"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2024/1 E., 2024/370 K.
SUÇ : Kasten öldürme
KARAR : Direnme
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün düzeltilerek onanması
Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 13.03.2024 tarihli ve 2024/1 Esas, 2024/370 Karar sayılı kararı ile Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 07.12.2023 tarihli ve 2023/4273 Esas, 2023/7630 Karar sayılı bozma kararına karşı verilen direnme kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 307/4. maddesi uyarınca Dairemize gönderildiği belirlenmekle;
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen direnme kararının; 5271 sayılı Kanun’un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin direnme kararını temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Sanık müdafinin duruşmalı inceleme talebinin, 7079 sayılı Kanun’un 94. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 299/1. maddesi gereği takdîren reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Niğde 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 25.12.2018 tarihli ve 2018/274 Esas, 2018/438 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten öldürme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 81/1, 62/1, 53/1-2-3 ve 58/6. maddeleri uyarınca 25 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
2. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 28.03.2019 tarihli ve 2019/495 Esas, 2019/826 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek 5271 sayılı Kanun’un 280/1-g maddesi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280/2 maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ile sanık hakkında kasten öldürme suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 81/1, 29/1, 62/1, 53/1-2-3 ve 58/6. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesi kararının katılan vekili ve sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 06.07.2020 tarihli ve 2020/956 Esas, 2020/1629 Karar sayılı kararı ile "sanık lehine haksiz tahrik hükmü uygulanmış ise de, olayın oluş şekline göre meydana gelen etki-tepkide dengenin sanık lehine bozulmadığı nazara alındığında, sanık lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanması yerinde görülmediğinden" bahisle bozulmasına ve dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304/2-b maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
4. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 22.10.2020 tarihli ve 2020/2286 Esas, 2020/1464 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi önceki hükümde direnilmesi ile sanık hakkında kasten öldürme suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 81/1, 29/1, 62/1, 53/1-2-3 ve 58/6 maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
5. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesi kararının katılan vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 15.06.2021 tarihli ve 2021/6372 Esas, 2021/10603 Karar sayılı kararı ile "direnme kararı yerinde görülmediğinden" dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.04.2022 tarihli ve 2021/1-328 Esas, 2022/298 Karar sayılı kararı ile "Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 22.10.2020 tarihli ve 2286-1464 sayılı direnme kararına konu hükmün, Cumhuriyet savcısından esas hakkındaki görüşü sorulmadan ve hazır bulunan sanık ve müdafisinin esasa ilişkin savunmaları tespit edilmeden yargılamanın bitirilmesi isabetsizliğinden diğer yönleri incelenmeksizin bozulmasına" karar verilerek, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
6. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun bozma kararı üzerine Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 09.11.2022 tarihli ve 2022/2541 Esas, 2022/1944 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi uyarınca önceki hükümde direnilmesi ile sanık hakkında kasten öldürme suçundan, 5237 sayılı Kanun'un 81/1, 29/1, 62/1, 53/1-2-3 ve 58/6. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
7. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesi kararının katılan vekili ve sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 07.12.2023 tarihli ve 2023/4273 Esas, 2023/7630 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması suretiyle "eksik ceza tayini" gerekçesiyle bozulmasına karar verilerek, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, karar verilmiştir.
8. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 13.03.2024 tarihli ve 2024/1 Esas, 2024/370 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 307/4 maddesi uyarınca önceki hükümde direnilmesi ile sanık hakkında kasten öldürme suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 81/1, 29/1, 62/1, 53/1-2-3 ve 58/6. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz istemi; olayda haksız tahrikin bulunmadığına ve vekalet ücreti talebine ilişkindir.
2. Sanık müdafiinin temyiz istemi; meşru savunmaya, meşru savunmada sınırın aşılmasının şartlarının varlığına, haksız tahrik indiriminin üst hadden yapılması gerektiğine ve sanığın beraatine karar verilmesine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Maktul ...'in resmi nikahlı eşi olan ... ile sanık ... arasında gönül ilişkisi olduğu, ...'nün olay tarihinden yaklaşık bir buçuk ay kadar önce maktul ile birlikte yaşadığı evi terk ederek sanık ...'ın yanına gittiği ve sanık ile birlikte yaşamaya başladığı, olay tarihinde sanık ...'ın babasını ve ...'yü yanına alarak Niğde Çiftlik Devlet Hastanesi'nde tedavi gören annesi ...'yı ziyarete gittiği, ardından hakkında uygulanan denetimli serbestlik kapsamında imza yükümlülüğünü yerine getirmesi gerektiğinden hastaneden ayrıldığı, ... ile sanığın babasının hastanede kaldıkları, sanık ile eşi ...'nün hastanede olduklarını öğrenen maktulün de sanığın hastaneden ayrılmasının ardından hastaneye geldiği ve eşi ...'nün bulunduğu odaya girerek onunla konuşmak istediğini söylediği, ... ile maktulün odadan çıkıp merdivenlerden inerek hastane giriş kapısının yanına gittikleri, maktul ile eşi ... konuştukları sırada sanık ...'ın yanında tanık ... ile birlikte hastane önüne geldiği, oğlunu gören tanık ...'nin sanığın yanına giderek sanığa ...'nün hısımlarının geldiğini söylemesinden ...'nün eşi maktul ...'in geldiğini anlayan sanığın hastane giriş kapısına, maktulün de sanığı görüp dışarıya doğru yöneldikleri, burada sanık ile maktul arasında yaşanan arbede sonucunda sanığın her biri ayrı ayrı hayati tehlike oluşturan iki adet kesici delici alet darbesiyle maktulü öldürdüğü olayda:
Bölge Adliye Mahkemesince sanık lehine haksız tahrik hükmü uygulanmış ise de, olayın oluş şekline göre etki-tepki dengesinin sanık lehine bozulmadığı nazara alındığında, sanık hakkında haksız tahrik hükmünün uygulanmasında isabet görülmediğinden Mahkemenin direnme kararı yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle direnme kararı yerinde görülmediğinden Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 06.07.2020 tarihli ve 2020/956 Esas, 2020/1629 Karar sayılı bozma kararının, Tebliğname'ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLMESİNE YER OLMADIĞINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 307/4. maddesi gereğince direnme kararını incelemek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE,
26.11.2024 tarihinde karar verildi.