Logo

9. Hukuk Dairesi2023/19278 E. 2023/19395 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Davacı işçinin işe iade kararına rağmen işe başlatılmaması nedeniyle talep ettiği kıdem, ihbar ve yıllık izin alacakları ile ödenen tazminatların mahsubu ve yargılama giderlerine ilişkin uyuşmazlık.

Gerekçe ve Sonuç: Yıllık izin alacağının hesaplanmasında ve ödenen kıdem ve ihbar tazminatlarının mahsubunda hukuka aykırılık bulunmadığı, davalı tarafın diğer temyiz itirazlarının da yerinde olmadığı gözetilerek yerel mahkemenin kararı onanmıştır.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARIN

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

SAYISI : 2020/65 E., 2020/744 K.

DAVA TARİHİ : 29.09.2014

KARAR : Davanın kısmen kabulü

Taraflar arasında görülen alacak davasında verilen karar hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesince Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.

Mahkemece bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Mahkeme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA

Davacı vekili, müvekkilinin kesinleşen işe iade kararı üzerine işverene başvuruda bulunmasına rağmen işe başlatılmadığını ileri sürerek fark kıdem ve fark ihbar tazminatları ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

II. CEVAP

Davalı vekili, davacının tüm alacaklarının ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.

III. MAHKEME KARARI

Mahkemenin 19.04.2016 tarihli ve 2014/1534 Esas, 2016/674 Karar sayılı kararı ile; yapılan yargılama sonucunda, toplanan delillere göre ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

IV. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ

A. Bozma Kararı

1. Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

2. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 16.12.2019 tarihli ve 2017/26168 Esas, 2019/23395 Karar sayılı kararı ile; davalının diğer temyiz itirazlarının reddine karar verilerek, davacının yıllık ücretli izin alacağına ilişkin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 31 inci maddesinde düzenlenen davayı aydınlatma ödevi çerçevesinde; Mahkemece, davacı asılın çalışma süresi boyunca ücretli izin kullanıp kullanmadığı, kullanmış ise kaç gün yıllık ücretli izin kullandığı konusunda beyanının alınması gerektiği, 2013 yılı için hak kazanılmamış olan izin alacağının kabulüne karar verilmesinin hatalı olduğu, ödenen kıdem ve ihbar tazminatlarının mahsubunun faiziyle yapılması gerektiği gerekçeleriyle Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.

B. Mahkemece Bozmaya Uyularak Verilen Karar

Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; bozma ilamı doğrultusunda gerekli işlemler yapılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

V. TEMYİZ

A. Temyiz Yoluna Başvuranlar

Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri

Davalı vekili; müvekkili İdarenin davacının talep ettiği alacaklardan sorumlu olmadığını ve yargılama giderlerinin hatalı belirlendiğini belirterek Mahkeme kararının bozulması istemiyle temyiz yoluna başvurmuştur.

C. Gerekçe

1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme

Dosya içeriğine, bozmanın mahiyeti ve kapsamına göre taraflar arasındaki uyuşmazlık; yıllık ücretli izin alacağının hesaplanması ve ödenen kıdem ve ihbar tazminatlarının mahsubu ile yargılama giderlerine ilişkindir.

2. İlgili Hukuk

1. 6100 sayılı Kanun'un geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun'un 428 inci maddesi, 438 inci maddesinin yedi, sekiz ve dokuzuncu fıkraları ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrası.

2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 17, 53 ve 59 uncu maddeleri ile aynı Kanun'un 120 nci maddesi atfıyla hâlen yürürlükte bulunan mülga 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14 üncü maddesi.

3. Dairemizin 13.3.2018 tarihli ve 2018/1215 Esas, 2018/5044 Karar sayılı kararının ilgili bölümü şöyledir:

"...

İki tarafın da kısmen haklı çıkması halinde yargılama giderlerinin taraflar arasında paylaştırılacağına dair HMUK 417/I hükmü yargılama harçları için uygulanmaz. Çünkü "davanın reddi hariç harç daima davalıya yükletilir" Zira harç, zaten kabul edilen miktara göre belirlenir. Bu nedenle, diğer giderler gibi kazanılan, kaybedilen miktara göre tekrar bölüştürülmez (BAKİ Kuru Hukuk Muhakemeleri Usulü Cilt 4 sh 3685). Yargılama gideri davanın kabulü oranında yargı harçlarının davalıdan tahsiline karar verilmesi gerekirdi.

..."

3. Değerlendirme

1. Mahkemelerin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun'un 428 inci maddesi ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

2. Temyizen incelenen Mahkeme kararının bozmaya uygun olduğu, kararda ve kararın gerekçesinde hukuk kurallarının somut olaya uygulanmasında bir isabetsizlik bulunmadığı, bozmaya uyulmakla karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkân bulunmadığı anlaşılmakla; temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

VI. KARAR

Açıklanan sebeple;

Davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,13.12.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.