"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2022/1409 E., 2022/1755 K.
DAVA TARİHİ : 08.....2017
KARAR : İstinaf başvurusunun kabulü ile davanın kısmen kabulü
İLK DERECE MAHKEMESİ : ... 2. ... Mahkemesi
SAYISI : 2022/42 E., 2022/156 K.
Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalıya ait hastanede 17.11.2004-28.04.2017 tarihleri arasında radyasyon fizikçisi olarak çalıştığını, ... sözleşmesinin ihbar öneli verilmek suretiyle işveren tarafından feshedildiğini, davacının 3153 sayılı Radyoloji, Radiyom ve Elektrikle Tedavi ve Diğer Fizyoterapi Müesseseleri Hakkında Kanun (3153 sayılı Kanun) kapsamında çalıştırıldığını, davacının son iki aya ait hak edişlerinin ödenmediğini, yıllık izin ile şua izni sürelerinin eksik kullandırılmasından kaynaklı yıllık izin ücreti ve şua izni alacaklarının bulunduğunu, davacının işyerinde fazla çalışma yapmasına, dinî bayramlar dışında ... bayram ve genel tatillerde çalışmaya devam etmesine rağmen söz konusu çalışmalarının karşılığının da ödenmediğini ileri sürerek eksik ücret, fazla çalışma, ... bayram ve genel tatil ücreti ve yıllık izin ücreti ile şua izni alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; zamanaşımı def’inde bulunduklarını, davacının tüm ücretlerinin eksiksiz ödendiğini, fazla çalışmasının bulunmadığını, olası fazla çalışma ücretlerinin de hak edişlerle ödendiğini, şua izinlerinin davacıya eksiksiz kullandırıldığını, bu sebeple ayrıca yıllık izin ücreti alacağına da hak kazanamadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacının davalı nezdinde 17.11.2004-28.04.2017 tarihleri arasında 3153 sayılı Kanun kapsamında radyasyon fizikçisi olarak çalıştığı, davacıya her ay sabit ücretin yanı sıra havuzdan prim ödendiği ve yapılan ödemenin performansa dayalı olmadığı anlaşıldığından asıl ücretin parçası olarak kabulü gerektiği, davacının ödenmeyen şua izni ile yıllık izin ücreti alacağının bulunduğu, ayrıca davacının 3153 sayılı Kanun kapsamında olması sebebiyle haftalık 35 saati aşan çalışmasının bulunduğu, davacının resmî tatillerde de çalışmaya devam ettiği ancak karşılığının ödenmediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı vekili; İlk Derece Mahkemesinin hükmünde delillerin tartışılmadığını, yapılan savunmalar hakkında değerlendirmede bulunulmadığını, kararın gerekçeden yoksun olması sebebiyle hukuki dinlenilme hakkının ihlal edildiğini, giydirilmiş ücret tutarı esas alınarak yapılan hesaplamalara itibar edilmesinin hatalı olduğunu, davacının fiilen çalışmadığı ancak çalışma sürelerinden sayılan ve fiilen çalışılmadan geçirilen tüm zaman dilimleri için çıplak brüt ücret üzerinden hesaplama yapılması gerektiğini, davacının 3153 sayılı Kanun kapsamında olmaması sebebiyle şua iznine hak kazanamayacağını, şua izninin yıllık izin benzeri çalışma karşılığı olduğu kabulüyle yapılan hesaplamanın da hatalı olduğunu, şua izni alacağı bakımından zamanaşımı def’inin dikkate alınması gerektiğini, davacının şua iznine ilaveten yıllık izin ücreti alacağının bulunduğunun kabulünün mümkün olmadığını, davacının hak ediş usulü ile çalışmasından dolayı ayrıca fazla çalışma ücretine hak kazanamayacağını, öte yandan hak ediş usulü ile çalışarak elde ettiği gelirlerin içerisinde en azından fazla çalışma ücretlerinin zamsız kısmının bulunduğunun kabulü gerektiğini, davacının ödenmemiş ücret ve hak ediş alacağı ile ... bayram ve genel tatil ücreti alacağının da bulunmadığını belirterek İlk Derece Mahkemesi kararının ortadan kaldırılması ve davanın reddine karar verilmesi istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacının ... bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığının tanık beyanları ile somut şekilde ispatlanamamasına rağmen söz konusu alacağın hüküm altına alınmasının hatalı olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin bu yöndeki istinaf başvurusunun kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle şua izni, yıllık izin ücreti, eksik ücret ile fazla çalışma ücreti alacaklarının kabulüne, ... bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ise reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili; istinaf dilekçesinde belirttiği gerekçeler ve resen dikkate alınacak nedenlerle Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulması istemi ile temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; alacakların hesaplanmasına esas ücret miktarı ile fazla çalışma, şua izni ve yıllık izin istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1.6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 4857 sayılı ... Kanunu'nun 32, 41, 53, 57, 59 ve 63 üncü maddeleri.
3. 3153 sayılı Kanun’un 3 üncü maddesi.
4. Radyoloji, Radyom ve Elektrikle Tedavi Müesseseleri Hakkında Nizamname'nin 24 üncü maddesi.
5. Dairemizin 16.03.2022 tarihli ve 2022/2234 Esas, 2022/3516 Karar sayılı kararı.
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davalı vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
....02.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.