"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki taraflarca istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Genel haciz yoluyla ilamsız icra takibinde, alacaklının icra mahkemesine başvurusunda, borçlunun itirazı üzerine duran takibin devamı amacıyla itirazın kaldırılmasını talep ettiği, İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verildiği, alacaklı tarafından temyiz yasa yoluna başvurulması üzerine Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin, 08.12.2014 tarihli 2014/12704 E., 2014/13589 K. sayılı ilamı ile ilamın bozulduğu, bozma ilamı üzerine İlk Derece Mahkemesince bir önceki kararda direnildiği, Hukuk Genel Kurulunun 2021/(6)8-1846 E. - 2021/1669 K. sayılı ilamı ile direnme kararının bozulduğu, bozma ilamı üzerine İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulü ile itirazın 3,958,00 TL asıl alacak ve 121,12 TL işlemiş faiz yönünden kaldırılmasına, takibin bu miktarlar yönünden devamı ile 3.958,00 TL'nin %20'sine tekabül eden 791,60 TL icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verildiği, kararın borçlu tarafından temyiz edildiği görülmektedir.
İİK'nın 4949 Sayılı Kanunla değiştirilen 363/1. maddesinin son cümlesindeki kesinlik sınırının aynı Kanunun ek 1. maddesinin 1. fıkrası uyarınca 01.01.2023 tarihinden itibaren artırılan miktarı dikkate alındığında uyuşmazlık konusu değerin 37.580,00 TL’yi geçmediği anlaşıldığından mahkeme kararının temyiz kabiliyeti yoktur.
Temyiz dilekçelerinin ayrı ayrı (REDDİNE), ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 22.10.2024 gününde oy çokluğuyla karar verildi.
Üye ...'ın Karşı Oy Yazısı:
İİK’nın 4949 sayılı Kanun ile değişik 363/1. maddesinin son cümlesindeki temyiz kesinlik sınırına ilişkin düzenleme ile aynı Kanun’un Ek 1. maddesinin 1. fıkrasında yer alan parasal sınırların artırılmasına ilişkin düzenleme birlikte dikkate alındığında, temyize konu uyuşmazlık; davanın kısmen kabulü ile itirazın 3.958,00TL asıl alacak ve 121,12TL işlemiş faiz yönünden kesin olarak kaldırılmasına, takibin bu miktar yönünden devamına, 3.958,00TL'nin %20'sine tekabül eden 791,60TL icra inkar tazminatının davalı/borçludan alınarak davacı/alacaklıya verilmesine ilişkindir.
İİK'nın Ek madde 1/2. fıkrasında (Değişiklik öncesi hâli ile) “363 ncü maddenin yukarıdaki fıkra uyarınca her takvim yılı başından geçerli olmak üzere uygulanan parasal sınırın artışına ilişkin hükmü, artışın yürürlüğe girdiği tarihten önce icra mahkemesince nihai olarak karara bağlanmış olan davalar ile Yargıtayın bozma kararı üzerine yeniden bakılan davalarda uygulanmaz.” hükmüne yer verilmesi karşısında 07.11.2023 tarihli kararın temyizi kâbil nitelikte olup olmadığı hususu Hukuk Genel Kurulunun 30.03.2022 tarih 2019/(23)6-463 E.-2022/420 K. sayılı kararından da anlaşılacağı üzere ön sorun olarak tartışılması gerekmektedir.
28.02.2019 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanan 7165 sayılı Kanun’un 2. maddesiyle; İİK’nın Ek madde 1/2. fıkrası “363 ve 364 üncü maddelerdeki parasal sınırların uygulanmasında hükmün verildiği tarihteki miktar esas alınır.” şeklinde değiştirilmiştir.
Somut olayda Bursa 6. İcra Hukuk Mahkemesince ilk kez 15.07.2014 tarihinde verilen karar, yasal sürede temyiz edilerek Yargıtay 6. Hukuk Dairesi tarafından 08.12.2014 tarihinde bozulmuştur.
İİK'nın 363 üncü maddesinin başlığı "istinaf yoluna başvurma ve incelenmesi" şeklinde olup buradaki miktar yönünden kesinlik sadece istinafa tabî İlk Derece Mahkemesi kararlarına özgüdür.
İİK'nın 364/1. maddesi "Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairelerince verilen miktar veya değeri elli sekiz bin sekiz yüz Türk lirasını geçen nihaî kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir." şeklindedir. Madde metninden de anlaşıldığı üzere buradaki miktar yönünden kesinlik de Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlara münhasırdır.
Yargıtay 12. Hukuk Dairesinin 28.02.2019 İİK'nın Ek madde 1/2. fıkrasının değişikliğinden bu kararın verildiği tarihe kadar istikrarlı uygulaması; öncesinde hiç Bölge Adliye Mahkemesi istinaf denetimi görmemiş, Yargıtay bozma sonrası İlk Derece Mahkemesince verilen tüm kararlarda miktara bakılmaksızın işin esasına girerek temyiz denetimi yapılması yönündedir.
Temyizen incelenen karar; 28.02.2019 tarihinde yürürlüğü giren İİK'nın Ek madde 1/2. fıkrasındaki değişiklikten önceki İlk Derece Mahkemesince verilen ve Yargıtay bozma sonrası oluşturulan karara dair temyizi kâbil nitelikte olup, Dairemizce işin esası incelenerek karar verilmesi gerekirken miktar yönünden kesin olduğu gerekçesiyle tarafların temyiz dilekçelerinin reddine ilişkin sayın çoğunluğun görüşüne katılamıyorum.22.10.2024