"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2021/1545 Esas, 2023/1505 Karar
HÜKÜM : Esastan ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2020/323 E., 2021/221 K.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
KARAR
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin 2012 yılından beri "limit", "lmt" ibarelerini ticaret unvanında ve tescilli markalarında kullandığını, yoğun emek ve çaba harcayarak markalarını tanınmış marka haline getirdiğini, bu kapsamda 2020/32276 sayılı "LİMİT EĞİTİM KURUMLARI+Şekil" ibareli marka başvurusunu yaptığını, Markalar Dairesi Başkanlığı tarafından 2015/13430 sayılı "LİMİT" ibareli markaya dayalı olarak müvekkili başvurusunun kısmen reddine karar verildiğini, müvekkilince bu karara yapılan itirazın ise Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu (YİDK) tarafından reddedildiğini, oysa müvekkilinin "limit" asli unsurlu markalarının, ret kararına gerekçe olan markadan çok daha önce tescil edildiklerini, dava konusu başvurunun müvekkilinin önceki markalarının serisi niteliğinde olduğunu, müvekkili başvurusunun büyük, stilize, kırmızı renkli harflerle beyaz fon üzerine yazıldığını, kelime unsurunun yanında özgün kuş şeklinin olduğunu, redde gerekçe gösterilen markanın beyaz fon üzerine siyah renkli düz yazı ile yazıldığını ve herhangi bir şekil unsuru içermediğini, markaların farklı olduğunu ve farklı ibarelere yer verildiğini iddia ederek YİDK’nın 2020-M-6870 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu'nun (SMK) 5/1-ç hükmü anlamında benzerlik bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davacının başvuru markasının "LİMİT EĞİTİM KURUMLARI+Şekil" ibareli, redde mesnet markanın ise "limit" ibareli olması karşısında esasen markalar arasında yüksek derecede benzerlik oluşmakla beraber bu benzerliğin, aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzerlik olarak değerlendirilemeyeceği, davaya konu başvuru markasında belirgin olarak yer alan şekil unsurunun mesnet markada yer almadığı, bu açıdan başvuru ve redde mesnet markanın ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunun söylenemeyeceği, SMK'nın 5/1-ç hükmüne göre mutlak ret sebebinin bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, 2020-M-6870 sayılı YİDK kararının iptaline karar verilmiş, hüküm davalı vekilince istinaf edilmiştir.
IV. İSTİNAF
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı SMK'nın 5/1-ç hükmünün uygulanabilmesi için markalar arasındaki benzerliğin, iltibasa yol açacağının ayrıca inceleme yapılmasını gereksiz kılacak derecede güçlü ve açık olmasının gerektiği, buna göre "LİMİT EĞİTİM KURUMLARI+Şekil" ibareli dava konusu başvuru ile redde mesnet 2015/13430 sayılı "LİMİT" ibareli marka arasında bu anlamda bir benzerliğin bulunmadığı, başvurunun tertip tarzı ve yer verilen şekil unsuru ile anılan madde anlamında dava konusu başvuruya yeterli ayırt ediciliğin sağlandığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, YİDK kararının iptali istemine ilişkindir.
B. Değerlendirme ve Gerekçe
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) 353/1-b(1) hükmü uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
VI. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı ...'in temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1 hükmü uyarınca ONANMASINA, aynı Kanun'un 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 16.01.2025 tarihinde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.