nedeni sütununda yazılı bilgilere karşı dava açılmasında bu bilgilerin açıklama niteliğinde olması nedeniyle hukuki yarar bulunmadığı, 3402 sayılı Kanun'un Ek 4 üncü maddesi kapsamı dışında tespiti yapılan taşınmazlarda beyanlar hanesine kullanıma ilişkin şerh verilmesinin yasal dayanağı bulunmadığından, taşınmazların beyanlar hanesine davacıların kullanıcı olduğuna dair şerh verilmesinin de mümkün olmadığı " gerekçesiyle davanın hukuki yarar / dava şartı yokluğu sebebiyle usulden reddine, çekişmeli 106 ada 47, 49, 50, 51,52, 54, 55, 56 ve 118 ada 39 parsel sayılı taşınmazlara ait kadastro tespit tutanaklarının olağan usullerle kesinleştirilmesi için kadastro müdürlüğüne gönderilmesine karar verilmiş; hükme karşı, davacılar vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine Bölge Adliye Mahkemesince, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş ve işbu karar, davacılar ..., ... ve ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, İlk Derece Mahkemesi ve Bölge Adliye Mahkemesi kararındaki gerekçeye, 6100 sayılı Kanun’un 369/1 inci maddesi de gözetilerek yapılan incelemede aynı Kanun’un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden biri bulunmadığına göre, temyizen incelenen karar usul ve kanuna uygun olup davacılar ..., ... ve ... vekilinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
SONUÇ : Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesi uyarınca ONANMASINA,
427,60 TL bir kısım davacılar tarafından yatırılan peşin harcın onama harcına mahsubuna,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
18.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.