"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2018/272 E., 2023/207 K.
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
Mağdur ...'ın 27.02.2012 tarihli dilekçesiyle sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğini bildirmiş olması karşısında hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmadığından vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260. maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 31.10.2014 tarihli ve 2014/442 Esas, 2014/391 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 15.05.2018 tarihli ve 2016/2300 Esas, 2018/2296 Karar sayılı kararı ile, mağdurun tashihine ilişkin olarak verilen Gaziantep 2. Asliye Hukuk Mahkemesi kararının Yargıtay tarafından da onanarak kesinleşen Ağır Ceza Mahkemesi ilâmını etkisiz kılmak için verilmiş bir karar izlenimi oluşturduğu, Ceza Muhakemesi ile ilgili tüm yaş düzeltme sorunlarının 5271 sayılı Kanun'un 218/2. maddesi gereği mutlak suretle davaya bakacak yetkili ve görevli Ceza Mahkemesine ait olduğu, dolayısıyla hukuk hakiminin verdiği kararın ceza hakimini bağlayamayacağı gözetilerek katılanın doğum tutanağı varsa getirtilmesi, yok ise Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek kemik grafi ve filmleri çektirilmek suretiyle görüş alınarak sonucuna göre hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin hüküm kurulması nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
2. Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 31.10.2023 tarihli ve 2018/272 Esas, 2023/207 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 81/1, 35/2, 29/1,62/1, 53/1-2-3. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafinin temyiz istemi özetle; sanığın eyleminin kasten yaralama suçunu oluşturduğundan bahisle suç vasfına, cezasının fazla tayin edildiğine, vesaire
ilişkindir.
III.GEREKÇE
Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 21.11.2013 tarihli ve 2013/625 Esas, 2013/6605 Karar sayılı kararı ile onanmak suretiyle kesinleşen hükme yönelik yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunan sanık müdafinin talebinin kabulü ile yapılan yargılamada; yargılamanın yenilenmesi nedeni olarak mağdurun yaşının Yargıtay incelemesinden geçmeksizin kesinleşen Asliye Hukuk Mahkemesi kararı gözetilerek talebin kabule şayan görülerek yargılama yapıldığı, mağdur Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek yaşının tespitine dair rapor alındığı, alınan raporda mağdurun 26-34 yaşla uyumlu olduğu belirtilmekle birlikte geriye dönük bir değerlendirmeyle olay tarihi itibariyle yaşının tespit edilmesinin mümkün olmadığının belirtildiği, tıbbi yöntemlerle yaş tespitinin yapılamadığı durumlarda aksi sabit oluncaya dek geçerli belge niteliğindeki nüfus kaydına itibar edilmesinin gerektiği, bu durum karşısında 5271 sayılı Kanun'un 311. maddesinde sınırlı olarak sayılan sanık lehine sanık lehine yargılamanın yenilenmesi koşullarının oluşmadığı anlaşılmakla, Mahkemece önceki hükmün onaylanmasına karar verilmesi yerine ve önceki hüküm kaldırılmadan eyleme kasten öldürmeye teşebbüs suçu olarak vasıf verilip daha az cezaya hükmedilmesi yönünden hükümde hukuka aykırılık bulunmuştur.
IV. KARAR
1. Mağdur ... vekilinin temyiz isteminin sıfat yokluğu nedeniyle 1412 sayılı Kanun'un 317. maddesi uyarınca oy birliğiyle REDDİNE,
2. Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 31.10.2023 tarihli ve 2018/272 Esas, 2023/207 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Sanığın infaz edilecek ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkının 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca korunmasına,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
04.02.2025 tarihinde karar verildi.