"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/1896 E. 2023/1334 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararların; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286/1. fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. fıkrası gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. fıkrası gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. fıkrası gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Eskişehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 30.06.2022 tarihli 2019/506 Esas, 2022/436 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1,35/2,29,62. maddeleri uyarınca 8 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 07.07.2023 tarihli ve 2022/1896 Esas, 2023/1334 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan vekili ve sanık müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280/1-(a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz istemi özetle; sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçundan cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
2. Sanık müdafinin temyiz istemi özetle; ceza miktarına, haksız tahrik ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Tarafların, olay günü asker eğlencesine katıldıkları; sanık ...'in kardeşi olan ...'in, eğlencenin düzenlendiği sokaktan aracıyla geri geri çıktığı sırada tanık ...'in, ...'ın arkasından "az kaldı bizi ezecekti" şeklinde söylenmesi nedeniyle bunu duyan sanık ... ile tanık ...'in tartışmaya başladıkları; araya girenlerin müdahalesi sonucu tartışmanın sonlandığı ve sanık ...'in eğlence yerinden ayrıldığı; bir süre sonra elinde bıçak ile kardeşleri ve babası ile beraber geri döndüğü ve kalabalığın arasına daldığı; sanık ...'in elindeki bıçak ile kendisine engel olmak isteyen katılan ...'ü batına nafiz tek bıçak darbesi ile yaraladığı; olay nedeniyle katılanın mide ve karaciğerinde laserasyon meydana geldiği ve hayati tehlike geçirmesine yol açtığı; bıçaklama eyleminden sonra sanığın kaçarak olay yerinden ayrıldığı anlaşılan olayda;
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, sanık ile katılan arasında husumet bulunmadığı, darbe sayısının tek olması, sanığın eylemine kendiliğinden son vermesi
ve olay yerinden kaçarak uzaklaşması hususları birlikte değerlendirildiğinde sanığın eyleme bağlı ortaya çıkan kastının yaralamaya yönelik olduğu, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının yasal bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, sanığın eylemi ile orantılı ceza tayin edildiği, katılandan sanığa yönelen haksız söz ve davranış bulunmadığı, takdiri indirim hükümlerinin Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında yeterli ve yerinde gerekçelerle uygulanmamasına karar verildiği anlaşıldığından, sanık müdafi ve katılan vekilinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 07.07.2023 tarihli ve 2022/1896 Esas, 2023/1334 Karar sayılı kararında sanık müdafii ve katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. fıkrası ile sınırlı olarak yapılan inceleme neticesinde hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1.
fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. fıkrası uyarınca Eskişehir 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
26.06.2024 tarihinde karar verildi.