Logo

1. Ceza Dairesi2024/4452 E. 2025/927 K.

Yapay Zeka Özeti

Uyuşmazlık: Sanık hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan verilen mahkûmiyet hükmünün, sanık müdafiinin yokluğunda yargılamaya devam edilmesi nedeniyle savunma hakkını ihlal edip etmediği.

Gerekçe ve Sonuç: Kasten öldürmeye teşebbüs suçunun cezasının alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararı gözetilerek, sanık müdafiinin yokluğunda yargılamaya devam edilmesinin savunma hakkını ihlal ettiği gerekçesiyle bozulmuştur.

Karar Metni

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

SAYISI : 2023/647 E., 2024/1011 K.

SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

HÜKÜMLER : Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz istemlerinin esastan reddi ile hükümlerin onanması

İlk Derece Mahkemesince sanıklar hakkında kurulan hükümlere yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararların; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun(5271 sayılı Kanun) 286/1 ve 286/2-b maddeleri uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

1. Kırklareli 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 11.01.2023 tarihli ve 2022/138 Esas, 2023/26 Karar sayılı kararı ile; sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 37/1. maddesi yollamasıyla 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 62, 53. maddeleri uyarınca ayrı ayrı 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

2. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 30. Ceza Dairesinin, 26.03.2024 tarihli ve 2023/647 Esas, 2024/1011 Karar sayılı kararı ile; sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümlere yönelik katılan vekilinin ve sanıklar müdafiilerinin istinaf başvuruları üzerine, 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararlarının kaldırılması ile sanıklar hakkında kasten öldürmeye teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 37/1. maddesi yollamasıyla 81/1, 35/2, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca ayrı ayrı 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

1. Katılan vekilinin temyiz sebepleri özetle; suçun tasarlanarak işlendiğine, sanıklar hakkında teşebbüs nedeniyle üst sınırdan ceza verilmesi gerektiğine, haksız tahrik ve takdiri indirim hükümlerinin uygulanmasının hatalı olduğuna ilişkindir.

2. Sanık ... müdafiinin temyiz sebepleri özetle; katılanın beyanı dışında müvekkilinin atılı suçu işlediğine dair somut bir delil bulunmadığına, şüpheden sanığın yararlanacağına ve beraat etmesi gerektiğine, kabul anlamına gelmemekle birlikte kasten öldürmeye teşebbüs suçunun oluşmadığına, eksik araştırma yapıldığına ilişkindir.

3. Sanık ... ve müdafiinin temyiz sebepleri özetle; avukat olarak son celseye segbis ile katılımının sağlanmadığına, kararın yokluğunda verildiğine, eksik inceleme yapıldığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine, ... tehlikenin olup olmadığı hususunda raporlar arasında çelişki bulunduğuna, kabul anlamına gelmemekle birlikte kasten öldürmeye teşebbüs suçunun oluşmadığına ve haksız tahrik indiriminin yetersiz olduğuna ilişkindir.

III. GEREKÇE

Kabul edilebilir temyiz başvuruları üzerine yapılan incelemede;

Sanık ...'ın üzerine atılı 5237 sayılı Kanun'un 81/1, 35. maddelerinde öngörülen kasten öldürmeye teşebbüs suçunun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 Karar sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı Kanun'un 150/3. maddesi uyarınca sanığın savunmasının müdafi huzurunda alınması ve zorunlu müdafiinin karar duruşmasında hazır bulunması gerektiği gözetilmeden, sanık müdafiinin yokluğunda yargılamaya devam edilerek 5271 sayılı Kanun’un 188/1. maddesi ile 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, hukuka aykırı bulunmuştur.

IV. KARAR

Gerekçe başlığı altında açıklanan nedenle sanık ... ve müdafiinin temyiz sebepleri yerinde görüldüğünden başkaca yönleri incelenmeyen İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 30. Ceza Dairesinin, 26.03.2024 tarihli ve 2023/647 Esas, 2024/1011 Karar sayılı kararının, sanık ... ile aralarında bağlantı bulunması nedeniyle diğer sanık ... hakkında kurulan hüküm yönünden de 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2-b maddesi uyarınca İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 30. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

11.02.2025 tarihinde karar verildi.