"İçtihat Metni"
Mahkemesi
:
Eskişehir 2.Aile Mahkemesi
Günü
:
2.11.2004
Sayısı
:
2004/818-1358
Taraflar arasındaki “boşanma” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda;Eskişehir 2.Aile Mahkemesince davanın boşanma yönünden kabulüne, nafaka ve manevi tazminat yönünden reddine dair verilen 30.3.2004 gün ve 2003/767-2004/328 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesinin 31.5.2004 gün ve 6321-7013 sayılı ilamı ile,
(...1-Boşanmaya yol açan olaylarda eşinin hastalığı ile ilgilenmeyen, eşini döven ve zorla bileziklerini alan davalı koca tamamen kusurludur. Davacının kusuru kanıtlanmamıştır.
Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen * davacı kadının ağır yada eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. 4 BK. 42,43,44,49) dikkate alınarak * davacı kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
2-Toplanan delillere göre davacının boşanmada kusursuz olduğu ve boşanma ile birlikte yoksulluğa düşeceği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanunun 175. maddesi koşullarının oluştuğu nazara alınmadan yazılı gerekçe ile davacının yoksulluk nafakası isteğinin reddi de doğru olmamıştır...)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davacı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre,Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken,önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ:Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile,direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA,istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 23.2.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.