"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 28. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/3543 E., 2024/391 K.
KARAR : İstinaf başvurusunun kabulü ile davanın kısmen kabulü
İLK DERECE MAHKEMESİ : İstanbul 23. İş Mahkemesi
SAYISI : 2019/184 E., 2021/829 K.
Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili ve katılma yolu ile davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü.
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı işverenin Kazakistan-Astana'da bulunan şantiyesinde 03.06.2015-30.09.2017 tarihleri arasında makine mühendisi olarak çalıştığını, 5.500,00 USD ücret aldığını, davacıya 750,00 USD ev kirası yardımı yapıldığını, ancak daha sonra bu yardımın "fazla çalışma" adı altında ödendiğini, davacının haftanın 6 günü 08.00-22.00 saatleri arasında çalıştığını, iki haftada bir hafta tatili kullandırıldığını, dinî bayramlarda bir gün çalışmadığını, diğer ... ve genel tatillerde çalıştığını ileri sürerek fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal ... ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; dava konusu taleplerin zamanaşımına uğradığını, davacıya fazla çalışma, hafta tatili, ulusal ... ve genel tatil ücreti ile hak etmiş olduğu tüm ödemelerin eksiksiz olarak yapıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının 03.06.2015-30.09.2017 tarihleri arasında net 5.500,00 USD ücret ile davalıya ait işyerinde çalıştığı, tanıkların davacının fazla çalışmalarının olduğunu, hafta tatillerinden ayda iki kez dışında yararlanamadığını, dinî bayramların 1 günü haricinde ulusal ve dinî bayramlarda çalışma yaptığını beyan ettikleri, her ne kadar banka kayıtlarında "fazla çalışma ücreti" adı altında ödemelerin olduğu görülmüşse de; bankadaki kayıtların her ay aynı miktarda düzenli olarak yatırıldığı, davacı tanıklarının beyanlarına göre davacının işveren tarafından kira yardımının "fazla çalışma" adı altında bankaya yatırıldığı iddiasının doğrulandığı, bu nedenle banka kayıtlarında görünen ödemelerin hesaplamada mahsup edilmediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı vekili; iş sözleşmesinde kira yardımına dair bir düzenleme bulunmadığını, bordrolarla uyumlu bir şekilde bankadan ödemesi yapılan fazla çalışmaların kira yardımı farz edilmesinin hatalı olduğunu, davacının makine grup şefi olup çalışma saatlerini kendisinin belirlediğini, davacı ile menfaat birliği içerisinde olan tanık beyanlarına göre karar verildiğini, davacı ve tanıkların birlikte çalışmalarının bulunmadığını, yapılan hesaplamalarda yurda giriş çıkış kayıtlarının dikkate alınmadığını, belirsiz alacak davası açılamayacağını, davanın dava şartı yokluğundan reddi gerektiğini, zamanaşımı def'inin dikkate alınmadığını, davalı lehine vekâlet ücretine hükmedilmemesinin hatalı olduğunu, indirim oranının daha yüksek olması gerektiğini belirterek İlk Derece Mahkemesi kararının ortadan kaldırılarak davanın reddine karar verilmesi istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının, davalı Şirketin yurt dışı şantiyesinde mekanik grup şefi olarak çalıştığı, davalı tarafından davacıya toplamda 14.250,00 USD fazla çalışma ödemesi açıklaması ile ödemeler yapıldığı, söz konusu ödemelerin kira yardımı olarak kabul edilip hesaplamadan mahsup edilmemiş ise de taraflar arasında kira yardımı yapılacağına dair bir anlaşma olduğunun ispat edilemediği, bu nedenle yapılan fazla çalışma ödemelerinin yazılı gerekçeyle dikkate alınmayarak yapılan hesaplamadan mahsup edilmemesinin hatalı olduğu gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili ve katılma yolu ile davacı vekili temyiz isteminde bulunmuşlardır.
B. Temyiz Sebepleri
1. Davalı vekili; davacının makine grup şefi olup çalışma saatlerini kendisinin belirlediğini, davacı ile menfaat birliği içerisinde olan tanık beyanlarına göre karar verildiğini, davacı ve tanıkların birlikte çalışmalarının bulunmadığını, yapılan hesaplamalarda yurda giriş çıkış kayıtlarının dikkate alınmadığını, belirsiz alacak davası açılamayacağını, davanın dava şartı yokluğundan reddi gerektiğini, zamanaşımı def'inin dikkate alınmadığını, davalı lehine vekâlet ücretine hükmedilmemesinin hatalı olduğunu, indirim oranının daha yüksek olması gerektiğini belirterek temyiz yoluna başvurmuştur.
2. Davacı vekili katılma yoluyla temyiz başvurusunda; davacının hesabına fazla çalışma açıklaması ile her ay birbirini tekrarlayan tutarda yatırılan kısmi fazla çalışma ödemesinin kira yardımı olduğunun açık olduğunu, nitekim bu hususta emsal içtihatların daha evvel dosyaya sunulduğu göz önünde bulundurulduğunda, istinaf mahkemesince teknik hata yapıldığını belirterek Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; fazla çalışma, hafta tatili, ulusal ... ve genel tatil ücreti alacaklarının ispat ve hesaplanmasına ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun'un 24 ve 27 nci maddeleri.
3. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 41, 44, 46, 47 ve 63 üncü maddeleri.
3. Değerlendirme
1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup taraf vekillerince temyiz dilekçelerinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edenlerden davalı tarafa yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
17.09.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.