"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/40 E., 2023/1286 K.
KARAR : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Karşıyaka 2. İş Mahkemesi
SAYISI : 2019/111 E., 2022/206 K.
Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin 24.07.1992 tarihinde Köy Hizmetlerinde kadrolu işçi olarak işe başladığını, 2014 yılında İl Özel İdaresinin kapatılması nedeniyle davalı Belediyede kadrolu işçi olarak çalışmaya devam ettiğini, kendisinden sonra işe başlayan İ.O. isimli işçinin yevmiyesinin 2012 yılında davalı ... ile Belediye İş Sendikası arasında yapılan sözleşme harici ek protokol ile yükseltildiğini, ayrıca 2016 yılında kadrolu işçi olarak işe başlayan S.K. adlı işçinin en son işe alınan işçilerden biri olduğu hâlde yevmiyesinin müvekkilinin ve birçok işçinin yevmiyesinden yüksek olduğunu, davalı ... tarafından yapılan bu düzenlemelerin toplu iş sözleşmesi hükümlerine ve eşitlik ilkesine aykırı olduğunu belirterek fark ücret alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; zamanaşımı def'i ve husumet itirazında bulunduklarını, işçiler arasında nesnel nedenlerin varlığı hâlinde eşit işlem borcuna aykırılıktan söz edilemeyeceğini, davacının emsal işçi olarak gösterdiği İ.O. ve S.K. isimli işçilerin davacı ile aynı konum ve şartlarda görev yapmadıklarını, eşitlik ilkesine aykırılıktan söz edilemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; eşit davranma yükümlülüğünün aynı nitelikteki işçiler için söz konusu olduğu, davacının emsali işçi olduğu iddia edilen İ.O'nun davacı ile aynı tarihte işe başladığı ancak İ.O'nun makam şoförü olarak çalıştığı, toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre (B) grubu vasıflı işçi ücret grubunda yer aldığı, çalışma koşul ve sürelerinin davacıdan farklı olduğu ve aynı nitelikte işlerde çalışmadıklarının anlaşıldığı, davacının kıdem ve aynı vasıf taşıyan işçilere göre daha düşük ücret ödenmesi hâlinde fark ücret alacaklarının söz konusu olabileceği ileri sürülmüşse de; mevcut toplu iş sözleşmesi düzenlemesine göre ücret düzeylerinin sadece kıdem esasına göre değil, vasıf ve meslek grubuna göre belirlendiği, davacıya emsal olarak gösterilen çalışanlar ile davacı arasında aynı niteliklerin bulunmadığı ve dolayısıyla davacının fark ücret alacağının da bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili; emsal olarak gösterilen S.K. ve İ.O. isimli kişilerin kıdemlerinin müvekkilinin kıdeminden daha düşük olmasına karşın yevmiyelerinin daha fazla olmasının ve ayrıca ücretinin davalı Belediyedeki emsal çalışanların ücretleriyle eşitlenmemiş olmasının eşitlik ilkesine açıkça aykırılık teşkil ettiğini ileri sürerek İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ve davanın kabulüne karar verilmesi istemi ile istinaf yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; İlk Derece Mahkemesince verilen kararın yerinde olduğu, delillerin takdirinde isabetsizlik görülmediği, davacı tarafın sunmuş olduğu itirazların verilen gerekçeli kararda isabetli delil ve değerlendirmelerle tartışıldığı, yapılan değerlendirmelerin usul ve kanuna uygun bulunduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı vekili, istinaf dilekçesinde ileri sürdüğü nedenleri tekrar ederek ve resen dikkate alınacak nedenlerle temyiz yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davalı Belediyenin eşit davranma borcuna aykırı davranıp davranmadığı ve buna göre davacının fark ücret alacağına hak kazanıp kazanmadığına ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
1.6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri.
2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 5 ve 32 nci maddeleri.
3. Değerlendirme
1. Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı vekili tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
07.02.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.