"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :... Mahkemesi
SAYISI : 2021/165 E., 2022/230 K.
DAVA TARİHİ : 12.05.2014
KARAR : Davalı ... yönünden davanın husumet yokluğundan reddi, davalı ... İmar Turizm Teknik Hizm.
Temizlik Otopark Hizmetleri Nakliye San. ve Tic. Ltd. Şti. yönünden davanın kısmen kabulü Hizmetleri Nakliye San. ve Tic. Ltd. Şti. vekili
Taraflar arasında görülen alacak davasında verilen karar hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda, Dairece Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda; davalılardan ... (Belediye) yönünden davanın husumetten reddine, davalılardan Urla İmar Turizm Teknik Hizm. Tem. Otopark Hizm. Nak. San. ve Tic. Ltd. Şti. ( Şirket) açısından davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme kararı davalı Şirket vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı Belediyenin kurucusu ve ortağı olduğu davalı Şirket bünyesinde 07.10.2011 tarihinden ... sözleşmesinin feshedildiği 09.04.2014 tarihine kadar URİT Restaurant’da kesintisiz olarak çalıştığını, ... sözleşmesini Şirketin maddi durumu gerekçe gösterilerek haksız ve bildirimsiz olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, kötüniyet tazminatı ve fazla çalışma ücretinin davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
1. Davalı ... vekili, müvekkili İdarenin davacının işvereni olmadığını, diğer davalı ile aralarında asıl işveren alt işveren ilişkisinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
2. Davalı Şirket vekili cevap dilekçesinde; talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının taleplerinin haksız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemenin 15.....2015 tarihli ve 2014/346 Esas, 2015/304 Karar sayılı kararı ile davalı ... yönünden davanın husumetten reddine, davalı Şirket yönünden ise davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
IV. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ
A. Birinci Bozma Kararı
1. Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı Şirket vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
2. Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 23.10.2018 tarihli ve 2017/14984 Esas, 2018/22909 Karar sayılı ilâmı ile davalı Şirket vekilinin diğer temyiz nedenleri reddedilerek davacı tanıklarının husumetli olduğu için beyanlarına ihtiyatla yaklaşılması gerektiği, davalı tanıklarının beyanları ve tüm dosya kapsamından ise davacının sabah 10.00, akşam 22.30 saatleri arasında, yaz sezonunda günlük 4 saat antrelerle, kış sezonunda ise yasal sürelerdeki ara dinlenmelerle haftanın 6 günü çalıştığının anlaşılmasına göre husumetli davacı tanıklarının beyanları doğrultusunda haftalık 27 saat fazla çalışma yapıldığı kabulünün isabetli bulunmadığı gerekçesiyle Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
B. Mahkemece Birinci Bozmaya Uyularak Verilen Karar
Mahkemenin 26.01.2021 tarihli ve 2018/593 Esas, 2021/13 Karar sayılı kararı ile bozma ilâmına uyularak yapılan yargılama sonucunda alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın davalı Şirket yönünden kısmen kabulüne, davalı ... yönünden ise davanın husumetten reddine karar verilmiştir.
C. İkinci Bozma Kararı
1. Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili ile davalı Şirket vekili temyiz isteminde bulunmuşlardır.
2. Dairemizin 29.04.2021 tarihli ve 2021/4244 Esas, 2021/8954 Karar sayılı ilâmı ile davalı Şirket vekilinin tüm, davacı vekilinin ise diğer temyiz nedenleri reddedilerek; Mahkeme hükmüne uyulan bozma ilâmında davacının çalışma saatlerinin sabah 10.00, akşam 22.30 saatleri arasında, yaz sezonunda ara dinlenmesinin 4 saat, kış sezonunda ise “yasal sürelerdeki ara dinlenmelerle” haftanın 6 günü çalıştığı tespiti yapılmış olmasına rağmen bozma ilâmından sonra alınan bilirkişi raporunda “yasal sürelerdeki ara dinlenmelerle” ibaresinin “yasal sürelerde ara dinlenmelerle” şeklinde yorumlanarak sadece yaz sezonu için fazla çalışma alacağının hesaplandığı, bu itibarla yaz sezonu için yapılan fazla çalışma hesabının bozmaya uygun olduğu, ancak kış sezonu ile ilgili ise yanlış değerlendirme yapıldığının anlaşılmasına göre davacının kış sezonunda haftanın 6 günü 10.00-22.30 arasında 4857 sayılı ... Kanunu’nun (4857 sayılı Kanun) 68 inci maddesindeki ara dinlenmeler düşülerek çalışma yaptığının tespiti ile yeniden bilirkişiden ek veya yeni bir bilirkişi raporu alınarak fazla çalışma ücret alacağının hesaplanarak hüküm altına alınması gerektiği ve davalı ... yönünden davanın husumet nedeniyle reddine karar verildiğinin anlaşılmasına göre Mahkemece davalı ... lehine karar tarihindeki maktu vekâlet ücreti olan 4.080,00 TL vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekirken, 9.432,74 TL nispi vekâlet ücretine hükmedilmesinin de hatalı olduğu gerekçesiyle Mahkeme kararının bozulmasına karar verilmiştir.
D. Mahkemece İkinci Bozmaya Uyularak Verilen Karar
Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile bozma ilâmı doğrultusunda alınan bilirkişi ek raporu ve tüm dosya kapsamı uyarınca davanın davalı Şirket yönünden kısmen kabulüne, davalı ... yönünden ise davanın husumetten reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Mahkemenin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı Şirket vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı Şirket vekili, kış dönemine ilişkin fazla çalışma süresinin hesaplamasının yerinde olmadığı, ara dinlenme süresinin en az 4 saat olarak dikkate alınması ve yeniden hesaplama yapılması gerektiği, zamanaşımı def'nin dikkate alınmadığını, davacının müvekkili Şirket bünyesindeki görevinin netleştirilmemesinin hatalı olduğunu ileri sürerek temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dosya içeriğine, bozmanın mahiyetine ve kapsamına göre taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının kış dönemi çalışmasının hesabında dikkate alınması gereken ara dinlenme sürelerinin doğru belirlenip belirlenmediğine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun (1086 sayılı Kanun) 428 inci maddesi, 438 inci maddesinin yedi, sekiz ve dokuzuncu fıkraları ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrası, 4857 sayılı Kanun'un 68 inci maddesi.
3. Değerlendirme
1. Mahkemelerin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un geçici 3 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun'un 428 inci maddesi ile 439 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davalı Şirket vekili tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Mahkeme kararının ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
20.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.