"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/925 E., 2024/951 K.
KARAR : Esastan ret, kabul
İLK DERECE MAHKEMESİ : Bursa 13. İş Mahkemesi
SAYISI : 2022/50 E., 2022/557 K.
Taraflar arasındaki sürekli iş göremezlik derecesinin tespiti istemli davadan dolayı yapılan yargılama sonunda, İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince davalıların istinaf başvurularının esastan reddine, davacının istinaf başvurusunun kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmak suretiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi ... tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; sigortalı ...'ın davacı şirket bünyesinde çalışırken 31.08.2013 tarihinde iş kazası geçirdiğini, kazanın işyerindeki boyahanenin jet bölümünde levent sarım makinesinin stop düğmesine basmadan zincir takmaya çalışırken sigortalının sağ el parmaklarının zincir dişlerine gelmesi sonucu meydana geldiğini, İstanbul SGK İl Müdürlüğü tarafından davalı/sigortalının meslekte kazanma gücü kaybı oranının %14,2 olarak tespit edildiğini, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu'nun 28.11.2018 tarihli kararında ise sigortalının maluliyet oranının % 58 olarak tespit edildiğini, Kurum tarafından sigortalıya %58 maluliyet üzerinden gelir bağlandığını, bu kazadan sonra sigortalı tarafından müvekkili şirket aleyhine Bursa 2. İş Mahkemesinin 2015/456 Esas sayılı dosyası ile maddi-manevi tazminat davası açıldığını, bu dosyada ATK 3. İhtisas Kurulu tarafından 12.03.2020 tarihinde davalı sigortalının maluliyet oranı %30,2 olarak tespit edildiğini, 08.03.2021 tarihinde ATK 2. Üst Kurulu tarafından davalı sigortalının maluliyet oranının %30,2 olarak kesinleştiğini, ödenen gelirlerin müvekkili şirketten rücu edilmesi amacıyla davalı kurumun %58 maluliyet oranı üzerinden Bursa 6. İş Mahkemesinin 2019/276 Esas sayılı rücuen tazminat davası açıldığını beyanla ATK ve SGK raporları arasındaki çelişkinin giderilmesi ve sürekli iş göremezlik oranın tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
1- Davalı Kurum vekili cevap dilekçesinde; sigortalının 31.08.2013 tarihinde geçirdiği iş kazası nedeniyle Kurum tarafından %58 sürekli iş göremezlik derecesi üzerinden 01.09.2015 tarihinde geçerli gelir bağlandığını, peşin sermaye değerindeki farklılığın nedeni sorulduğunda Kurum tarafından 4/a sigortalılarına bağlanan gelir ve aylıkların hesaplanması ve girişi işlemlerinin Cobal programından yapıldığını, Mart 2018 ödeme dönemi itibari ile hesaplamanın ve veri giriş işlemlerinin Emektar 4/a programından yapıldığını, bu program kullanılmaya başlandıktan sonra hesaplanan peşin sermaye hesaplamasında değişikliğe gidildiğini, gelir miktarının değişmesi üzerine de peşin sermaye değerinde farklılıklara neden olduğunu, sigortalının 31.08.2013 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu kontrol muayenesi için hastaneye sevk işlemlerinin yapıldığını, kontrol muayenesi sonucunda Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği çerçevesinde Sosyal Sigorta Bölge Sağlık Kurulunun 18.12.2020 tarihli kararı ile artma kaydıyla sürekli iş göremezlik derecesi değişmeksizin %58 olarak tespit edildiğini, başka birinin bakımına muhtaç olmadığını, kontrol muayenesi gerekmediğine karar verildiğini beyanla davanın reddini istemiştir.
2- Davalı ... vekili cevap dilekçesinde; müvekkilinin davacı şirkette çalışmakta iken 31.08.2013 tarihinde geçirdiği iş kazası geçirdiğini, bu kaza nedeni ile Bursa 2. İş Mahkemesinin 2015/456 Esas sayılı dosyası ile dava açıldığını ve dosyanın halen derdest olduğunu, bu kaza nedeniyle alınan raporlarda birden fazla farklı meslekte kazanma gücü kaybına ilişkin olarak alınan raporlardaki çelişkiye ilgili mercilerde itiraz edildiğini, davacı tarafından açılan davanın da çelişkinin giderilmesi için açıldığını, müvekkiline 31.08.2013 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu SGK tarafından %58 sürekli iş göremezlik derecesi tespit edildiğini ve bunun üzerinden 01.09.2015 tarihinden geçerli olarak gelir bağlandığını, İzmir 9 Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesince alınan raporlarda iş göremezliğin %65 olarak tespit edildiğini, Bursa 2. İş Mahkemesinin 2015/456 Esas sayılı dosyası ile yapılan yargılama sırasında bu oran iş göremezlik oranının tespiti için alınan raporda ise iş göremezlik %30,2 olarak tespit edildiğini, aynı kazadan dolayı 3 farklı iş göremezlik oranı bulunduğunu beyanla, müvekkili hakkında verilen raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için üniversite hastanelerinden rapor alınmasına karar verilmesini talep etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile açılan davanın kısmen kabulü ile davalı ...'ın davacı işyerinde geçirdiği 31.08.2013 tarihli iş kazası nedeniyle sürekli iş göremezlik oranının geçici iş göremezlik sonu olan 31.08.2015 tarihinden 13.08.2018 tarihine kadar %14,2 olduğuna, 14.08.2018 tarihinden 09.01.2020 tarihine kadar %58 olduğuna, 10.01.2020 tarihinden itibaren ise %30,2 olduğunun tespitine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde taraf vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuşlardır.
B. İstinaf Sebepleri
1. Davacı vekili istinaf dilekçesinde; dava dilekçesinde oran belirtilmeksizin sürekli iş göremezlik derecesinin tespitinin talep edildiğini, fazlaya ilişkin taleplerinin olmadığını, fazlaya ilişkin haklarını da saklı tutmadıklarını, bu nedenle davanın kabulü gerekirken kısmen reddinin usul ve yasaya aykırı olduğunu, Bursa 2. İş Mahkemesinin 2015/456 E. sayılı dosyasında verilen ara kararı gereğince eldeki dava açıldığından davalılar lehine vekalet ücretine hükmedilmesinin de hatalı olduğunu ileri sürmüştür.
2. Davalı ... vekili istinaf dilekçesinde; davacının anılan iş kazası nedeniyle sürekli iş göremezlik derecesinin Kurumca %58 olarak belirlendiği, eldeki davada, tazminat davasında alınan ATK raporları ile karar verildiğini ancak tazminat davasında ATK raporlarına itiraz ettiklerini, müvekkilinin durumunda iyileşme olmadığını bu nedenle sürekli iş göremezlik derecesinin %58 olduğunun kabulü gerektiğini ileri sürmüştür.
3. Davalı Kurum vekili istinaf dilekçesinde; Kurum Sağlık Kurulu raporları ile davalı sigortalının sürekli iş göremezlik derecesinin %58 olarak belirlendiğini, Kurum işleminin yerinde olduğunu, davanın reddi gerektiğini ileri sürmüştür.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davalıların istinaf başvurularının HMK'nın 353/1-b-1 maddesi gereğince ayrı ayrı esastan reddine, davacının istinaf başvurusunun kabulü ile Bursa 13. İş Mahkemesinin 23.11.2022 tarih ve 2022/50 E. 2022/557 K. sayılı kararının kaldırılmasına, davanın kabulü ile davalı ...'ın 31.08.2013 tarihinde geçirdiği iş kazasından kaynaklanan sürekli iş göremezlik derecesinin; geçici iş göremezlik süresinin sonu olan 31.08.2015 tarihinden 13.08.2018 tarihine kadar %14.2, 14.08.2018 tarihinden 09.01.2020 tarihine kadar %58; 10.01.2020 tarihinden itibaren ise %30.2 olduğunun tespitine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı Kurum vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davalı Kurum vekili, istinaf dilekçesi ile benzer sebeplerle eksik incelemeye dayalı kararın bozulmasını istemiştir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davalı ...'ın iş kazası sebebiyle sürekli iş göremezlik oranına itiraz ile yeniden tespiti istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri ile 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu'nun 95 inci maddesi.
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup, özellikle Yüksek Sağlık Kurulunca yapılan değerlendirmeler ile Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu tarafından düzenlenen 09.03.2020 tarih ve 4341 sayılı rapordaki belirlemeler arasındaki çelişkinin Adli Tıp Kurumu 2. Üst Kurulunca düzenlenen raporla giderildiği anlaşılmakla ve dosyada yer alan tüm bilgi ve belgelerin incelenmesinde davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
13.11.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.