Logo

9. Hukuk Dairesi2022/7369 E. 2022/8047 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: İşçinin açtığı alacak davasında, davalılar arasındaki ilişkinin muvazaalı olup olmadığı ve asıl işveren-alt işveren ilişkisinin geçerli bir şekilde kurulup kurulmadığı hususunda yerel mahkemenin direnme kararının isabetliliği.

Gerekçe ve Sonuç: Mahkemenin, davalılar arasındaki ilişkinin muvazaalı olup olmadığı ve asıl işveren-alt işveren ilişkisinin geçerliliği konusunda yeterli araştırma yapmadığı, ayrıca emsal gösterilen kararların da uyuşmazlığın çözümüne ışık tutmadığı gözetilerek direnme kararının bozulmasına ve dosyanın Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmesine karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasındaki kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin alacağı davasından dolayı yapılan yargılama sonunda ... 3. İş Mahkemesinin 23.09.2014 tarihli ve 2013/90 Esas, 2014/796 Karar sayılı kararı ile davalılar arasında 4857 sayılı İş Kanunu'nun 2 nci maddesine uygun şekilde asıl alt işveren ilişkisi kurulduğu ve talep konusu alacaklardan davalıların bu sebeple müştereken ve müteselsilen sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.

Kararın; taraflarca temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 19.02.2015 tarihli ve 2014/19519 Esas, 2015/2209 Karar sayılı kararı ile ücret miktarının araştırılması, hizmet süresi ve yıllık ücretli izin alacağı yönünden araştırmaya yönelik olarak bozulmasına karar verilmiştir.

Mahkemece bozma kararına uyulmasına karar verilmiştir. 23.02.2016 tarihinde açılan ve ... 2. İş Mahkemesinin 2016/305 Esas numarasını alan davada ise Türkiye Taşkömürü Kurumu Genel Müdürlüğü ile... İnş. ve Tic. A.Ş. arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğu, davacının baştan itibaren Türkiye Taşkömürü Kurumu Genel Müdürlüğü işçisi sayılması gerektiği, buna bağlı olarak davacıya ödenmesi gereken ücret, sağlanması gereken mali ve sosyal hakların Türkiye Taşkömürü Kurumu Genel Müdürlüğü bünyesinde çalışan emsal işçi baz alınarak belirlenmesi gerektiği ileri sürülerek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin, ücret, ücret farkı, akdi ikramiye, ilave tediye ve kömür alacaklarının davalılardan tahsili talep edilmiştir. Dava, 24.02.2016 tarihinde 2016/201 Karar numarası ile işbu dava ile birleştirilmiştir. Yapılan yargılama sonucunda ... 3. İş Mahkemesinin 22.03.2018 tarihli ve 2015/353 Esas, 2018/139 Karar sayılı kararı ile asıl davanın kısmen kabulüne, birleşen davanın ise reddine karar verilmiştir.

Kararın, davacı ve davalılardan Türkiye TaşKömürü Kurumu Genel Müdürlüğü vekilleri tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 15.01.2019 tarihli ve 2018/9313 Esas, 2019/981 Karar sayılı kararı ile onanmasına karar verilmiştir.

Davacı vekilince kararın maddi hataya dayandığı gerekçesiyle ortadan kaldırılması istenilmiş olmakla Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 28.05.2019 tarihli ve 2019/4112 Esas, 2019/11893 Karar sayılı kararı ile birleşen dava dosyası bakımından yapılan değerlendirmenin hatalı olduğu gerekçesiyle Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 15.01.2019 tarihli ve 2018/9313 Esas, 2019/981 Karar sayılı kararının ortadan kaldırılmasına karar verilerek hüküm, sair temyiz itirazları reddedilerek muvazaa araştırmasına yönelik olarak bozulmuştur.

Bozma kararına uyularak yapılan yargılama sonucunda ... 3. İş Mahkemesinin 01.04.2021 tarihli ve 2019/347 Esas, 2021/118 Karar sayılı kararı ile davalılar arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın ve birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Kararın; davalılardan Türkiye Taşkömürü Kurumu Genel Müdürlüğü vekili tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 03.11.2021 tarihli ve 2021/10948 Esas, 2021/15322 Karar sayılı kararı ile davalılar arasındaki ilişkinin muvazaalı olup olmadığının belirlenmesi yönelik bozma kararına uygun şekilde araştırma yapılmadığı gerekçesiyle yeniden bozulmasına karar verilmiştir.

Dairemiz bozma kararına ... 3. İş Mahkemesinin 08.03.2022 tarihli ve 2021/536 Esas ve 2022/82 Karar sayılı kararı ile direnilmesi üzerine karar, davalılardan Türkiye Taş Kömürü Genel Müdürlüğü vekili tarafından temyiz edilmekle 6100 sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 373 üncü maddesinin beşinci fıkrası gereğince Dairemizce yapılan incelemede;

03.11.2021 tarihli ve 2021/10948 Esas, 2021/15322 Karar sayılı bozma kararına direnilmesine karar verilmiş ise de işin teknolojik nedenlerle uzmanlık gerektirip gerektirmediği ve davalılar arasındaki asıl işveren alt işveren ilişkisinin geçerli olarak kurulup kurulmadığı bakımından Mahkemece yapılan araştırma yetersizdir. Mahkemece emsal olarak belirtilen Dairemizin 17.02.2021 tarihli ve 2020/4649 Esas, 2021/4157 Karar sayılı onama ve 18.01.2021 tarihli ve 2020/4321 Esas, 2021/1372 Karar sayılı düzelterek onama kararlarında ise mahkeme kararları sadece davacı tarafından temyiz edilmiş olup Dairemizce temyiz edenin sıfatına göre muvazaa incelemesi yapılmamıştır. Belirtilen sebeplerle Dairemiz kararının usul ve kanuna uygun olduğu anlaşıldığından dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmesi gerekmiştir.

KARAR

Açıklanan sebeple;

Dosyanın YARGITAY HUKUK GENEL KURULUNA GÖNDERİLMESİNE,

20.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.