Logo

1. Ceza Dairesi2024/428 E. 2024/5271 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanıklar hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen mahkûmiyet hükümlerine karşı yapılan temyiz başvurusunun incelenmesi.

Gerekçe ve Sonuç: Sanıklara verilen hapis cezalarının kazanılmış hak nedeniyle 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi uyarınca uygulanması gerekirken, yerel mahkemece hatalı bir ifade kullanılması nedeniyle hükümlerin bozulmasına ancak bu hususun yeniden yargılamayı gerektirmemesi sebebiyle Yargıtay tarafından düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

B O Z M A Ü Z E R İ N E

MAHKEMESİ:Ağır Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2021/164 E., 2021/226 K.

SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

HÜKÜMLER: Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Onama

Sanıklar hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305. maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulundukları, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

A. Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 26.05.2016 tarihli ve 2015/53 Esas, 2016/258 Karar sayılı kararının sanıklar müdafileri tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 23.03.2021 tarihli ve 2021/5177 Esas, 2021/4863 Karar sayılı ilâmı ile suç vasfının kasten öldürmeye teşebbüs olduğunun gözetilmemesi nedeniyle bozulmasına ve 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının dikkate alınmasına karar verilmiştir.

B. Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 25.05.2021 Tarihli ve 2021/164 Esas, 2021/226 Karar Sayılı Kararı İle,

1. Sanık ... Aydın hakkında katılana karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 35/2, 62/1, 53/1 ve 58/6-7 maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ancak sanığın 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkının dikkate alınması sureti ile 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,

2. Sanık ... hakkında katılana karşı kasten öldürmeye teşebbüse yardım etme suçundan 5237 sayılı Kanun'un 81/1, 35/2, 39/2-(c), 62/1, 53/1 ve 58/6-7 maddeleri uyarınca 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ancak sanığın 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkının dikkate alınması sureti ile 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

1. Sanık ... ve müdafiinin temyiz isteği özetle; sanığın beraatine karar verilmesine, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, vesaire ilişkindir.

2. Sanık ... Aydın ve müdafiinin temyiz isteği özetle; süre tutum dilekçesi sunmakla yetindiği, gerekçeli kararın tarafına usûlüne uygun şekilde tebliğine rağmen gerekçeli temyiz dilekçesi sunmadığı anlaşılmıştır.

III. GEREKÇE

Sanıklar ile mağdur ve arkadaşı tanık Tugay'ın olay gecesi buluştukları, sanıkların mağdurundan esrar satmasını, hırsızlık yapmasını istemesi üzerine aralarında tartışma çıktığı ve sanıkların ayrıldıkları, bir süre sonra mağdur, tanık Tugay'la birlikte oturduğu sırada, sanık ...'in, sanık ...'ın kullandığı araçla gelip yakın bir yerde durduğu, araçtan inerek mağdura doğru yanaştığı, akabinde bir el ateş etmek suretiyle mağduru sağ meme altından yaraladığı ve ardından geldikleri araçla kaçtıkları, mağdurdaki yaralanmanın karaciğer lezyonuna neden olup yaşamsal tehlike meydana getirdiği olayda,

1. Sanıkların eylemi neticesinde mağdurun yaşamsal tehlike geçirecek şekilde yaralandığı olayda, teşebbüs nedeni ile 9 ila 15 yıl arasında ceza öngören 5237 sayılı Kanun'un 35/2. maddesi ile uygulama yapılırken, meydana gelen tehlike ve zararın ağırlığı dikkate alınarak, alt ve üst sınırlar arasında makul bir ceza tayin edilmesi yerine alt sınırdan 9 yıl hapis cezası tayin edilerek eksik cezalara hükmolunması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan ve dosya kapsamına göre yeterli olduğu anlaşılan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin

sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, hükme esas alınan adli raporların yeterli olduğu, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, yargılama sonucunda oluşan kanaat ve takdire göre ceza yaptırımının kanuni bağlamda ve gerekçesi gösterilerek belirlendiği, sanıklar hakkında hükmolunan netice ceza miktarlarına göre 5237 sayılı Kanun'un 51/1. maddesi uyarınca cezanın ertelenmesine ve 5271 sayılı Kanun'un 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına kanunen karar verilemeyeceği anlaşıldığından, hükümlerde düzeltme nedeni dışında hukuka aykırılık bulunmamıştır.

3. Sanıklar hakkında tayin olunan hapis cezalarının kazanılmış hak nedeniyle, 1412 sayılı Kanun'un 326/son maddesinin uyarınca “...hapis cezası üzerinden infaz edilmesine” karar verilmesi gerekirken “...hapis cezası ile cezalandırılmasına” karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuş ise de söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.

IV. KARAR

Gerekçe bölümünde (3) numaralı bentte açıklanan nedenle Gaziantep 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 25.05.2021 tarihli ve 2021/164 Esas, 2021/226 Karar sayılı kararına yönelik sanıkların ve müdafilerinin temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükümlerin 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322. maddesi gereği hükümlerin kazanılmış hak uygulanmasına ilişkin fıkralarından “...ile cezalandırılmasına" ibarelerinin çıkarılıp yerlerine "üzerinden infazına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle hükümlerin, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.07.2024 tarihinde karar verildi.