"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı Banka nezdinde 14.11.2007 tarihinde çalışmaya başladığını, bankanın birçok biriminde çalışıp en son Ticari Müşteri İlişkileri biriminde çalışmaktayken iş sözleşmesinin geçerli ve haklı bir sebep olmamasına rağmen davalı tarafça feshedildiğini, müvekkilinin en son aylık net 13.135,00 TL ücret ve bunun yanı sıra da 3 ayda 1 kez 10.887,00 TL ek ücret aldığını, davalı Bankada normal çalışma saatlerinin 09.00-18.00 olarak belirlenmesine karşın, müvekkilinin çalışma saatlerinin belirlenen tabloya hiç uymadığını, işyerinde yürürlükte olan toplu iş sözleşmesi gereğince haftada 40 saat çalışma yapılacağının belirlendiğini ancak müvekkilinin her gün 08.30-20.00 saatleri arasında çalıştığını iddia ederek fazla çalışma ücreti ile fazla sürelerle çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; zamanaşımı def'inde bulunduklarını, davacının yönetici pozisyonunda olduğunu, toplu iş sözleşmesinde kapsam dışı personel olarak yer aldığını, kapsam dışı personele fazla çalışma ücreti ödenmediğini ancak fazla çalışma yapma ihtimali olduğundan işverence ücretinin yüksek tutulduğu, Banka İnsan Kaynakları Uygulama Esaslarındaki değişikliğe ilişkin Genelge yayınlandığını bu Genelgenin davacıya tebliğ edildiğini, Genelge gereğince Yönetim Kurulunun belirlediği görev seviyeleri dışındakilere; fazla sürelerle çalışma ve fazla çalışma ücreti ödenmeyeceğinin belirlendiğini, bu kişilere ödenen aylık ücrete; hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinden başka, fazla sürelerle çalışma ve fazla çalışma ücretinin de dâhil olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; davacının 23.12.2014 tarihinden itibaren yönetici olarak çalıştığı, toplu iş sözleşmesi gereğince kapsam dışı personel olduğu ve toplu iş sözleşmesi hükümlerinden faydalanmasının söz konusu olmadığı, yine İnsan Kaynakları Uygulama Esasları gereğince davacının Banka Yönetim Kurulunca fazla çalışma ücretinin ödeneceği görev seviyeleri dışında da kaldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili; müvekkilinin davalı Banka nezdindeki çalışma süresi boyunca fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma yapmasına karşın, hak ettiği fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma ücretlerini alamadığını, müvekkilinin yönetici sıfatıyla çalıştırılmasına rağmen davalı nezdindeki çalışmasını hem bağlı olduğu Şubedeki müdürlerin hem de Bölge Müdürlüğünün ve Genel Müdürlüğün yazılı ve sözlü talimatlarıyla sürdürdüğünü, bu hususun tanık anlatımlarıyla da sabit olduğunu, müvekkilinin çalışması esnasında çalışma saatlerini kendisinin belirlemediğini, üstlerinden emir ve talimat aldığının açık olduğunu belirterek İlk Derece Mahkemesi kararının ortadan kaldırılması istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; dosyadaki yazı bilgi ve belgelere göre davacının 23.12.2014 tarihinden itibaren yönetici olarak çalışması, toplu iş sözleşmesi hükümlerinden faydalanmasının söz konusu olmayışı, Banka Yönetim Kurulunca belirlenen fazla çalışma ücretinin ödeneceği görev seviyeleri dışında kalışı dikkate alındığında İlk Derece Mahkemesi kararına yönelik istinaf itirazlarının yerinde olmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili; istinaf dilekçesinde ileri sürdüğü sebepleri tekrar ederek Bölge Adliye Mahkemesi kararının ortadan kaldırılması istemi ile temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davacının fazla çalışma ile fazla sürelerle çalışma alacaklarına ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 41 ve 63 üncü maddeleri.
3. Değerlendirme
1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere ve özellikle davacının fazla çalışmasının ücrete dâhil olduğunun ve yılda 270 saati aşan fazla çalışma yapıldığının ispatlanamadığının anlaşılmasına göre usul ve kanuna uygun olup davacı tarafça temyiz dilekçelerinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
09.10.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.