"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Tüketici Mahkemesi
SAYISI : 2023/78 Esas, 2024/252Karar
HÜKÜM : Kabul
İlk Derece Mahkemesince bozmaya uyularak verilen karar davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
KARAR
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkili ile davalı bankanın Balgat Şubesi arasında imzalanan kredi sözleşmesine dayalı kredi kartı borçlarının tahsili amacıyla müvekkilinin davalı banka nezdinde bulunan ve emekli maaş ödemelerini aldığı hesabından hukuka aykırı şekilde maaş kesintisi yapıldığını, davalı bankanın müvekkilinin hesabına bloke koyduğunu, kesinleşmiş bir icra takibi olmadan müvekkilinin hesabından kesintiler yapılamayacağını ileri sürerek, fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak kaydıyla davalı .... Balgat Şubesi tarafından yapılan kesintilere karşılık 500,00 TL maddi tazminatın kesintinin gerçekleştiği tarihten itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline ve davacı vekili 05.02.2024 tarihli ıslah dilekçesi ile 39.207,24 TL'nin her bir kesinti tutarı için kesintinin gerçekleştiği tarihten itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının hesabında herhangi bir bloke bulunmadığını, bu hesaptan sadece müşteri talebi ve talimatı kapsamında, kredi kartı borcu nedeniyle kullandırılan yapılandırma kredisi borçlarının tahsilatının sağlandığını, müşterinin hesabından hangi nam ve ad altında olursa olsun, sözleşmeye aykırı, haksız ve yersiz bir kesinti yapılmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
III.MAHKEME KARARI
Mahkemece bozma ilamına uyularak somut olayda, davacı hakkında; davalı banka tarafından başlatılmış bir icra takibi bulunmadığı, icra takibinde haciz sırasında veya haciz işleminin gerçekleşmesinden sonraki dönemde davacının haczedilmesi mümkün olmayan mal ve haklardan olan maaşına haciz konulması yönünde açık bir muvafakatinin de bulunmadığı, diğer yandan; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2017/(13)3-1980 Esas, 2021/829 Karar sayılı ve 24.06.2021 tarih ve 2018(19)11-365 Esas, 2021/1661 Karar sayılı kararında; 2004 sayılı İcra İflas Kanunu'nun (2004 sayılı Kanun) 83 üncü maddesi gereğince; bir icra takibi başlatılıp, maaşından haciz suretiyle borcun ödenmesine izin verildiği yönünde davacının iradesinin açıkça ortaya konulduğundan bahsedilemeyeceğinden takas ve mahsup yönünde verilen muvafakatın geçerli sayılamayacağına hükmedildiği, böylece taraflar arasındaki sözleşmenin 2/2-b maddesine göre davalı bankanın söz konusu takas ve mahsuba istinaden vadesi gelen kredi taksitlerini, davacıya ait maaş hesabından haksız olarak toplam 39.207,24 TL tahsil edildiği, ıslah dilekçesi ile artırılan miktara karşı zamanaşımı itirazında bulunulmuş ise de; kredi geri ödeme planına göre en son taksit bedelinin 24.12.2018 olduğu ve sözleşmenin halen geçerli ve ayakta olduğu, davacının bu sözleşme uyarınca haksız olarak yaptığı kesintileri talep yönünden on yıllık zamanaşımı süresi dolmadığından bu yöndeki itirazının yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
IV. TEMYİZ İNCELEMESİ
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, emekli maaşından yapılan kesintilerin iadesi istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
5510 sayılı Sosyal Güvenlik Kanunu’nun 93 üncü maddesi, 2004 sayılı Kanun'un 82 ve 83 üncü maddeleri.
3. Değerlendirme
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
V.SONUÇ: Davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA, dosyanın Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine,
18.12.2024 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.