"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/3109 E., 2024/3474 K.
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 7. İş Mahkemesi
SAYISI : 2022/356 E., 2023/519 K.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı Bakanlığa bağlı hastanede alt işverenler nezdinde çalıştığını, 02.04.2018 tarihinde 696 sayılı Kanun Hükmünde Kararname (696 sayılı KHK) kapsamında sürekli işçi kadrosuna geçtiğini, davacının kadroya geçişi sırasında davalı Kurum ve davacı arasında imzalanan bireysel iş sözleşmesi gereği ücretinin, asgari ücretin %84 oranında fazlası olarak belirlendiğini, ancak 2018 yılından sonraki dönemde bireysel iş sözleşmesinde yazılı oran uygulanmadan eksik ücret ödemesi yapıldığını, talep edilen alacaklarla ilgili olarak daha önce Ankara 48. İş Mahkemesinde dava açıldığını ve davanın kabulüne karar verildiğini, bu davadaki taleplerinin ilk davada hüküm altına alınan dönem sonrasına ilişkin olduğunu belirterek fark ücret, fark ikramiye ve fark ilave tediye alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; talep konusu alacakların zamanaşımına uğradığını, 696 sayılı KHK kapsamında 02.04.2018 tarihinden itibaren sürekli işçi kadrosunda çalışmaya başlayan davacının 31.12.2018 tarihli ücreti korunarak üzerine %4 oranında zam yapıldığını, davacının ücretinin 2019 yılı asgari ücret seviyesine çekilerek
bu ücrete %4 oranında zam uygulanmadığından ücretin düşürülmesinin söz konusu olmadığını, davacının dava dilekçesinde talep etmiş olduğu alacağa hak kazanamayacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının kadroya geçişi sırasında taraflar arasında imzalanan bireysel iş sözleşmesinin 7. maddesinde davacının ücretinin her ay asgari ücretin belirli bir oran fazlası olacağına dair düzenleme olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine, Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; bireysel iş sözleşmesinde "iş bu sözleşme süresince işçiye her ay brüt asgari ücretin %84 fazlası üzerinden günlük olarak ödeme yapılır" şeklinde düzenlemenin olduğu, davacının toplu iş sözleşmesi imzalamaya yetkili sendika üyesi olduğu, arabuluculuk sürecinin 2022 yılının 4. ayı içerisinde gerçekleştiği, 01.01.2021-31.12.2022 tarihleri arasında yürürlükte olup 08.09.2021 tarihinde imzalanan toplu iş sözleşmesine göre hesaplama yapılmasının ve davacının bundan yararlandırılmasının dosya kapsamına uygun olduğu, dosyadaki bilimsel verilere uygun ve denetlenebilir bilirkişi raporunda yukarıda belirtilen ilkeler doğrultusunda hesaplama yapıldığı ve tespit edilen rakamın hüküm altına alındığı bu hâliyle mahkemece verilen kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili temyiz dilekçesinde;
1. Davacının kadroya alınması sonrası ikale yapıldığını,
2. Davacının herhangi bir alacağı bulunmadığını,
3. Faiz türü ile başlangıç tarihlerinin hatalı olduğunu,
4.Davacı ile imzalanan bireysel iş sözleşmesi ve toplu iş sözleşmesi hükümleri karşılaştırıldığında işçilere bireysel iş sözleşmesinden fazla olarak toplu iş sözleşmesinden kaynaklı ödeme yapıldığını, toplu iş sözleşmesi hükümlerinin daha lehe olduğunu, davacının bir yandan bireysel iş sözleşmesindeki artış hükmünden, diğer yandan toplu iş sözleşmesi hükümlerinden aynı anda yararlanmasının mümkün olmadığını,
5. Davacının ücretinin İdare tarafından mevzuata uygun bir şekilde belirlendiğini ve işleminde hukuka aykırılık bulunmadığını,
6. İşçilerin sözleşmelerinde belirli bir oran yazılmış olsa da oranın geçersiz olduğunu ileri sürmüştür.
B. Değerlendirme ve Gerekçe
Uyuşmazlık, 696 sayılı KHK ile sürekli işçi kadrosuna geçen davacının ücretinin tespiti ile fark alacaklara hak kazanıp kazanmadığına ve varsa alacakların hesaplanmasına ilişkindir.
Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 371. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Somut olayda; davacı vekili ıslah dilekçesinde 2022 yılı ücretinin bilirkişi raporunda yanlış tespit edildiğini ileri sürerek kendilerinin yaptıkları hesaplama doğrultusunda davayı ıslah etmiş, İlk Derece Mahkemesince de ıslah dilekçesi doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir. Bu kapsamda, davacı vekilince ıslah dilekçesinde yapılan 2022 yılına ilişkin ücret belirlemesinin dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmıştır.
Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere ve yukarıda yapılan açıklamaya göre usul ve kanuna uygun olup davalı vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370/1 hükmü uyarınca ONANMASINA,
Davalı ... harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
03.03.2025 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.